Interpretacja Peek-a-Boo - Siouxsie and the Banshees

„Peek-a-Boo” Siouxsie and the Banshees, utwór otwierający album „Peepshow” z 1988 roku, to niezwykle intrygująca kompozycja, która z miejsca oszałamia swoim awangardowym brzmieniem i wieloznacznym tekstem. Utwór ten, będący piątym brytyjskim hitem zespołu w Top 20, a także pierwszym, który odniósł sukces w Ameryce, docierając do 53. miejsca na liście Billboard Hot 100, stał się również pierwszym numerem jeden na nowo utworzonej liście Billboard Modern Rock Tracks w 1988 roku.

Już od pierwszych wersów: „Creeping up the backstairs, slinking into dark stalls, shapeless and slumped in bath chairs, furtive eyes peep out of holes” – tekst piosenki maluje obraz ukrytego świata, pełnego tajemnic i podglądania. Siouxsie Sioux w wywiadzie dla MTV wyjaśniła, że piosenka jest komentarzem na temat „sposobu, w jaki kobiety są przedstawiane w naszych faszystowskich mediach”. Postrzegała to jako reakcję na konformistyczne obrazy, które media narzucają kobietom, porównując to do filmu „Żony ze Stepford”. W tym kontekście, bohaterka utworu, która „ma wiele przebrań” i „zrobi, co zechcesz”, jest metaforą kobiety, która dostosowuje się do oczekiwań, przyjmując różne role – od „udawania martwej i słodkiego poddania” po „trzaśnięcie batem”. To dualizm, w którym performerka jednocześnie uwodzi i kontroluje, ukrywając prawdziwe ja za zasłoną pozorów.

Tytułowe „Peek-a-boo” (a kuku) przywołuje dziecięcą grę w chowanego, co w kontekście piosenki nabiera bardziej niepokojącego znaczenia, symbolizując ukrywanie i ujawnianie tożsamości, to, co pokazujemy światu, i to, co pozostaje w cieniu. Refren zawiera również cytaty z piosenki „Jeepers Creepers” z 1938 roku – „Golly jeepers, where'd you get those weepers? / Peep show, creep show, where did you get those eyes?”. Zespół musiał nawet przyznać autorstwo słów Harry’emu Warrenowi i Johnny’emu Mercerowi, aby uniknąć problemów prawnych. Te pytania, niczym wyrzuty sumienia, zmuszają do zastanowienia się nad spojrzeniem, które obiektywizuje i uprzedmiotawia.

Drugą zwrotkę przenika atmosfera odrazy i manipulacji: „Reeking like a pigsty, peeling back and gagging free, flaccid ego in your hand, chokes on dry tears, can you understand?”. Wersy te mogą odnosić się do brudnego świata pornografii i handlu seksualnego, gdzie „tajemnica” i „bezkształtność” ukrywają prawdziwą eksploatację i cierpienie. „Kpi z cieni, szydzi zza uśmiechu” – to opis kogoś, kto potajemnie wyśmiewa tych, którzy są „zwiedzeni”, być może konsumentów tego ukrytego świata, którzy pozostają ślepi na jego mroczną stronę.

Finałowa zwrotka, z „migającymi światłami stroboskopowymi” i „suchymi ustami łaknącymi więcej”, pogłębia wrażenie dehumanizacji i komercjalizacji. Obraz „szmacianej lalki” i „oszustów w cekinach” z „srebrnymi dolarami”, które „zsiadają się w gorzkie łzy”, sugeruje odrzucenie i rozczarowanie po tym, jak iluzja pryska, a uciekający z tylnych drzwi pozostawiają za sobą pustkę. Siouxsie staje „na czworakach”, co może symbolizować poniżenie lub powrót do pierwotnego, zwierzęcego stanu po akcie poddania.

Co ciekawe, brzmienie piosenki jest równie eksperymentalne jak jej tekst. Podkład instrumentalny został stworzony w oparciu o odwróconą pętlę partii dętych i perkusji z coveru utworu „Gun” Johna Cale’a, który zespół nagrał rok wcześniej na albumie „Through the Looking Glass”. Producent Mike Hedges wspominał, że odwrócenie taśmy dało „niesamowity” efekt – „chrupiący i pętlujący, w stylu hip-hopowym”. Do tego dodano akordeon i bas, a także „dźwięczne gitary”. Co więcej, Siouxsie użyła różnych mikrofonów do każdej linijki tekstu, co nadało wokalowi niezwykłą fakturę i głębię. Cały proces nagrywania zajął zespołowi około roku. To niezwykłe podejście do produkcji sprawiło, że „Melody Maker” opisał utwór jako „jasną, nieoczekiwaną mieszankę czarnej stali i popowego zamieszania”, a „NME” jako „orientalny hip-hop orkiestry marszowej”. Sam Siouxsie uznała teledysk do „Peek-a-Boo” za swój ulubiony.

Ostatecznie, „Peek-a-Boo” to złożone dzieło, które zarówno muzycznie, jak i tekstowo, kwestionuje normy i zaprasza słuchacza do zajrzenia za kurtynę pozorów, by dostrzec zarówno manipulację, jak i ukrytą wrażliwość w świecie, który często wydaje się być jedynie wielkim „peep show”.