"Gimme Shelter" The Rolling Stones to utwór, który nie tylko otwiera kultowy album Let It Bleed z 1969 roku, ale także doskonale oddaje burzliwy i niepokojący nastrój końca lat 60. XX wieku. To pieśń o apokalipsie, o świecie na krawędzi chaosu, gdzie "wojna, dzieciaki, to tylko strzał" ("War, children, it's just a shot away"), a nawet "gwałt, morderstwo" ("Rape, murder") wydają się być na wyciągnięcie ręki. Mick Jagger w wywiadzie z 1995 roku dla magazynu Rolling Stone potwierdził, że utwór jest "rodzajem pieśni o końcu świata, naprawdę. To apokalipsa; cały album jest taki". Odniósł się do wojny w Wietnamie, wszechobecnej przemocy na ekranach, grabieży i pożarów, które charakteryzowały ten "bardzo szorstki, bardzo brutalny okres".

Początkowa inspiracja dla utworu była jednak znacznie bardziej prozaiczna. Keith Richards, główny kompozytor riffu, opowiedział, że siedząc przy oknie w londyńskim mieszkaniu przyjaciela, Roberta Frasera, zobaczył nagle, jak niebo pociemniało i rozpętał się potężny monsun. Ludzie uciekali, szukając schronienia, i to właśnie stało się "zalążkiem pomysłu". Richards wspominał, że "poszliśmy dalej, aż stało się to, wiesz, gwałtem i morderstwem 'tuż, tuż'". Prywatne zawirowania Richardsa, związane z jego związkiem z Anitą Pallenberg (która w tym czasie kręciła film Performance z Mickiem Jaggerem), również wpłynęły na mroczny nastrój utworu. Richards w swojej autobiografii Life ujawnił, że napięcie w piosence było inspirowane jego zazdrością o relacje między Pallenberg a Jaggerem.

Charakterystyczny, nawiedzający ton utworu jest wzmocniony przez genialny wokal gościnny Merry Clayton. W połowie utworu jej porywające, pełne bólu okrzyki "Rape, murder! It's just a shot away" wznoszą piosenkę na zupełnie nowy poziom intensywności. Niesamowita historia nagrania jej partii dodaje do legendy utworu. Clayton, wtedy 20-letnia, czteromiesięczna kobieta w ciąży, została wezwana do studia w Los Angeles około północy w jesieni 1969 roku. Przybyła w piżamie i wałkach na włosach, nie wiedząc, kim są The Rolling Stones. Początkowo wahała się, zwłaszcza gdy powiedziano jej, że ma śpiewać o gwałcie i morderstwie, będąc córką pastora. Jednak po wyjaśnieniu kontekstu, Clayton podjęła wyzwanie, a jej wykonanie było tak emocjonalne, że jej głos pękł na słowie "murder", co Mick Jagger skwitował okrzykiem "Whoo!" – ten spontaniczny dźwięk został zachowany w nagraniu. Niestety, niedługo po sesji nagraniowej Merry Clayton poroniła. W późniejszych latach przyznała, że piosenka była dla niej zbyt bolesna do słuchania przez długi czas, nazywając to "bardzo, bardzo mrocznym okresem".

"Gimme Shelter" to także symboliczne zakończenie "Lata Miłości" i nadejście mroczniejszej ery. Utwór zyskał dodatkowy, tragiczny kontekst, kiedy stał się tłem dla niesławnego koncertu w Altamont w grudniu 1969 roku. To wydarzenie, które miało być odpowiedzią na Woodstock, przerodziło się w chaos i przemoc, kulminującą w morderstwie Meredith Huntera podczas występu The Rolling Stones. Dokumentalny film o tej trasie koncertowej, również zatytułowany Gimme Shelter, uwiecznił ten moment, czyniąc piosenkę nieodłącznie związaną z upadkiem idealizmu lat 60..

Mimo tak mrocznych i apokaliptycznych motywów, utwór oferuje również promyk nadziei w końcowych wersach: "I tell you love, sister, it's just a kiss away" ("Mówię ci, miłość, siostro, to tylko pocałunek"). To ostateczne przesłanie sugeruje, że miłość jest równie bliska jak przemoc, pozostawiając słuchacza z refleksją nad dualizmem ludzkiej natury i możliwością odkupienia w obliczu rozpaczy. Ten kontrast między wszechobecnym zagrożeniem a nadzieją na bliskość sprawia, że "Gimme Shelter" pozostaje ponadczasowym hymnem, który odzwierciedla lęki i pragnienia zarówno swojej epoki, jak i kolejnych pokoleń.