Interpretacja There once was an engine who ran away - Thomas & Friends

Piosenka „There once was an engine who ran away” to chwytliwa i wzruszająca opowieść z uniwersum „Thomas & Friends”, która w charakterystycznym dla serii stylu porusza tematy strachu, przynależności i znaczenia wspólnoty. Utwór, skomponowany przez utalentowany duet Mike'a O'Donnella i Juniora Campbella, znany jest z optymistycznego, big-bandowego brzmienia w stylu boogie-woogie, przypominającego klasyczne utwory. Mimo radosnej melodii, tekst zagłębia się w dość poważne, jak na dziecięcą produkcję, emocje.

Centralną postacią utworu jest mała, starsza lokomotywa, która ucieka. Dowiadujemy się, że jej decyzja o ucieczce podyktowana była przerażającą plotką, podsłuchaną od podstępnego Diesla, sugerującego, że lokomotywa jest przeznaczona na złomowisko. To kluczowy motyw: strach przed byciem niepotrzebnym, przestarzałym i odrzuconym. Lokomotywa, nie chcąc czekać na „fatum dnia”, pakuje swój tender i rusza w nieznane, „Toot toot, farewell, goodbye!”. Jej ucieczka jest aktem desperacji, wynikającym z poczucia, że „nie czuła się częścią kolei”. W tym fragmencie piosenka subtelnie oddaje uniwersalne poczucie izolacji i lęku przed utratą sensu istnienia, co jest zaskakująco głęboką refleksją w kontekście opowieści dla dzieci.

Późniejsza część utworu skupia się na reakcji innych lokomotyw. Ich smutek i zrozumienie, że „źle zrozumiał sytuację”, podkreślają znaczenie empatii i wagi autorytetu Grubego Zawiadowcy (Sir Topham Hatta), który zawsze ma ostatnie słowo. Rozpoczyna się zorganizowane poszukiwanie, angażujące całą społeczność Sodor. „Nie ma znaczenia, co Diesel powiedział, Sir Topham Hatt ma ostatnie słowo” – te słowa stanowią jasne przesłanie o weryfikacji informacji i zaufaniu do sprawdzonych źródeł, szczególnie w obliczu plotek.

W końcu Thomas, niebieska lokomotywa numer jeden i nieoceniony przyjaciel, odnajduje uciekiniera. Scena ta jest szczególnie przejmująca: lokomotywa jest „zziębnięta i smutna, i sama”. Samotność i lęk przed odrzuceniem są tu namacalnie przedstawione, ukazując konsekwencje pochopnych decyzji. Thomas przekonuje ją, że jest potrzebna, a słowa „Who me, really? Yes you, you silly engine!” stanowią potężne zapewnienie o wartości i przynależności.

Na koniec piosenki dowiadujemy się, że uciekinier to Fergus. Ta informacja łączy piosenkę bezpośrednio z odcinkiem 7. sezonu „Thomas & Friends” zatytułowanym „Fergus łamie zasady” (ang. „Fergus Breaks the Rules”). W tym odcinku Diesel, zirytowany pedantycznością Fergusa i jego zamiłowaniem do przestrzegania zasad, celowo wprowadza go w błąd, mówiąc, że Gruby Zawiadowca wysyła go do huty (która w percepcji Fergusa jest złomowiskiem). Fergus, będący „dumą cementowni” i znanym z przestrzegania wszelkich reguł, zdesperowany ucieka, co jest dla niego aktem bezprecedensowego złamania zasad. Thomas rzeczywiście odnajduje go samego i przekonuje, że Gruby Zawiadowca wcale nie chce go złomować, lecz martwi się o niego i potrzebuje go z powrotem. Powrót Fergusa jest celebrowany okrzykami radości i gwizdami. Piosenka kończy się afirmacją jego wartości: „‘Cause now he’s the pride of the railway…”, a następnie „Look everybody! Here comes Fergus! Hooray! …Yes, the little old engine’s coming home!”. To przesłanie o przebaczeniu, zrozumieniu i niezachwianej wartości każdego członka społeczności, niezależnie od popełnionych błędów. Utwór pięknie oddaje istotę przyjaźni i wsparcia, pokazując, że nawet w obliczu strachu i samotności zawsze znajdzie się miejsce, gdzie można wrócić.