Interpretacja Outlaw Blues - Thin White Rope

Utwór "Outlaw Blues" w wykonaniu Thin White Rope to fascynująca adaptacja piosenki, która pierwotnie została napisana i nagrana przez legendarnego Boba Dylana w 1965 roku. Thin White Rope, znani ze swojego "wysokiego, samotnego pustynnego rocka z metalicznym zacięciem" i "złowrogiego surrealizmu", przefiltrowali tę dylanowską kompozycję przez swoją unikalną estetykę, nadając jej surowe, pełne napięcia brzmienie. Ich wersja, często wykonywana na żywo, na przykład na albumie "The One That Got Away" zarejestrowanym w Belgii, gdzie zespół cieszył się dużą popularnością, charakteryzuje się brakiem "zauważenia ze strony publiczności", co oddawało "jedwabiście kapryśne doświadczenie" ich koncertów.

Początkowy nastrój piosenki, z liniami "Ain't it hard to stumble / And land in some funny lagoon? / ... Especially when it's nine below zero / And three o'clock in the afternoon", maluje obraz dezorientacji i niefortunnego położenia. Te "dziewięć stopni poniżej zera" to bezpośrednie zapożyczenie od bluesmana Sonny'ego Boya Williamsona, co od razu osadza utwór w tradycji bluesa. U Dylana linia ta wprowadzała element absurdu i humorystycznej nieadekwatności, sugerując, że kłopoty przychodzą niespodziewanie i w najmniej odpowiednich okolicznościach. W interpretacji Thin White Rope, z "drżącym, napiętym głosem" frontmana Guya Kysera, to uczucie zagubienia i zimna mogło nabrać jeszcze bardziej ponurego, niemal egzystencjalnego wydźwięku, podkreślając poczucie wyobcowania charakterystyczne dla ich "kalejdoskopowej liryki".

Druga zwrotka, "Ain't gonna hang no picture / Ain't gonna hang no picture frame / Well, I might look like Robert Ford / But I feel just like a Jesse James", jest kluczowa dla zrozumienia pierwotnego satyrzowego charakteru utworu Dylana. Robert Ford był członkiem gangu Jesse'ego Jamesa, który zamordował go strzałem w plecy, gdy James wieszał obraz. Kiedy Dylan śpiewał, że "może wyglądać jak Robert Ford, ale czuje się jak Jesse James", było to odniesienie do jego transformacji z pieśniarza folkowego w rockowego "odszczepieńca". Czuł się "zabijany" przez purystów folkowych, mimo że z zewnątrz mógł wydawać się sprawcą, a nie ofiarą. Thin White Rope, przejęli tę zabawną i ironiczną grę tożsamości, być może podkreślając własne poczucie bycia na marginesie mainstreamu, nawet jeśli ich muzyka była ceniona w kręgach alternatywnych. Odmowa powieszenia obrazu staje się symbolicznym aktem buntu przeciwko ustalonym normom i oczekiwaniom.

Tęsknota wyrażona w kolejnej zwrotce, "Well, I wish I was on some / Australian mountain range / I got no reason to be there, but I / Imagine it would be some kind of change", odzwierciedla pragnienie ucieczki i radykalnej zmiany. Australia, historycznie kolonia karna, dobrze wpisuje się w temat "banity" i ucieczki przed rzeczywistością. To życzenie zmiany bez konkretnego powodu podkreśla poczucie niezadowolenia i poszukiwania nowej tożsamości, co jest spójne z duchem swobodnego i absurdalnego podejścia Dylana do bluesa. Thin White Rope, z ich zamiłowaniem do "ponurego surrealizmu", z pewnością zaakcentowaliby ten motyw jako podróż w nieznane, poszukiwanie odmienności, nawet jeśli irracjonalnej.

Wizerunek "dark sunglasses" i "black tooth" w czwartej zwrotce to klasyczne "hipsterowskie motywy i bluesowa symbolika". Okulary przeciwsłoneczne i "czarny ząb" są rekwizytami "outlaw lifestyle", mającymi przynosić szczęście i budować wizerunek twardziela lub tajemniczego wyrzutka. Linia "Don't ask me nothin' about nothin' / I just might tell you the truth" to wyzywające stwierdzenie, sugerujące niechęć do wchodzenia w głębsze dyskusje, ale jednocześnie grożące ujawnieniem niewygodnej prawdy. U Dylana była to deklaracja niezależności od oczekiwań. W kontekście Thin White Rope i ich nonkonformistycznego podejścia do sceny rockowej, to "może po prostu powiem prawdę" nabiera dodatkowego znaczenia jako manifest artystycznej niezależności i odmowy kompromisów.

Ostatnia zwrotka, "I got a woman in Jackson / I ain't gonna say her name / She's a brown-skin woman, but I / Love her just the same", jest swoistym hołdem, ale i jednocześnie żartem z tradycyjnych bluesowych tekstów, które często oceniały odcienie skóry kobiet. Podkreślenie, że kocha ją "tak samo", jest ironicznym komentarzem do tych konwencji, sprowadzając je do prostego, uniwersalnego uczucia. Thin White Rope, zachowując ten tekst, kontynuują tę subtelną grę z bluesowymi schematami, jednocześnie wplatając ją w ich surowe, choć płynne brzmienie gitary, które mieszało "czyste, śliskie country" z "rozmytymi, głębszymi i ciemniejszymi akordami". Tym samym, "Outlaw Blues" w wykonaniu Thin White Rope, choć jest coverem, doskonale oddaje ich ducha – mieszankę surowej energii, enigmatycznej poetyki i inteligentnego, często ironicznego, podejścia do muzycznych tradycji.