Interpretacja Powiedz kim jestem - Tarzan

Tekst piosenki „Powiedz kim jestem” autorstwa artysty występującego pod pseudonimem Tarzan to głębokie zanurzenie w wewnętrzny świat osoby zmagającej się z kryzysem tożsamości i poczuciem zagubienia. Utwór ten, z pozoru prosty w konstrukcji, odsłania uniwersalne dylematy związane z poszukiwaniem swojego miejsca w świecie i zrozumieniem samego siebie. Tarzan, znany polskiej publiczności przede wszystkim z udziału w talent show The Voice of Poland, a dokładnie z drużyny Michała Szpaka, gdzie jego występ poruszył jurorów i widzów, z pewnością wniósł do tego utworu osobiste doświadczenia. Jego prawdziwe imię to Taras Szewczenko, co nadaje pseudonimowi dodatkowy, choć być może niezamierzony, wymiar symboliczny – Tarzan, bohater dziczy, sam poszukujący swojej tożsamości i miejsca wśród ludzi.

Początkowe wersy – „Czasem wszystko się wymyka z mych rąk / Choć staram się, ile sił / Czuję się wtedy, jakbym tu obcy był” – natychmiast wprowadzają w nastrój bezsilności i alienacji. Podmiot liryczny, mimo usilnych starań, nie potrafi utrzymać kontroli nad własnym życiem, co prowadzi do dojmującego poczucia odosobnienia. To uczucie bycia „obcym” jest kluczowe dla całej interpretacji, sugerując głęboką niezgodę między wewnętrznym „ja” a otaczającą rzeczywistością. Brak poczucia przynależności jest często spotykany u osób, które nie odnalazły jeszcze swojej drogi lub przechodzą przez znaczące zmiany życiowe.

Kolejna zwrotka – „Gdy szansa jest i wydaje się blisko / Zaraz rozmywa się / I choć upadam, za chwilę znów woła mnie” – opisuje cykliczny proces nadziei i rozczarowania. Podmiot liryczny dostrzega możliwości, które jednak szybko znikają, co potęguje frustrację. Jednocześnie pojawia się tu niewidzialna siła, która „woła” go z powrotem, nie pozwalając na całkowite poddanie się. To wołanie można interpretować jako wewnętrzną potrzebę walki, instynkt przetrwania lub nieświadome pragnienie odnalezienia sensu, pomimo kolejnych porażek. W wywiadach Tarzan często podkreślał, że muzyka jest dla niego formą terapii i sposobem na wyrażanie skomplikowanych emocji, co idealnie rezonuje z tym fragmentem.

Refren – „Powiedz, kim jestem! / Wciąż wołam ile tchu / Powiedz, kim jestem! / To może błąd, że chcę być tu” – stanowi kulminację emocjonalnego napięcia. Jest to desperackie wołanie o pomoc w zdefiniowaniu własnej tożsamości. Podkreślenie „Wciąż wołam ile tchu” świadczy o ogromnym wyczerpaniu, ale i niezłomności w poszukiwaniach. Kluczowe jest pytanie, czy chęć przynależności („że chcę być tu”) nie jest przypadkiem błędem. Podmiot liryczny zastanawia się, czy jego pragnienie bycia częścią czegoś, bycia zaakceptowanym, jest w ogóle właściwe, skoro prowadzi do takiego cierpienia i poczucia obcości. To pokazuje głęboki konflikt między pragnieniem bycia a rzeczywistością, która nie spełnia oczekiwań.

W dalszej części utworu pojawia się pragnienie ucieczki: „Choć bywa, że uciekać gdzieś chcę / Odrzucić precz wszystko to / Znaleźć miejsce swe daleko stąd”. Jest to naturalna reakcja na frustrację i brak przynależności. Wizja porzucenia obecnej sytuacji i znalezienia „swojego miejsca” gdzie indziej symbolizuje poszukiwanie nowej szansy, czystego konta, z dala od dotychczasowych niepowodzeń i rozczarowań. To typowe dla ludzi, którzy czują się przytłoczeni i szukają radicalnych zmian w swoim życiu.

Jednakże, mimo tego pragnienia ucieczki, pojawia się powtórzenie frazy z pre-refrenu: „To jednak szukam, bo wierzę w to / Sam w końcu odnajdę siebie”. Ten optymistyczny akcent jest niezwykle istotny. Pokazuje, że pomimo wszystkich trudności i pokusy ucieczki, wewnętrzna siła i wiara w siebie nie gasną. Podmiot liryczny nie chce, aby ktoś inny go definiował, ale wierzy, że sam odnajdzie swoją tożsamość. To paradoksalne, bo jednocześnie woła „Powiedz, kim jestem!”, ale w głębi duszy wie, że prawdziwa odpowiedź musi pochodzić od niego samego. To dążenie do samopoznania, mimo zewnętrznych niepowodzeń, jest niezwykle poruszające.

Refren końcowy, rozbudowany o pytanie „I czy mam się zmienić”, pogłębia dylemat. Podmiot liryczny nie tylko pyta o swoją tożsamość, ale także o to, czy jego obecna forma jest akceptowalna, czy powinien dopasować się do oczekiwań. Powtórzenie „To może błąd, że chcę... / To może błąd, że chcę być... / Choć to jest błąd, że chcę być tu!” z narastającą intensywnością wzmacnia poczucie wewnętrznego rozdarcia i wątpliwości co do słuszności własnych pragnień. To zapętlone pytanie bez jednoznacznej odpowiedzi pozostawia słuchacza z poczuciem niedopowiedzenia, ale też z refleksją nad własnymi poszukiwaniami.

„Powiedz kim jestem” Tarzana to hymn o wewnętrznym zmaganiu, o trudach samopoznania i o uporczywej nadziei, że mimo wszystko uda się odnaleźć swoje miejsce. Utwór ten, silnie nacechowany emocjami, jest dowodem na to, że Tarzan potrafi przekazać w swojej muzyce autentyczne odczucia, co z pewnością przyczyniło się do jego popularności i rezonuje z wieloma słuchaczami, którzy sami borykają się z podobnymi pytaniami. Jego muzyka, oparta na pop-rockowych brzmieniach, idealnie współgra z tekstem, tworząc spójną całość.
_