Interpretacja Boys in Bars - The Bacon Brothers

Piosenka "Boys in Bars" autorstwa The Bacon Brothers to przejmująca opowieść o młodości, przyjaźni, miejskim życiu i nieuchronnym upływie czasu, ukazana przez pryzmat nocnych eskapad. Utwór oryginalnie znalazł się na debiutanckim albumie zespołu, zatytułowanym Forosoco, wydanym w 1997 roku. Co ciekawe, w 2016 roku piosenka doczekała się ponownego nagrania w Lehman College Studios, a towarzyszący jej teledysk sprytnie łączył nowe ujęcia z materiałem z oryginalnego wideo, tworząc unikalny efekt, w którym młodsze i starsze wcielenia braci pojawiają się razem. Podczas niektórych koncertów The Bacon Brothers prezentują ten teledysk, grając na żywo wraz ze swoimi młodszymi odpowiednikami, co dodatkowo podkreśla nostalgiczny charakter utworu.

Tekst piosenki maluje obraz surowego, nieco tajemniczego miejsca, zwanego "kawiarnią", choć jak podmiot liryczny sam przyznaje, kawa smakuje jak błoto, a brakuje nawet stolików na ulicy. Jest to raczej ciemny bar, w którym plotki o dziewczynie, która tu zmarła lata temu, dodają mu ponurej atmosfery. To właśnie tutaj, każdego wieczoru o piątej, zaczynają schodzić się bohaterowie utworu, by "nastawiać kieliszki" i "powalać je". Po północy, z kieszeniami pełnymi zielonych banknotów, zamykają drzwi, a ich "dni" dopiero się zaczynają. To metafora życia nocnego, które staje się ich prawdziwą egzystencją.

Refren "Cause we were boys in bars / Runnin over the shootin stars / Cruisin broadway without cars / We were gonna take that town / Nothin there would knock us down / That old apple would be ours" doskonale oddaje poczucie młodzieńczej, niemal naiwnej, wszechmocy i beztroski. "Stare jabłko", jak wiadomo, to popularne określenie Nowego Jorku, co umiejscawia akcję utworu w sercu wielkiej metropolii, gdzie młodzi ludzie czują, że wszystko jest możliwe, a miasto leży u ich stóp. To obraz niczym nieograniczonej wolności i aspiracji, gdzie granice są tylko iluzją.

Piosenka przedstawia galerię barwnych postaci, które razem tworzą ten mikrokosmos: George, prawnik w garniturze Brooks Brothers; Glen, pracownik wydziału zabójstw z pistoletem w bucie; Franco, rzeźbiarz przypominający orła; Chas, zajmujący się wieloma rzeczami, z których "żadna nie była legalna". Jest też Debbi, kelnerka z Queens, i Nicky, barman, który pije za darmo, a także Johnny, kochanek i mentor podmiotu lirycznego. Te zwięzłe portrety tworzą poczucie wspólnoty, grupy indywidualności połączonych wspólnym miejscem i czasem. W drugim refrenie powracają jako "Cool as ice cubes, sharp as darts / Runnin down all those lonely hearts", co dodaje im pewnej nonszalancji i zuchwałości.

W dalszej części utworu podmiot liryczny przenosi się w czasie, wspominając "słodkie stare dni disco" i "mgłę Marlboro" oraz zamarzanie przed Studio 54, "mając nadzieję, że on mnie wybierze". To wyraźne nawiązanie do nowojorskiej sceny klubowej lat 70. i 80., a wspomnienie o "Jean Claude Killeyu" zjeżdżającym na nartach po Columbus Avenue dodatkowo wzmacnia obraz młodzieńczej brawury i swobody. Cały ten okres to czas, "zanim tykający zegar uczynił nas swoimi niewolnikami" i "zanim poszukiwanie miłości mogło cię wpędzić do grobu". Mimo upływu lat i zmiany perspektywy, podmiot liryczny kategorycznie stwierdza: "I'd never trade the days i lost / For the years that i have found". To zdanie podkreśla, że choć młodość minęła, wspomnienia są cenniejsze niż jakakolwiek inna życiowa zdobycz. Nocami nadal słyszy ten sam, huczący szafę grającą.

"Boys in Bars" to hołd dla minionych czasów i niezłomnej więzi, jaka łączyła grupę przyjaciół. To utwór przesycony nostalgią za wolnością, spontanicznością i poczuciem nieśmiertelności, które towarzyszą młodości, zwłaszcza w tak dynamicznym otoczeniu, jakim jest miasto. Muzycznie, The Bacon Brothers określają swój styl jako "forosoco", będący mieszanką folku, rocka, soulu i country, co pozwala im na tworzenie bogatych, opartych na storytellingu kompozycji, takich jak ta. Piosenka jest świadectwem, że pewne doświadczenia i przyjaźnie kształtują nas na zawsze, a ich echo rozbrzmiewa w nas długo po tym, jak zgasły światła barów.