Utwór „Mind Eraser, No Chaser” zespołu Them Crooked Vultures to intensywna eksploracja pragnienia ucieczki od przytłaczającej rzeczywistości, przesiąknięta charakterystycznym dla Josha Homme’a cynizmem i buntowniczą postawą. Ten kawałek, będący drugim singlem z debiutanckiego albumu supergrupy Them Crooked Vultures z 2009 roku, w której skład wchodzą również John Paul Jones z Led Zeppelin i Dave Grohl z Nirvany/Foo Fighters, ukazał się 3 listopada 2009 roku i był dostępny jako „Single Of The Week” w iTunes. Teksty, w dużej mierze autorstwa Homme’a, z jego głównym wokalem wspieranym przez Grohla, stanowią esencję jego twórczości, łącząc dowcip z ostrą krytyką.

Piosenka otwiera się obrazami odrzucenia powierzchownych rozwiązań ("Now run along face lift / If it kills I got news it aint a side effect / Call it a full rejecter"), natychmiast zanurzając słuchacza w świat niezgody na fasadowość. Centralnym motywem jest desperacka prośba o „mind eraser, no chaser”, czyli środek wymazujący umysł, bez żadnych łagodzących dodatków. Jest to wołanie o całkowite zapomnienie, ucieczkę od chaosu współczesnego życia, postrzeganą nie jako akt autodestrukcji, lecz jako sposób na zachowanie siebie w obliczu przytłaczającej świadomości. Zwrot do firm farmaceutycznych – „Drug company where’s a pill for me?” – to zjadliwy sarkazm wymierzony w kulturę uzależnioną od szybkich, chemicznych panaceów na egzystencjalne bolączki, które jednak nigdy nie oferują prawdziwego ukojenia.

Josh Homme, znany z bezkompromisowego podejścia do autorytetów, atakuje „Law abiding dick riding fun police”, czyli „policję dobrej zabawy”, która ogranicza wolność i tłumi indywidualność. Tekst piętnuje konformizm i płytkość konsumpcjonizmu poprzez obrazy „Robotic mom bought me / DIY kit lobotomy” oraz „tuck taste dance craze movie of the week”. To sugestie samonakładającej się tępoty umysłowej, promowanej przez media i społeczeństwo, w którym kupuje się lalki, by potem „kick up your bowl, then piss on the seats”, co symbolizuje nihilistyczną reakcję na tę sztuczność.

Refleksja nad bólem świadomości manifestuje się w wersach: „Gimme the reason why the mind’s a terrible thing to waste / Understanding is cruel the monkey said as it launched to space”. To wywrotowe odwrócenie popularnego powiedzenia, sugerujące, że wiedza i zrozumienie mogą być bolesne, a niewiedza – „Ignorance is bliss until they take your bliss away” – jest często bardziej pożądana, dopóki nie zostanie brutalnie odebrana. Postać mówiącego jawi się jako „dangerous side effect” – niebezpieczny efekt uboczny, który jest nieprzewidzianą i destrukcyjną konsekwencją otaczających go warunków. Wersy „Dulling the edge of a razor blade / What does it mean when the knife and the hand are your own” wnoszą ciemniejszy ton, wskazując na autoagresję, autodestrukcję lub walkę z własnymi niszczycielskimi tendencjami, albo też na próbę stępienia ostrości bolesnej rzeczywistości.

Muzycznie utwór jest potężnym połączeniem hard rocka i alternatywnego rocka, z wyraźnymi elementami sludge metalu, noise rocka, grunge’u i stoner rocka, co doskonale uzupełnia jego agresywne i cyniczne przesłanie. Dynamiczna gra Grohla na perkusji i wirtuozerska linia basu Jonesa tworzą solidne fundamenty dla charakterystycznego brzmienia gitary i wokalu Homme’a. Całość wieńczy bezczelne „Let me tell you to save it, just really i dont give a shit”, ostateczne odrzucenie wszelkich prób racjonalizacji czy uspokojenia, cementujące pozycję utworu jako hymnu buntu przeciwko współczesnym bolączkom.