"Spanish Guitar" Toni Braxton to utwór przesiąknięty tęsknotą i tematem nieodwzajemnionej miłości, opowiadający o niewidzialności osoby zakochanej w kimś, kto nie jest świadomy jej uczuć. Piosenka, pochodząca z trzeciego studyjnego albumu Toni Braxton, The Heat (2000), została wydana jako trzeci singiel 11 września 2000 roku. Utwór, napisany przez słynną autorkę tekstów Diane Warren i wyprodukowany przez Davida Fostera, łączy w sobie elementy R&B z latynoskimi brzmieniami, co nadaje mu zmysłowy i romantyczny nastrój. Co ciekawe, duet Warren i Fostera był również odpowiedzialny za inny kultowy hit Braxton, "Un-Break My Heart", co sprawiło, że "Spanish Guitar" była postrzegana jako swojego rodzaju "klon Un-Break My Heart z latynoskim zacięciem".

Narracja piosenki rozgrywa się w "zadymionym pokoju, małej kawiarni", gdzie główna bohaterka, siedząc w tłumie, obserwuje muzyka grającego na gitarze. Cała jej uwaga skupia się na nim, podczas gdy ona marzy o byciu jego, zamykając oczy i fantazjując. Jednak ból jej sytuacji tkwi w fakcie, że muzyk "nie wie, nie wie nawet, że ona tam jest". To uczucie bycia niezauważoną, pomimo tak intensywnych emocji, stanowi centralny punkt utworu.

Refren wyraża główną metaforę i najgłębsze pragnienie bohaterki: "Chciałabym być w twoich ramionach / Jak ta hiszpańska gitara / I grałbyś na mnie / Przez całą noc / Aż do świtu". Gitara, będąca obiektem jego pasji i uwagi, staje się symbolem intymności, której bohaterka pragnie. Chciałaby być tak blisko niego, tak integralną częścią jego życia i sztuki, jak jego instrument, by "być jego piosenką". To porównanie doskonale oddaje jej tęsknotę za fizyczną i emocjonalną bliskością, za byciem jego inspiracją i całym jego światem, choćby tylko na jedną noc.

W kolejnej zwrotce, tekst pogłębia jej tęsknotę, mówiąc: "Kradniesz mi serce każdą nutą, którą grasz / Modlę się, żebyś spojrzał w moją stronę / I kiedyś przytulił mnie do serca". Pokazuje to desperackie pragnienie zauważenia i odwzajemnienia uczuć, by wreszcie przestać być niewidzialną. Chce być tą, którą "pieści z czułością", a jednak wie, że dla niego "nawet nie istnieje". Ten kontrast między intensywnością jej uczuć a jego całkowitą nieświadomością tworzy poruszający obraz nieodwzajemnionego uczucia.

Szczególnie intrygujący jest fragment po hiszpańsku: "Te sientas entre la gente / Cierras tus ojos / Y sueñas que soy tuyo / Pero yo no se ni siquiera / Que estas ahi / Me gustaria tenerte mis brazos amor" (Siedzisz wśród ludzi, zamykasz oczy i śnisz, że jestem twój, ale ja nawet nie wiem, że tam jesteś. Chciałbym cię mieć w moich ramionach, kochanie). Te słowa mogą być interpretowane jako fantazja bohaterki, wyobrażającej sobie, co powiedziałby muzyk, gdyby tylko był świadomy jej obecności i jej marzeń, co dodatkowo podkreśla ironię i tragizm jej sytuacji. Może to być również próba odwrócenia ról, gdzie na moment to ona wyobraża sobie siebie jako obiekt czyichś niezauważonych marzeń, jednak zaraz potem wraca do swojej rzeczywistości: "Siedzę w tłumie i zamykam oczy, marzę, że jesteś mój, a ty nie wiesz, nawet nie wiesz, że istnieję".

Teledysk do "Spanish Guitar", wyreżyserowany przez Billie Woodruffa (który pracował także przy "Un-Break My Heart"), wizualnie oddaje nastrój piosenki. Przedstawia on Toni Braxton unoszącą się na wodzie, a następnie przenosi widzów do zatłoczonej kawiarni, gdzie bohaterem jest grany przez Kamara de los Reyesa mężczyzna grający na gitarze. W klipie pojawiają się sceny, gdzie gitara w jego rękach przeobraża się w Braxton, co doskonale ilustruje główną metaforę utworu. W końcowej części teledysku Toni tańczy tango z muzykiem, co może symbolizować zrealizowanie jej pragnień, choćby tylko w sferze fantazji. Warto dodać, że utwór ten, choć osiągnął 98. miejsce na liście Billboard Hot 100 w Stanach Zjednoczonych, to za granicą, na przykład w Polsce, zyskał znacznie większą popularność, docierając do pierwszego miejsca list przebojów. Mimo że nie był tak komercyjnie udany jak niektóre inne single z albumu The Heat, krytycy docenili "Spanish Guitar" za jej zmysłowy i romantyczny charakter, a także za wyróżniające się, mniej elektroniczne brzmienie na tle albumu. Utwór ten pozostaje jednym z najbardziej rezonujących i uwielbianych przez fanów Toni Braxton, będąc świadectwem jej zdolności do przekazywania głębokich emocji poprzez śpiew.