Piosenka "Guns For Hands" autorstwa Twenty One Pilots to głęboka i poruszająca ballada, która porusza tematykę zdrowia psychicznego, samookaleczeń i myśli samobójczych. Jest to utwór, który Tyler Joseph napisał po spotkaniach z fanami, którzy po koncertach dzielili się z nim swoimi zmaganiami z samobójstwem i tym, jak muzyka pomagała im to przezwyciężyć. Joseph chciał stworzyć piosenkę o "przekierowywaniu tej negatywnej energii i kierowaniu jej na coś innego, nie na siebie".
Pierwsze wersy, "I know what you think in the morning / When the sun shines on the ground / And shows what you have done / It shows where your mind has gone," sugerują uczucie winy i żalu po nocy pełnej trudnych myśli lub samookaleczeń. Jest to obraz poranka, który obnaża wewnętrzny ból i skutki ukrywanych zmagań. Następnie, "And you swear to your parents / That it will never happen again / I know, I know what that means / I know," oddaje cykl obietnic składanych bliskim i walkę z nawracającymi problemami psychicznymi. Wokalista, utożsamiając się z tym doświadczeniem, pokazuje zrozumienie dla złożoności tej sytuacji.
Refren, z powtarzającym się motywem "That you all have guns / And you never put the safety on / And you all have plans / To take it, don't take it," stanowi centralną metaforę utworu. "Bronie" symbolizują myśli samobójcze lub autodestrukcyjne tendencje, które są ciągłym zagrożeniem ("never put the safety on"). Błagalne "don't take it" jest bezpośrednim apelem do tych, którzy rozważają odebranie sobie życia. Tyler Joseph w wywiadach podkreślał, że chce uznać zdolność ludzi do samookaleczenia, ale jednocześnie zachęcać ich do przekierowania tej energii.
Wersy "I'm trying, I'm trying to sleep / But I can't, but I can't when you all have / Guns for hands, yeah" wyrażają niemożność odnalezienia spokoju przez narratora, który jest obciążony świadomością walki innych, co może być również odzwierciedleniem jego własnych wewnętrznych demonów. To głębokie współczucie i empatia dla cierpiących sprawiają, że utwór jest tak rezonujący.
Nadzieja pojawia się w części: "Let's take this one second at a time / Let's take this one song, this one rhyme / Together, let's breathe / Together, to the beat." To zaproszenie do wspólnego, kroczącego małymi krokami, poszukiwania ulgi i oddechu, z muzyką jako narzędziem do radzenia sobie. Wideo do utworu, nakręcone w dużym, pustym białym pokoju, podkreśla minimalistyczną estetykę, skupiając uwagę na przekazie i wykonawcach.
Kluczowy i najbardziej intensywny jest mostek rapowany: "We've turned our hands to guns, trade in our thumbs for ammunition, / I must forewarn you, of my disorder, or my condition, / 'Cause when the sun sets, it upsets what's left of my invested interest, / Interested in putting my fingers to my head, / The solution is, I see a whole room of these mutant kids, / Fused at the wrist, I simply tell them they should shoot at this, / Simply suggest my chest and this confused music, it's, / Obviously best for them to turn their guns to a fist." Ten fragment jest bolesnym wyznaniem osobistych zmagań z chorobą psychiczną, gdzie nocne ciemności potęgują myśli samobójcze. Joseph w wywiadach wyjaśniał, że chciał, aby ludzie przekierowali destrukcyjną energię. Sugerując "shoot at this" (w siebie lub w jego muzykę), a następnie "turn their guns to a fist", Tyler nawołuje do zamiany autodestrukcji w walkę, siłę i opór przeciwko ciemności. "Fist" symbolizuje tu determinację do przetrwania i walki o siebie. W klipie muzycznym, Tyler i Josh owijają twarze kolorową taśmą, co może symbolizować ukrywanie swoich zmagań lub chęć, aby to ich talent, a nie wygląd, był w centrum uwagi.
"Guns For Hands" to utwór o empatii, solidarności i wezwaniu do walki z wewnętrznymi demonami. Podkreśla, że w obliczu tak powszechnego problemu, jakim jest zdrowie psychiczne, kluczowe jest otwarte mówienie o nim i wzajemne wsparcie. Tyler Joseph i Josh Dun często poruszają tematykę lęków, depresji i samobójstwa w swojej twórczości, co sprawia, że ich muzyka jest dla wielu fanów źródłem pocieszenia i zrozumienia. Piosenka ta, choć pierwotnie wydana w 2011 roku na albumie "Regional at Best", została ponownie nagrana na "Vessel" (2013) i odniosła umiarkowany sukces, zwłaszcza w Japonii, co świadczy o jej uniwersalnym przesłaniu.