Interpretacja Freaks - Surf Curse

"Freaks" autorstwa Surf Curse, utwór pierwotnie wydany w 2013 roku na debiutanckim albumie Buds, jest przejmującym hymnem o alienacji i poszukiwaniu schronienia, który niespodziewanie zyskał globalną popularność dekadę później. Tekst piosenki rozpoczyna się od rozpaczliwego wołania: „Don't kill me just help me run away / From everyone I need a place to stay / Where I can cover up my face”. Te wersy natychmiast wprowadzają słuchacza w stan głębokiego niepokoju i pragnienia ucieczki. Podmiot liryczny nie tyle boi się śmierci, co raczej konfrontacji ze światem zewnętrznym, szukając miejsca, w którym mógłby ukryć swoją prawdziwą tożsamość, osłaniając się przed oceniającym spojrzeniem społeczeństwa.

Wielokrotnie powtarzające się „Don't cry / I am just a freak” staje się centralnym punktem utworu. Jest to zarówno smutna akceptacja bycia nazwanym „dziwolągiem”, outsiderem, jak i zarazem deklaracja własnej, niezależnej tożsamości. Podmiot liryczny przyznaje się do swojego „innego” statusu, co z jednej strony jest rezygnacją, z drugiej – przejęciem kontroli nad narracją, poprzez zaborcze przyjęcie etykietki, którą nadano mu z zewnątrz. Ten refren mocno rezonuje z osobami, które kiedykolwiek czuły się marginalizowane lub niezrozumiane, tworząc niewidzialną nić łączącą ludzi na peryferiach społeczeństwa z jego centrum.

Druga zwrotka zanurza się w jeszcze głębsze obszary psychicznego cierpienia: „My head is filled with parasites / Black holes cover up my eyes”. Obrazy „pasożytów” w głowie metaforycznie przedstawiają niszczycielskie myśli, presje społeczne, a być może nawet depresję czy stany lękowe, które trawią spokój umysłu. „Czarne dziury” zakrywające oczy symbolizują głęboką utratę wizji lub celu, jakby zdolność do postrzegania siebie i swojego miejsca w świecie została pochłonięta przez ciemność. Ciekawostką jest fakt, że zespół Surf Curse czerpał inspirację do tego utworu z serii komiksów graficznych Charlesa Burnsa pt. Black Hole. W komiksie tym nastolatki ulegają groteskowym mutacjom w wyniku infekcji przenoszonej drogą płciową, stając się wyrzutkami społeczeństwa, powszechnie nazywanymi „dziwolągami”. Wizualny aspekt teledysku do „Freaks”, wydanego w 2021 roku, również oddaje hołd temu komiksowi, ukazując przyjaciół zespołu w „mutanckich makijażach”.

Ostatnie wersy, „I dream of you almost every night / Hopefully I won't wake up this time”, wprowadzają element tęsknoty i poszukiwania ukojenia. Sen staje się bezpieczną przystanią, sanktuarium, w którym podmiot liryczny może być z osobą, na której mu zależy, bez obawy przed odrzuceniem czy ostracyzmem. Pragnienie, by „tym razem się nie obudzić”, można interpretować jako chęć pozostania w tym sennym stanie pokoju i akceptacji, ucieczki od bolesnej rzeczywistości. Choć niektórzy widzą w tym również aluzje do myśli samobójczych, główny nacisk kładziony jest na ucieczkę od samotności i odnalezienie ukojenia w wymarzonej bliskości.

Piosenka „Freaks” zyskała drugie życie i ogromną popularność w latach 2020-2021, głównie dzięki platformie TikTok, gdzie jej surowy, lo-fi styl i pełne niepokoju teksty stały się ścieżką dźwiękową dla tysięcy filmików. Zespół, Nick Rattigan i Jacob Rubeck, był zaskoczony tym nagłym viralowym sukcesem. Jacob Rubeck zauważył, że choć to „dość przygnębiająca piosenka”, rezonuje z „wieloma przygnębionymi ludźmi, którzy czują się wyobcowani”. Popularność utworu w czasie pandemii COVID-19 jest szczególnie znacząca, ponieważ doskonale oddaje ona uczucia izolacji, samotności i strachu, które towarzyszyły wielu osobom na całym świecie. „Freaks” stało się utworem jednoczącym ludzi i dającym im poczucie, że nie są sami w swoich zmaganiach z samotnością, stanami depresyjnymi oraz potrzebą miłości i jednoczesnym strachem przed nią. To potwierdzenie, że bycie „dziwolągiem” jest doświadczeniem uniwersalnym, przyniosło piosence ponad miliard odtworzeń na Spotify i status platynowej płyty. Po dekadzie od wydania, „Freaks” to dowód na to, że prawdziwe, surowe emocje, niezależnie od estetyki, potrafią przekroczyć czas i dotrzeć do kolejnych pokoleń, oferując pocieszenie i zrozumienie w obliczu wspólnego ludzkiego doświadczenia bycia outsiderem.