„B.Y.O.B.” zespołu System Of A Down to utwór głęboko zakorzeniony w kontekście politycznym początku XXI wieku, będący ostrym komentarzem do wojny w Iraku. Tytuł piosenki, zazwyczaj rozumiany jako skrót od „Bring Your Own Booze” (Przynieś własny alkohol) w odniesieniu do imprezy, został celowo zmieniony przez zespół na „Bring Your Own Bombs” (Przynieś własne bomby), natychmiastowo ukazując ironiczny i krytyczny ton utworu. Piosenka, wydana w marcu 2005 roku jako główny singiel z albumu „Mezmerize”, była bezpośrednią formą protestu przeciwko wojnie, a zespół już wcześniej wyrażał swoje sprzeciwy, na przykład w teledysku do utworu „Boom!” z 2003 roku, wyreżyserowanym przez Michaela Moore’a.

Centralnym punktem utworu jest powtarzające się, gniewne pytanie: „Why do they always send the poor?!” (Dlaczego zawsze wysyłają biednych?!). To linia, która bezlitośnie obnaża klasowy aspekt konfliktu zbrojnego, sugerując, że politycy i elity, którzy inicjują wojny, sami nie ponoszą ich ciężaru, lecz wysyłają na front osoby z niższych warstw społecznych, często kuszone obietnicami czy brakiem alternatyw. W wywiadach Serj Tankian, wokalista zespołu, określił piosenkę jako „antyimperialistyczną”, co podkreśla jej szerszy przekaz niż tylko sprzeciw wobec konkretnego konfliktu. Daron Malakian, gitarzysta i współwokalista, zaznaczył, że inspiracje do pisania czerpie z rzeczy, które „irytują go w społeczeństwie”.

Tekst rozwija tę myśl, używając ostrych metafor. „Barbarisms by Barbaras with pointed heels” może symbolizować znieczulicę i okrucieństwo elit, które zza biurek podejmują decyzje o wojnie. Zwrot „Victorious victories kneel for brand new spankin' deals” odnosi się do propagandy i zachęt finansowych, którymi rekrutuje się żołnierzy, przedstawiając służbę jako szansę na „nowe, lśniące okazje”, podczas gdy w rzeczywistości chodzi o polityczne i gospodarcze interesy. „Marching forward hypocrite and hypnotic computers” to bezpośrednie nawiązanie do żołnierzy, którzy zostają zaprogramowani i zmanipulowani, by ślepo wykonywać rozkazy. Linia „You depend on our protection / Yet you feed us lies from the tablecloth” wskazuje na hipokryzję władzy, która wymaga poświęcenia od obywateli, jednocześnie karmiąc ich kłamstwami.

Najbardziej wyrazistym elementem piosenki jest refren, który brzmi jak beztroska piosenka imprezowa: „Everybody's going to the party have a real good time / Dancing in the desert blowing up the sunshine”. Ten rażący kontrast między wesołym, tanecznym rytmem a makabryczną rzeczywistością wojny w Iraku (którą symbolizuje „pustynia”) jest kluczowy dla przesłania. „Dancing in the desert blowing up the sunshine” sarkastycznie opisuje bezsensowne niszczenie i okrucieństwo bombardowań, które przedstawiane są jako dobra zabawa. Ten zabieg, polegający na zestawieniu agresywnych, thrashmetalowych zwrotek z chwytliwym, niemal dyskotekowym refrenem, podkreśla zatarcie granicy między wojną a propagandą i rozrywką. Daron Malakian ujawnił, że to właśnie fragment „Blast off / It's party time / And we don't live in a fascist nation…” był pierwszym, który napisał do tego utworu.

Dalsze fragmenty tekstu kontynuują symboliczną krytykę. „Kneeling roses disappearing into Moses' dry mouth” to poetycki obraz utraconej niewinności i piękna, wchłanianego przez jałową, bezwzględną rzeczywistość. „Breaking into Fort Knox stealing our intentions” odnosi się do ogromnych kosztów wojny, które drenują zasoby państwa i odwracają uwagę od prawdziwych potrzeb społecznych. „Hangers sitting dripped in oil / Crying freedom” celnie punktuje motywację wojny jako dążenie do kontroli nad zasobami naturalnymi, takimi jak ropa naftowa, maskowane sloganami o „wolności”.

Kulminacją utworu jest powtarzające się, coraz bardziej intensywne pytanie: „Why don't presidents fight the war? / Why do they always send the poor?”. Krzyk Serja Tankiana i agresywne tempo w tej części utworu odzwierciedlają rosnącą frustrację i żądanie odpowiedzialności od przywódców. Teledysk do „B.Y.O.B.”, wyreżyserowany przez Jake'a Navę, wizualnie wzmacnia przesłanie, przedstawiając żołnierzy w kaskach z wyświetlaczami, na których pojawiają się słowa takie jak „Die” (giń), „Truth” (prawda), „Obey” (słuchaj) i „Buy” (kupuj), symbolizując pranie mózgu i komercjalizację wojny.

„B.Y.O.B.” to nie tylko piosenka protestacyjna, ale także utwór, który osiągnął znaczący sukces komercyjny. W 2006 roku zdobył nagrodę Grammy w kategorii Best Hard Rock Performance i był jedynym singlem zespołu, który dotarł do pierwszej czterdziestki listy Billboard Hot 100, zajmując 27. miejsce. Ten sukces pokazuje, że System Of A Down zdołał przekazać swoje głęboko polityczne przesłanie szerokiej publiczności, łącząc agresywną muzykę z chwytliwymi elementami i celnym komentarzem społecznym. Jak zauważył Serj Tankian, wielu fanów może po prostu „tańczyć do muzyki, bo jest fajna”, nie zawsze dostrzegając jej „antyimperialistyczne” przesłanie, ale to nie umniejsza wagi artystycznej i intelektualnej tego utworu.