Interpretacja Lonely Day - System Of A Down

Piosenka „Lonely Day” autorstwa System Of A Down to przejmująca ballada, która wyróżnia się na tle zazwyczaj agresywnych i politycznie zaangażowanych utworów zespołu. Wydana w 2005 roku na albumie Hypnotize, a następnie jako singiel w 2006 roku, jest wyjątkowa również dlatego, że została napisana i zaśpiewana przez gitarzystę Darona Malakiana. Od momentu premiery, utwór stał się hymnem dla wielu osób doświadczających izolacji, a jego melancholijny, wręcz łagodniejszy charakter, pokazał inną stronę muzycznej wrażliwości zespołu.

Sercem piosenki jest powtarzające się, niemal mantryczne wyznanie: „Such a lonely day, And it’s mine, The most loneliest day of my life” („Taki samotny dzień, I jest mój, Najbardziej samotny dzień mojego życia”). To zdanie, choć gramatycznie niepoprawne z podwójnym superlatiwem „most loneliest”, celowo podkreśla intensywność i subiektywny wymiar odczuwanej samotności, która jest tak wszechogarniająca, że niemal staje się fizycznie niemożliwa do zniesienia. Malakian sam przyznał, że początkowo miał mieszane uczucia co do tego utworu i nie był pewien, czy pasuje on do stylistyki System Of A Down. Mimo pewnych obaw, poczuł wewnętrzną potrzebę dokończenia go i zaprezentowania reszcie zespołu, który, ku jego zaskoczeniu, przyjął go z entuzjazmem. Basista Shavo Odadjian wspominał nawet, że musieli „wyciągnąć tę piosenkę z Darona”. Ta początkowa niepewność autora dodaje warstwę autentyczności do głęboko osobistego charakteru tekstu.

Refreny „Such a lonely day, Should be banned, It’s a day that I can’t stand” („Taki samotny dzień, Powinien być zakazany, To dzień, którego nie mogę znieść”) i „Such a lonely day, Shouldn’t exist, It's a day that I’ll never miss” („Taki samotny dzień, Nie powinien istnieć, To dzień, za którym nigdy nie zatęsknię”) wyrażają odrzucenie i pragnienie wymazania z pamięci tego bolesnego doświadczenia. Podkreślają one niemal traumatyczny charakter samotności, która jest tak dotkliwa, że prowadzi do radykalnego pragnienia unieważnienia całego dnia.

Kluczowym momentem w piosence jest most, który wprowadza inną dynamikę: „And if you go, I wanna go with you, And if you die, I wanna die with you, Take your hand and walk away” („A jeśli odejdziesz, chcę odejść z tobą, A jeśli umrzesz, chcę umrzeć z tobą, Wezmę twoją rękę i odejdę”). Te słowa często są interpretowane jako wyraz skrajnego przywiązania, współzależności, a nawet myśli samobójczych. Jednakże, w szerszym kontekście utworu, mogą one również symbolizować pragnienie dzielenia losu z inną osobą, nawet w obliczu największego cierpienia, co staje się próbą ucieczki od samotności poprzez wspólne doświadczenie, bez względu na jego naturę. Niektórzy fani interpretują to również jako ból po stracie bliskiej osoby i poczucie winy ocalałego.

Teledysk do „Lonely Day”, wyreżyserowany przez Xandera Charity'ego i Josha Melnicka, wizualnie wzmacnia motyw wszechobecnej samotności poprzez obraz płonących obiektów – od latarni ulicznych po całe budynki – podczas gdy zespół podróżuje autobusem koncertowym. Ogień w tym kontekście staje się potężną metaforą wewnętrznego bólu i destrukcji, która otacza jednostkę, nawet jeśli świat zewnętrzny pozostaje obojętny. Co ciekawe, popularna plotka głosiła, że piosenka została napisana przez Darona Malakiana na pamiątkę brata, który zginął w pożarze domu. Plotka ta została jednak zdementowana, gdyż Daron jest jedynakiem. Istnieją również interpretacje, które łączą płonące obrazy z bombardowaniami w Iraku, wydarzeniami 11 września czy ludobójstwem Ormian, odzwierciedlającymi chaos i zniszczenie, w którym ludzie nadal próbują żyć.

Ostatnie linijki piosenki przynoszą jednak zmianę perspektywy i światełko nadziei: „Such a lonely day, And it’s mine, It’s a day that I’m glad I survived” („Taki samotny dzień, I jest mój, To dzień, który cieszę się, że przeżyłem”). To przejście od desperacji do ulgi jest kluczowe, sugerując, że pomimo nieznośnego cierpienia, przetrwanie tego "najbardziej samotnego dnia" jest samo w sobie zwycięstwem. Wskazuje to na odporność i zdolność do wyjścia z mroku, nawet jeśli piętno samotności pozostaje. Utwór został doceniony także przez krytyków, otrzymując nominację do nagrody Grammy w kategorii Best Hard Rock Performance w 2007 roku, choć ostatecznie przegrał z „Woman” Wolfmother. Tym samym „Lonely Day” pozostaje nie tylko wyjątkowym utworem w dyskografii System Of A Down, ale i ważnym głosem w rozmowie o ludzkiej samotności i sile przetrwania.