Interpretacja California dreamin' - The Mamas And The Papas

„California Dreamin'” zespołu The Mamas And The Papas to ponadczasowy utwór, który doskonale oddaje uczucie tęsknoty, eskapizmu i poszukiwania lepszego miejsca. Utwór, napisany przez Johna i Michelle Phillips w 1963 roku, zrodził się z osobistego doświadczenia Michelle, która tęskniła za słoneczną Kalifornią podczas wyjątkowo mroźnej zimy w Nowym Jorku. Początkowo mieszkali w Hotelu Earle, a dla Michelle, która pochodziła z Long Beach w Kalifornii i nigdy wcześniej nie widziała śniegu, zimna pogoda była źródłem głębokiej niedoli i tęsknoty za domem.

Pierwsza zwrotka – „All the leafs are brown and the sky is gray / I've been for a walk on a winter's day / I'd be safe and warm if I was in L.A. / California dreamin' on such a winter's day” – natychmiast wprowadza słuchacza w stan melancholii. Obraz brązowych liści i szarego nieba staje się metaforą stanu emocjonalnego narratora, który pragnie uciec od szarej rzeczywistości. Los Angeles, z jego słońcem i ciepłem, symbolizuje tu bezpieczeństwo, komfort i nadzieję na lepsze życie. To nie tylko fizyczne miejsce, ale także stan umysłu, w którym marzenia o Kalifornii stają się antidotum na zimowy smutek. John Phillips nad ranem, po bezsennej nocy spędzonej na komponowaniu, przyniósł Michelle pierwszy wers piosenki. Michelle początkowo nie chciała wstawać, ale John nalegał, obiecując, że nigdy tego nie pożałuje, co okazało się prawdą, gdyż Michelle do dziś otrzymuje tantiemy jako współautorka utworu.

Druga zwrotka dodaje warstwę duchowego poszukiwania i rozczarowania: „Stopped in to a church I passed along the way / Well I got down on my knees and I pretend to pray / You know the preacher liked the cold / He knows I'm gonna stay / California dreamin' on such a winter's day”. Michelle Phillips opowiedziała w wywiadzie dla NPR w 2002 roku, że kilka dni wcześniej wraz z Johnem odwiedzili Katedrę Świętego Patryka w Nowym Jorku, co zainspirowało drugą zwrotkę. Co ciekawe, John nienawidził tej zwrotki, ponieważ miał złe wspomnienia ze szkoły katolickiej, ale nie potrafił wymyślić nic lepszego, więc ją zostawił. W innym wywiadzie dla Spinner w 2012 roku Michelle Phillips wspominała, że Johnowi nie podobała się „religijność” tego fragmentu, ale pozostałym członkom zespołu się spodobało, więc został zachowany. Słowa o udawanej modlitwie i tym, że „preacher liked the cold / He knows I'm gonna stay” mogą sugerować, że narrator czuje się uwięziony, a kościół, zamiast oferować pocieszenie, staje się kolejnym symbolem zimnej i niechcianej rzeczywistości. Duchowny, zadowolony z zimna, symbolizuje siły, które zdają się utrzymywać narratora w obecnym, nieprzyjemnym stanie, wzmacniając tym samym tęsknotę za ucieczką.

Słynne solo na flecie altowym, które pojawia się w środkowej części utworu, jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych elementów piosenki. Zagrał je Bud Shank, znany jazzman, który, według anegdoty, improwizował solo na miejscu, za pierwszym razem. Było to nietypowe, ponieważ John Phillips, szukając czegoś innego niż typowe solo gitarowe, znalazł Shank’a na korytarzu studia i zaprosił go do nagrania. W oryginalnej wersji, nagranej przez Barry’ego McGuire’a, solo to było grane na harmonijce.

Ostatnia zwrotka, powtarzająca motyw zimowego spaceru, wprowadza delikatną zmianę: „If I didn't tell her I could leave today”. Ta linia sugeruje istnienie jakiejś przeszkody, być może zobowiązania wobec innej osoby, która powstrzymuje narratora przed natychmiastową ucieczką do Kalifornii. Może to być odniesienie do problematycznego związku lub odpowiedzialności, która krępuje wolność. Wielokrotne powtórzenie frazy „California dreamin' on such a winter's day” potęguje uczucie desperacji i intensywności tęsknoty, podkreślając, że marzenie o Kalifornii jest nieustannym stanem umysłu, ucieczką od ponurej codzienności.

Ciekawostką jest, że „California Dreamin’” nie była pierwotnie przeznaczona dla The Mamas And The Papas. Pierwszą wersję nagrał Barry McGuire, a członkowie The Mamas And The Papas zaśpiewali w niej chórki. Barry McGuire pomógł zespołowi zdobyć kontrakt z Dunhill Records. Jednak producent Lou Adler był pod takim wrażeniem grupy, że zdecydował się zastąpić wokal McGuire’a wokalem Denny’ego Doherty’ego, zachowując te same ścieżki instrumentalne i chórki. Co więcej, jeśli wsłuchać się uważnie w lewy kanał na początku utworu, można słabo usłyszeć oryginalny wokal Barry’ego McGuire’a, który nie został całkowicie wymazany. Piosenka została nagrana w United Western Recorders w Los Angeles, w tym samym studiu, w którym The Beach Boys nagrali swój album „Pet Sounds”. W sesji nagraniowej wzięli udział wybitni muzycy sesyjni, tacy jak Hal Blaine na perkusji i Larry Knechtel na instrumentach klawiszowych, znani jako część The Wrecking Crew.

Piosenka stała się hymnem kontrkultury lat 60. i symbolem „California sound”, osiągając 4. miejsce na liście Billboard Hot 100 w marcu 1966 roku. W 2001 roku została wprowadzona do Grammy Hall of Fame. Michelle Phillips, ostatnia żyjąca członkini oryginalnego składu The Mamas And The Papas, wydała w 1986 roku autobiografię zatytułowaną „California Dreamin': The True Story of the Mamas and the Papas”. Mimo że John Phillips pod koniec życia zakwestionował jej wkład w pisanie piosenki, Michelle Phillips zawsze twierdziła, że jej wersy o kościele były kluczowe, a obietnica Johna o tantiemach stanowiła dowód jej współautorstwa. Ostatecznie, „California Dreamin’” pozostaje potężną balladą o nadziei, ucieczce i uniwersalnym pragnieniu znalezienia swojego „ciepłego i bezpiecznego” miejsca w świecie, niezależnie od tego, czy jest nim słoneczna Kalifornia, czy po prostu wewnętrzny spokój.