Interpretacja Niuque le systeme - Sniper

Utwór „Niquer le système” grupy Sniper to gwałtowny manifest, będący surową krytyką francuskiego społeczeństwa i polityki, przesiąknięty emocjami złości, rozczarowania i buntu. Piosenka, która ukazała się jako część kompilacji takich jak „Sachons Dire Non Vol.2” około 2001 roku i pojawiła się także na albumie „Tandematique Modele” zespołu Tandem w 2004 roku, przedstawia perspektywę młodzieży z getta, która czuje się marginalizowana i oszukana przez państwo.

Centralnym punktem utworu jest wewnętrzny konflikt artysty, który „J'dénonce le systeme dans lequel on vit tout en l'faisant fonctionné en consommant, difficile de faire autrement” – czyli potępia system, jednocześnie będąc jego częścią poprzez konsumpcję. To poczucie uwikłania i bezsilności, mimo świadomości jego szkodliwości, nadaje piosence gorzki ton. Artysta opisuje siebie jako „owcę idącą za stadem”, lecz pozostającą „militantem”, co podkreśla jego niezłomną postawę.

Tekst obnaża hipokryzję państwa francuskiego. Odnosząc się do haseł o otwartości, Sniper rapuje: „La France accueille à bras ouverts mais les vitres trop laids ont vite compris que Maigret n'était qu'une brute”. Ten wers, używający nazwiska fikcyjnego komisarza Maigreta jako symbolu sił policyjnych, demaskuje brutalność i rasizm, które często są ukryte pod fasadą gościnności. Serce artysty „abrite la souffrance des colonies”, wskazując na nieprzepracowaną historię kolonializmu i jej wpływ na obecne pokolenia. W bezpośrednim nawiązaniu do skrajnie prawicowego polityka, Jean-Marie Le Pena, twórcy utworu dodają, że jeśli cierpienie kolonii to „tylko szczegół”, to „Lepen jest brudną świnią” – to wyrażenie silnie potępia wszelkie próby umniejszania historycznych krzywd i rezonuje z kontrowersyjną wypowiedzią Le Pena o Holokauście jako „szczególe” historii.

Sniper bez ogródek piętnuje rolę mediów i polityków w podsycania nastrojów nacjonalistycznych: „Il suffit d'une chaîne à audience, d'un arabe dans leur rubrique pour outragé la vieille France, et choqué l'opinion publique”. Ten wers podkreśla, jak łatwo media manipulują wizerunkiem imigrantów, stygmatyzując ich i wykorzystując do budowania narracji o zagrożeniu, co z kolei cieszy nacjonalistów.

Refren „Niquer l'systeme, ils auront le feu car ils ont semé la haine, qu'on les brule, qu'on les pende ou qu'on les jette dans la Seine, la jeunesse du ghetto a la rage qui coule dans les veines, il faut brisé les chaînes” to esencja buntu. Wyraża on nie tylko pragnienie zniszczenia opresyjnego systemu, ale także przerażającą wizję odwetu za siane nienawiścią. Jest to krzyk rozpaczy i wezwanie do uwolnienia się od niewoli, którą symbolizują „łańcuchy”. Ten radykalny język, typowy dla francuskiego rapu zaangażowanego społecznie, odzwierciedla frustrację i poczucie bez wyjścia, z jakim mierzy się młodzież z przedmieść.

W drugiej części utworu artysta kontynuuje swoją tyradę, skupiając się na niesprawiedliwościach życia codziennego. Mówi o „rozpaczy wspólnoty, która musi przetrwać błędy Biblii” (co może być metaforycznym odniesieniem do błędów tradycji lub fundamentalizmu), a także o tragicznych warunkach życia w osiedlach HLM (Habitations à Loyer Modéré – mieszkania socjalne). Stwierdzenie „la France c'est pas la Hongrie” sugeruje, że we Francji, w przeciwieństwie do stereotypowo postrzeganych krajów wschodniej Europy, wolność nie jest dostępna dla wszystkich, a „pedigree” (pochodzenie) odgrywa kluczową rolę.

Utwór eskaluje w gniewie, gdy artysta fantazjuje o przemocy wobec polityków: „J'aimerais etre dans la peau de ce flingue tenu dans la main d'un beur qui se verrait caler Lepen” oraz „J'aimerais que mon majeur creve l'oeil à Jean-Marie”. Te drastyczne obrazy ukazują głęboką nienawiść do symboli ucisku i rasizmu, które Jean-Marie Le Pen uosabiał dla wielu młodych ludzi we Francji. Jest to wyrazem bezgranicznej frustracji i poczucia, że jedyną odpowiedzią na systemową przemoc jest kontrprzemoc, nawet jeśli tylko wyrażona w słowach piosenki.

Piosenka zamyka się serią oskarżeń („J'accuse...”), które tworzą listę zarzutów wobec wymiaru sprawiedliwości, polityków, Kościoła, a nawet samej ludzkości. Sniper oskarża sędziów o uprzedzenia, polityków o pogoń za władzą kosztem narodu, państwo o „mafijne interesy” i brutalność policji. Te oskarżenia, rzucane z mocą i determinacją, nie tylko podsumowują przesłanie utworu, ale także stanowią świadectwo trwałej niezgody i buntu. Grupa Sniper, która w swojej karierze często stawała w obliczu kontrowersji, m.in. z powodu tekstów uznawanych za nawołujące do nienawiści, jak w przypadku utworu „La France, itinéraire d'une polémique” z 2006 roku, konsekwentnie używała swojej twórczości jako oręża do walki o sprawiedliwość społeczną i wolność. W tym kontekście „Niquer le système” jawi się jako jeden z najbardziej bezkompromisowych wyrazów ich artystycznego i politycznego credo.