Interpretacja But Not For Me - Stomach Book

Utwór "But Not For Me" autorstwa Stomach Book, czyli Vivian Weeks, stanowi przejmujące świadectwo głębokiej samotności, niezrozumienia i dysonansu pomiędzy wewnętrznym przeżywaniem a światem zewnętrznym. Artystka, która identyfikuje się jako osoba queerowa, transpłciowa i neurodywergentna, często porusza w swojej twórczości tematy traumy, straty, tożsamości, toksycznych relacji oraz zdrowia psychicznego, a "But Not For Me" jest dobitnym odzwierciedleniem tych doświadczeń. Wydany 8 października 2021 roku utwór jest "surową i emocjonalną refleksją" nad tymi trudnymi aspektami ludzkiej egzystencji.

Piosenka otwiera się obrazem wzajemnego krzyku: "Here I am screaming, you are my witness / Here you are screaming back to me" (pol. "Ja tu krzyczę, ty jesteś moim świadkiem / Ty tu odkrzykujesz do mnie"). Scena ta natychmiast wprowadza słuchacza w stan intensywnej, acz nieskutecznej komunikacji. Podmiot liryczny czuje się, jakby "wycofywał się z kinetyki" ("I am receding from the kinesis"), co interpretowane jest jako odstąpienie od życiowej energii i poczucie bycia poza nurtem wydarzeń. W tym kontekście konstatacja "There's songs of love, but not for me" (pol. "Są piosenki o miłości, ale nie dla mnie") staje się boleśnie rezygnująca, wskazując na wykluczenie z powszechnie dostępnych uczuć i doświadczeń, takich jak miłość.

Refren jest sarkastycznym toastem za izolację: "Let's all give it up for loneliness!" (pol. "Wznieśmy toast za samotność!"). To gorzka celebracja stanu, w którym podmiot liryczny czuje, że nie ma "lepszych przyjaciół, których by wolał mieć" ("For all the better friends you wish you had instead") oraz żałuje niewypowiedzianych lub źle wypowiedzianych słów ("For all I never should have said"). Następuje również krytyka powierzchowności i obrony własnych problemów: "For all the stylish trends / The problems you defend" (pol. "Za wszystkie stylowe trendy / Problemy, których bronisz"). Ta część utworu wskazuje na frustrację z powodu braku autentyczności w relacjach międzyludzkich i obronę pozorów. Podkreślenie, że "everything will meet its end" (pol. "wszystko się skończy") i "there's nothing more to bleed" (pol. "nie ma już z czego krwawić"), wyraża skrajne wyczerpanie i poczucie beznadziei. Centralnym punktem refrenu jest rozczarowanie z powodu niezrozumienia: "I really did believe / We speak the same analogies / But I was stuck between the real world and the dream / On the other side of the screen!" (pol. "Naprawdę wierzyłem/am / Że mówimy tymi samymi analogiami / Ale utknąłem/am między światem rzeczywistym a snem / Po drugiej stronie ekranu!"). To poczucie uwięzienia pomiędzy rzeczywistością a fantazją, często za barierą cyfrowego życia, jest kluczowe dla zrozumienia tekstów Stomach Book, które nierzadko eksplorują złożoność tożsamości w wirtualnej przestrzeni.

Druga zwrotka rozwija temat dystansu i alienacji. Podmiot liryczny zauważa, że inni "chwalą z bezpiecznej odległości" ("They give their praises from a safe distance"), co potęguje poczucie bycia obserwowanym, ale nie autentycznie zaangażowanym. To prowadzi do głębokiego egzystencjalnego pytania: "If I just faded from this existence / Would it even change anything?" (pol. "Gdybym po prostu zniknął/ęła z tego istnienia / Czy cokolwiek by się zmieniło?"). Jest to wyraz poczucia bycia nieważnym, niewidzialnym, a także sugestia myśli samobójczych – refleksji nad własnym wpływem na świat i obawy, że zniknięcie nie wywołałoby żadnej reakcji. Ten motyw koresponduje z szerszymi tematami twórczości Vivian, które obejmują zdrowie psychiczne i próby odnalezienia katarktycznej ulgi w cierpieniu.

Most, z desperackim wołaniem "Make me a martyr! / Go on, kill me now!" (pol. "Uczyń mnie męczennikiem! / Dalej, zabij mnie teraz!"), jest kulminacją bólu i pragnienia zakończenia cierpienia. Może to być interpretowane jako krzyk o uznanie, ostateczna, dramatyczna prośba o bycie zauważonym, nawet kosztem samozniszczenia. Powtórzenia refrenu z niewielkimi zmianami ("There's nothing more to plea / I really need to leave" – pol. "Nie ma już o co błagać / Naprawdę muszę odejść") wzmacniają poczucie rezygnacji i zmęczenia ciągłym cyklem niezrozumienia.

W ogólnym ujęciu, "But Not For Me" to głęboko osobista opowieść o alienacji, poszukiwaniu autentyczności w świecie pełnym pozorów i walce o znaczenie własnego istnienia, co jest spójne z misją artystyczną Stomach Book, by poprzez prezentację "najciemniejszych części siebie i ludzkiego doświadczenia" sprawić, by słuchacze czuli się "trochę mniej samotni". Utwór podkreśla barierę, jaką stanowi "druga strona ekranu", symbolizująca zarówno cyfrową alienację, jak i wewnętrzny mur oddzielający podmiot liryczny od możliwości prawdziwej bliskości i zrozumienia.