Piosenka „Metallica 808” duetu Taconafide, składającego się z Taco Hemingwaya (Fifi) i Quebonafide (Kuba), to jeden z kluczowych utworów z ich wspólnego albumu „SOMA 0,5 mg”, wydanego 13 kwietnia 2018 roku. Singiel ukazał się 4 kwietnia 2018 roku i szybko zdobył popularność, bijąc rekordy wyświetleń na YouTube. Utwór jest produkcją Zeppy'ego Zepa i reprezentuje styl hip-hopowy z wpływami trapu i popu. „Metallica 808” jest często postrzegana jako refleksja na temat kariery raperów, ich stosunku do sławy, zazdrości i krytyki, z jaką się spotykają, jednocześnie jasno wyznaczając kierunek ich artystycznych działań.

Centralnym punktem utworu jest odważne porównanie w refrenie: „Chcieli grać ale nie ta liga / Oni to Nickelback Fifi, Kuba to Metallica / Wróć, Kuba, Fifi to Republika / Czarno na białym, to już movement a nie muzyka”. To porównanie jest niezwykle symboliczne. Określenie konkurencji jako „Nickelback” ma za zadanie zdyskredytować ich jako zespół komercyjny, może i popularny, ale często postrzegany jako pozbawiony głębi i oryginalności. Z kolei przyrównanie siebie do „Metalliki” odnosi się do statusu legendy, zespołu o ogromnym wpływie, kultowego, którego muzyka jest mocna, autentyczna i niezaprzeczalna. Nagłe „Wróć!” i zmiana na „Republika” dodatkowo komplikuje i pogłębia tę metaforę. Republika, legendarny polski zespół Grzegorza Ciechowskiego, symbolizuje artystyczną niezależność, intelektualną głębię i charakterystyczny, często monochromatyczny styl, co doskonale współgra z frazą „Czarno na białym”. To wskazuje, że Taconafide widzi siebie nie tylko jako mocnych graczy na scenie, ale również jako artystów z wizją, którzy tworzą coś więcej niż tylko muzykę – tworzą movement.

W pierwszej zwrotce Quebonafide (Kuba) buduje swój wizerunek jako artysty bezkompromisowego i pracowitego. „Głową trzęsę jak James Hetfield” to bezpośrednie nawiązanie do wokalisty Metalliki, symbolizujące energię i zaangażowanie w występ, charakterystyczne dla rockowych legend. Kontrastuje z powierzchownością współczesnego świata, gdzie ludzie „wolą mieć zamiast serc metki”, co jest krytyką konsumpcjonizmu i braku autentyczności. Quebo podkreśla swój „etos pracy”, odrzucając tych, którzy „chcieli mieć rybę bez wędki”, czyli pragną sukcesu bez wysiłku. Porównanie do „schodów jak Led Zeppelin” (nawiązanie do „Stairway to Heaven”) sugeruje dążenie do sukcesu poprzez trudną, ale wartościową ścieżkę. Quebonafide wspomina również o przeliczaniu pieniędzy z „Candy”, co odnosi się do jego singla „Candy” z 2017 roku, będącego romantyczną opowieścią o kobiecie, która jest dla niego wszystkim. Linijka „Ciągle dudnią jak Lars Ulrich” kontynuuje wątek Metalliki, odnosząc się do charakterystycznego, potężnego brzmienia perkusji Larsa Ulricha, co symbolizuje ich stały i mocny wpływ. Końcówka zwrotki, gdzie Quebo mówi o patrzeniu w przyszłość „jak Stan Kubrick”, podkreśla jego wizjonerstwo i dążenie do bycia prekursorem.

Taco Hemingway (Fifi) w drugiej zwrotce podejmuje temat sławy i jej konsekwencji. „Tak, tak, ten w lustrze to niestety ja” wyraża pogodzenie się z własnym wizerunkiem i rolą w mainstreamie. Podkreśla dystans do blasku fleszy („od fleszy dzielą ciemne szkła”) oraz fakt, że sukces przyciąga uwagę („Piękne kobiety ustawiają na nas steadicam”). Artysta nie chce wracać do gorszych czasów, a jego sukces porusza go, podobnie jak jego mamę, gdy nagrał piosenkę „Zorza”. Utwór „Zorza” z albumu Szprycer (2017) to osobista i refleksyjna kompozycja. Mimo rosnącej popularności, Taco zachowuje autentyczność, wchodząc na bankiety w bluzie z logiem Guns N' Roses, co symbolizuje jego rockową nonkonformistyczną postawę. Taconafide wyraźnie podkreśla swój mainstreamowy status: „Stadion nie klub, poznają Candy z Eski” oraz „Stadion nie klub, jesteśmy jak Beatlesi”. Oznacza to, że ich muzyka dociera do mas, do publiczności wypełniającej stadiony, a nie tylko małe kluby, a ich rozpoznawalność jest tak duża, że utożsamiają się z ikonami popkultury jak The Beatles. Odniesienie do „włosów jak Wiśniewski” to kolejny popkulturowy symbol rozpoznawalności i charakterystycznego wizerunku. Stwierdzenie „Trafiamy do młodzieży, jak stary Kevin Spacey” jest linijką, która w kontekście późniejszych oskarżeń wobec aktora nabrała niechcianego, negatywnego wydźwięku, jednak w momencie premiery piosenki mogła symbolizować uniwersalny wpływ i dotarcie do młodego pokolenia. Piosenka kończy się stwierdzeniem „Trafiamy do każdego, chłopaki weszli w mainstream”, co jest podsumowaniem ich artystycznej podróży i osiągnięcia szerokiej rozpoznawalności.

„Metallica 808” to nie tylko utwór muzyczny, ale manifest Taconafide, deklaracja ich artystycznej tożsamości i ambicji. To opowieść o tym, jak dwaj raperzy przeszli drogę od niszowych artystów do supergrupy, która redefiniuje polski hip-hop, jednocześnie zachowując swój indywidualny styl i krytyczne spojrzenie na świat show-biznesu. Utwór stał się również świadectwem ich wpływu na publiczność, która masowo reagowała na ich koncerty, tworząc „fenomen społeczny”.