Interpretacja Riccione - Thegiornalisti

„Riccione” Thegiornalisti to utwór, który z miejsca stał się niekwestionowanym hymnem włoskiego lata 2017 roku, zdobywając serca słuchaczy swoją nostalgiczną, a zarazem euforyczną aurą. Wydany 21 czerwca 2017 roku, dokładnie w pierwszy dzień lata, szybko wspiął się na szczyty list przebojów, stając się jedynym singlem zespołu, który osiągnął numer jeden na włoskiej liście przebojów. Utwór zyskał status czterokrotnej platyny, co było dowodem jego ogromnego sukcesu komercyjnego i kulturowego. Był to moment, w którym niezależna muzyka (indie) wkroczyła do mainstreamowego popu, zmieniając krajobraz włoskiej sceny muzycznej.

Tekst piosenki, autorstwa Tommaso Paradiso (frontmana Thegiornalisti), we współpracy z Alessandro Rainą i Dardustem, przenosi nas w świat beztroskich wakacji na Adriatyckiej Riwierze. Riccione, znane jako popularny włoski kurort nadmorski, kojarzone z relaksem, zabawą i życiem nocnym, stanowi idealne tło dla tej opowieści. Pierwsza zwrotka „Le navi salpano, le spiagge bruciano, Selfie di ragazze dentro i bagni che si amano” ("Statki odpływają, plaże płoną, Selfie dziewczyn w łazienkach, które się kochają") maluje obraz intensywnego, zmysłowego lata, pełnego ulotnych chwil i pieszczot. Gorące plaże i młodzieńcze romanse są wszechobecne, a noc jest młoda i zaprasza do szaleństwa. Prośba „Parlami d’amore, Che domani sarò a pezzi” ("Porozmawiaj ze mną o miłości, Przez którą jutro będę w rozterkach") ujawnia głęboką wrażliwość i świadomość kruchości tych chwil, przewidując ból lub melancholię, która nadejdzie wraz z końcem lata. W tle, podmiot liryczny szuka morza i „aquila reale” – orła królewskiego, co może symbolizować poszukiwanie wolności, czegoś wzniosłego i trwałego w obliczu przemijających przyjemności.

Refren „Sotto il sole, sotto il sole di Riccione, di Riccione” ("Pod słońcem, pod słońcem Riccione, Riccione") jest centralnym punktem utworu, celebrującym beztroskę, ale jednocześnie podszytym nutą pentimento (żalu, skruchy). Podmiot liryczny niemal żałuje, że nie myśli o niczym więcej, chcąc uciec od wszelkich trosk: „Quasi, quasi mi pento, E non ci penso più” ("Prawie, prawie żałuję i już o tym nie myślę"). Metafora „Faccio a schiaffi con le onde, con il vento, le prendo, Come se fossero te” ("Biję się, biję się z falami, z wiatrem, chwytam je, Jakby były tobą") jest szczególnie wymowna. To fizyczne zmaganie się z naturą staje się substytutem walki z nieobecną osobą – ukochaną osobą, której wspomnienie przenika każdą letnią chwilę. Fale i wiatr stają się ucieleśnieniem tej tęsknoty, miłości, a może i bólu.

Druga zwrotka przedstawia scenę bardziej współczesną i, być może, nieco bardziej zamyśloną: „I treni frenano, Le serie iniziano, Video di ragazzi persi dentro ad un telefono” ("Pociągi hamują, Seriale się zaczynają, Filmy chłopaków zagubionych w telefonach"). Ta zmiana scenerii sugeruje powrót do miejskiej rzeczywistości, ale nadal towarzyszy jej świadomość, że „La notte è giovane”. Prośba „Sognami adesso, Parlami d’amore, Che domani non sarò lo stesso” ("Śnij o mnie teraz, Porozmawiaj ze mną o miłości, Bo jutro nie będę już tą samą osobą") podkreśla pragnienie uchwycenia chwili i strach przed nieuchronną zmianą, jaka towarzyszy upływowi czasu i odległości.

Kluczowy kontrast pojawia się w drugim refrenie, gdzie idylliczne Riccione ustępuje miejsca bardziej surowemu obrazowi: „Sotto il cielo, sotto il cielo di Berlino, di Berlino, Mangio mezzo panino” ("Pod niebem, pod niebem Berlina, Berlina, Jem pół kanapki"). Ta zmiana miejsca symbolizuje koniec lata, powrót do codzienności, a może nawet poczucie pustki po intensywnym okresie. Beton i asfalt Berlina zastępują fale i wiatr Riccione, ale zmaganie pozostaje: „Faccio a schiaffi con l’asfalto e col cemento, le prendo, Come se fossero te” ("Biję się, biję się z asfaltem i z cementem, chwytam je, Jakby były tobą"). To przeniesienie miłosnej walki w miejski krajobraz podkreśla uniwersalność uczuć i fakt, że pamięć o drugiej osobie towarzyszy podmiotowi lirycznemu niezależnie od otoczenia.

Most („Ponte”) piosenki, z wyliczanką „Nuovo sentimento, nuove scarpe, nuova casa, Nuova gente in centro con la macchina del tempo, Nuovi ristoranti, nuovi amici per la pelle” ("Nowe uczucie, nowe buty, nowy dom, Nowi ludzie w centrum z wehikułem czasu, Nowe restauracje, nowi przyjaciele od serca"), mówi o pragnieniu odnowy i poszukiwaniu nowych początków. Jednocześnie fraza „Parte il campionato e si riaccendono le stelle” ("Zaczyna się liga i gwiazdy znów się zapalają") odzwierciedla cykliczność życia, powrót do rutyny po wakacjach, ale także nadzieję na ponowne rozpalenie pasji i emocji.

„Riccione” to piosenka o ulotności letnich romansów, nostalgii za minionymi chwilami i wszechobecnej tęsknocie, która może być tak intensywna, że niemal materializuje się w otaczającym świecie. Styl Thegiornalisti, łączący vintage'owe brzmienia lat 80. z współczesnym popem, doskonale oddaje ten nastrój. Sukces utworu był tak duży, że zainspirował nawet romantyczną komedię Netflixa „Under the Riccione Sun” (2020), w której piosenka stanowiła główny motyw muzyczny, a Tommaso Paradiso wystąpił gościnnie. Mimo początkowych krytyk, co sam Tommaso Paradiso wspominał, utwór ten stał się prawdziwym fenomenem i na stałe wpisał się w kanon włoskich hitów lata. Teledysk, wyreżyserowany przez YouNuts!, również nawiązuje do kultowych filmów i seriali z lat 80. i 90. takich jak „Sapore di mare” czy „Słoneczny patrol”, co dodatkowo wzmacnia nostalgiczną estetykę utworu. Całość tworzy wielowymiarową opowieść o miłości, stracie i nieustannej pogoni za słońcem, zarówno tym na niebie, jak i tym w sercu.