Interpretacja La luna e la gatta (con Calcutta, Tommaso Paradiso, Jovanotti) - Takagi & Ketra

"La luna e la gatta (con Calcutta, Tommaso Paradiso, Jovanotti)" autorstwa Takagi & Ketra to utwór, który zadebiutował 1 marca 2019 roku, szybko zdobywając uznanie publiczności i krytyków. Już samo zestawienie tak ikonicznych postaci włoskiej sceny muzycznej – Jovanottiego, Tommaso Paradiso i Calcutty – pod wspólną banderą producenckiego duetu Takagi & Ketra, budziło ogromne oczekiwania. Trio to zostało nawet humorystycznie nazwane "Barbooodos" w zapowiedziach singla.

Tekst piosenki jest głęboko introspektywną odą do tęsknoty i miłości, która przekracza granice przestrzeni i czasu. Już pierwsze wersy, mówiące o drzewach "łowiących duszę tego świata" poprzez korzenie obejmujące równik, wprowadzają niemal mistyczną atmosferę. Podmiot liryczny pragnie, by jego ukochana uczyniła to samo, dotykając jego serca, co symbolizuje głębokie, emocjonalne połączenie. Niezwykłe porównanie: "Ileż razy patrzysz mi w oczy, chciałbym skończyć w blenderze", oddaje przytłaczającą intensywność uczuć i delikatną wrażliwość, wręcz poczucie rozpadania się pod wpływem tak silnego spojrzenia.

Centralnym motywem utworu jest ból rozłąki i pytanie o to, jak przetrwać bez ukochanej osoby: "Ma dimmi come si può stare bene anche quando si è lontani E non sento la tua voce ormai da troppe settimane Dimmi come si può stare vivi Anche senza respirare" (Ale powiedz mi, jak można czuć się dobrze, nawet będąc daleko, I nie słyszę twojego głosu od zbyt wielu tygodni, Powiedz mi, jak można żyć, Nawet bez oddychania). Te słowa podkreślają egzystencjalną pustkę i niemożność normalnego funkcjonowania w obliczu nieobecności ukochanej osoby.

Podmiot liryczny czuje się uwięziony w swojej tęsknocie, zdolny jedynie do przełykania łez, szlochania i śpiewania melodii w myślach. Kluczowy obraz to ten, który daje tytuł piosence: "Stare come una gatta che guarda dalla finestra (in un vaso) La luna che cade in un lago dipinto di blu E ci caschi anche tu". Ten surrealistyczny, a zarazem niesamowicie sugestywny obraz kota, obserwującego z okna (w wazonie) księżyc wpadający do pomalowanego na niebiesko jeziora, symbolizuje zarówno kontemplację, tęsknotę, jak i poczucie uwięzienia czy niedostępności. "Jezioro pomalowane na niebiesko" może sugerować coś pięknego, ale jednocześnie wykreowanego w umyśle, idealizowanego. W to wykreowane, marzycielskie uniwersum wpada również ukochana osoba, co może oznaczać wspólną iluzję lub pragnienie bycia razem w tej nierealnej przestrzeni.

Piosenka celebruje także kosmiczny wymiar miłości, gdy nocą Wenus całuje Oriona, "Senza sapere dove Senza sapere come" (Nie wiedząc, gdzie, Nie wiedząc, jak). To odzwierciedla pragnienie takiej samej, spontanicznej i bezgranicznej miłości, która przezwycięża wszelkie odległości, co podkreśla wers: "L’amore attraversa lo spazio I chilometri gli anni luce" (Miłość przemierza przestrzeń, Kilometry, lata świetlne). To romantyczne ujęcie podkreśla, że prawdziwe uczucie nie zna barier.

W bridge'u utworu pojawia się nuta melancholijnej autorefleksji i swego rodzaju spowiedzi: "Amore non è una scusa Ma giuro mi sono perso Non è stata una bella avventura Però mi è piaciuta lo stesso". Podmiot liryczny przyznaje, że się "zgubił", a choć doświadczenie nie było "piękną przygodą", to jednak mu się podobało. Może to świadczyć o skomplikowanej naturze relacji, o wyborach, które doprowadziły do rozłąki, ale których mimo wszystko nie żałuje. Wspomnienie księżyca w jeziorze, emanującego swoim odbiciem, i odległej orkiestry grającej bluesa, tworzy senną, nostalgiczną aurę, a końcowe "Ci saresti cascata anche tu" (Ty też byś wpadła) sugeruje, że urok tej sceny, czy też stan zagubienia, byłby równie magnetyczny dla ukochanej.

Warto dodać, że utwór "La luna e la gatta" został wyprodukowany przez Takagi & Ketra w ich charakterystycznym stylu, łączącym soul, spaghetti western z lat 70. i urban pop, co nadało piosence vintage'ową, a zarazem świeżą oprawę muzyczną. Teledysk do utworu, wyreżyserowany przez Gaetano Morbiolego, jest stylizowany na kreskówkę, gdzie artyści i tancerze są przedstawieni jako koty, śpiewające i grające w mansardzie, podczas gdy na dachach tańczą tancerze, co idealnie współgra z marzycielską i nieco surrealistyczną tematyką tekstu. Jovanotti opisał nawet kolaborujące trio jako "włóczęgów, futrzanych kotów", co dodatkowo podkreśla tę zabawną i oryginalną wizję. Piosenka, mimo swojej artystycznej głębi, ma również chwytliwą melodię z charakterystycznym gwizdaniem, która sprawiła, że stała się radiowym hitem. Całość tworzy hipnotyzującą mieszankę tęsknoty, marzeń i ponadczasowej miłości, wpisaną w unikalne brzmienie, które jest znakiem rozpoznawczym duetu Takagi & Ketra.