Utwór „Been Like This” z albumu Scarlet Doja Cat, z gościnnym udziałem Brysona Trillera w intro, to głęboka i szczera eksploracja toksycznego związku, naznaczona poczuciem rozczarowania, zdrady i ostatecznego wyzwolenia. Piosenka natychmiast zanurza słuchacza w narrację o relacji, która uległa nieodwracalnej zmianie, co wyraźnie sygnalizuje powtarzające się w intro i refrenie stwierdzenie: „Since you’ve been like this, Baby, I don’t really wanna be in like this”. Słowa te, wyśpiewane przez Brysona Trillera, stanowią fundament emocjonalny utworu, podkreślając poczucie wyczerpania i desperacką potrzebę zakończenia cierpienia, które niosło za sobą trwanie w tej dynamice.

Doja Cat, w swoim charakterystycznym stylu, buduje obraz partnera, który ewoluował w sposób szkodliwy, choć w pierwszej zwrotce wspomina o zmianach zarówno „in good ways and bad ways”. Ta krótka chwila niuansu szybko ustępuje gorzkiemu rozczarowaniu. Narratorka przyznaje, że partner „made me too nervous” i sprawił, że czuła się „cryin’ and disheartened”, co wskazuje na emocjonalne obciążenie i wpływ na jej dobrostan psychiczny. Wrażenie, że „Can’t say what I say, it’s far too late”, sugeruje nagromadzenie niewypowiedzianych pretensji i dotarcie do punktu, z którego nie ma już odwrotu.

Druga zwrotka wchodzi głębiej w szczegóły konfliktu i dysfunkcji. Pytanie „Who is frontin’, babe?” podważa autentyczność partnera, a stwierdzenie „We don’t have fun these days” świadczy o utracie radości i lekkości w relacji. Utwór porusza tematy manipulacji i gaslightingu, kiedy Doja śpiewa „Told me to stop my mind” oraz „When you told me I was lyin’”. Te wersy doskonale oddają doświadczenie bycia podważanym i zmuszanym do kwestionowania własnych odczuć i rzeczywistości. Emocje osiągają apogeum w linijce „Had me feelin’ like I died, baby”, co podkreśla głębokość zadanej rany. Szczególnie uderzające jest odniesienie do partnera płaczącego: „I seen a grown man cry, baby, Just see you do it, ain’t special, no”. Może to być interpretowane jako odrzucenie jego emocjonalnych manipulacji lub po prostu zgorzkniała obserwacja, że jego łzy nie wzbudzają już współczucia, ponieważ widziała je zbyt wiele razy, być może jako narzędzie kontroli.

Prawdziwym ciosem poniżej pasa okazuje się być fragment o obgadywaniu i uprzedmiotowieniu: „Wonder when I ain’t there, What the fuck you’ve been sayin’, Talkin’ ‘bout how I sexed you up”. To świadectwo zdrady zaufania i uprzedmiotowienia, sugerujące, że partner po rozstaniu rozpowiada intymne szczegóły, redukując narratorkę do roli seksualnej.

W moście, Doja Cat wykazuje się dużą siłą i samodzielnością. Deklaruje, że choć wie, iż jej odejście może zranić partnera („And I know it might mess you up”), to jego nienawiść do niej nie przyniesie mu miłości ani wsparcia („Hatin’ me ain’t gon’ get you love”). Zwrot „I ain’t even gon’ sweat you, love” to ostateczne odrzucenie i obojętność wobec jego przyszłości. Najważniejsza jest tu deklaracja: „And we’ll never be friends like this, God couldn’t forgive like this”, która świadczy o nieodwracalnym zerwaniu i głębi bólu, który uniemożliwia jakąkolwiek formę pojednania. Finalne „Thank God I ain’t been like this” jest oddechem ulgi, świadomością, że udało jej się uciec od stania się osobą tak toksyczną, jak jej były partner.

Bryson Tiller w outro powraca z łagodnym, ale stanowczym „I, bless your heart, But I, I can’t take no more”. Wyrażenie „bless your heart”, często używane w południowej kulturze amerykańskiej, może być odebrane jako gest współczucia, ale równie dobrze jako subtelne, pasywno-agresywne wyrażenie politowania lub nawet pogardy. Cały utwór jest świadectwem trudnej podróży od bólu i rozczarowania do odzyskania siły i samostanowienia, odrzucając toksyczne więzi na rzecz własnego spokoju.