Interpretacja Boogie Woogie - Siostry Grabowskie (sanah)

Utwór "Boogie Woogie" zespołu Siostry Grabowskie, który w rzeczywistości jest kreatywnym alter ego uwielbianej przez publiczność sanah, to piosenka, która z niezwykłą lekkością i finezją maluje obraz głębokiego zauroczenia, przeplatanego nutą niepewności i szczyptą zabawnego eskapizmu. Za projektem "Siostry Grabowskie" kryje się sama Zuzanna Irena Grabowska, znana jako sanah, która wciela się w trzy postaci: Zuzannę, Cecylię i Irenkę. Ten pomysłowy zabieg pozwala artystce na artystyczne eksperymenty z formą i wizerunkiem scenicznym, a projekt charakteryzuje się stylistyką retro i elektro-swingową. "Boogie Woogie" to drugi singiel Sióstr Grabowskich, wydany 4 lipca 2025 roku, po ponad rocznej przerwie od debiutanckiego "Cała sala śpiewa!".

Tekst piosenki rozpoczyna się od idyllicznego obrazu: "W pokrzywach był cały świat / A on jest jak mej róży kwiat". To poetyckie porównanie ukochanego do "róży kwiatu" natychmiast buduje nastrój silnej fascynacji i idealizacji. Młodzieniec, który "ma w sobie boogie woogie lotny vibe", jawi się jako uosobienie beztroskiej radości i energii, kogoś, kto wnosi do życia barwność i lekkość. Ta "boogie woogie" aura staje się symbolem radosnej, dynamicznej relacji, zdolnej ukoić wszelkie troski. Podmiot liryczny wyraża to wprost: "Z Tobą uciekam od moich trosk", podkreślając, że takie uniesienia są bezcenne i "Nie znajdę nawet w markecie gross". Ten ostatni fragment to przykład charakterystycznego dla sanah połączenia poetyckiej wrażliwości z humorystycznym, kolokwialnym zwrotem, który dodaje tekstowi świeżości i oryginalności.

Jednak sielanka zostaje przerwana przez cień zazdrości i lęku przed utratą. Fragment "A życie zaskakiwać chce / Koszmar senny porwał mnie / Że ta dzierlatka uwiodła Cię" wprowadza element niepokoju. Obawa przed inną dziewczyną ("dzierlatką") i prośba "Ty się nie zakochuj w innej, nie" ukazują delikatną, emocjonalną stronę podmiotu lirycznego, jego wewnętrzną niepewność. Odpowiedzią na tę obawę jest swego rodzaju "rozwiązanie": "Tylko dobry klubik z boogie woogie znajdź / I weźże tam błyśnij szpadą". To zabawne, nieco kokieteryjne wezwanie, aby ukochany udowodnił swoje zaangażowanie poprzez taniec i ekspresję siebie w przestrzeni boogie woogie. "Błyśnij szpadą" może oznaczać tu pokazanie swojego uroku, charyzmy, a może nawet pewnego rodzaju popisu dla niej.

Refren jest kwintesencją utworu – to bezpośrednie zaproszenie do wspólnej, nieprzerwanej zabawy: "No cześć, ach Ty mnie weź / Chcę tańczyć boogie woogie całą noc / Chodź gdzieś, gdzie nie pada deszcz / I tańczmy boogie woogie całą noc". Powtórzenia, rytmiczne frazy, a także prośba "tylko mną kręć" wzmacniają pragnienie fizycznej bliskości i radości płynącej z tańca, który staje się formą ucieczki od codzienności, a jednocześnie uosobieniem ich wspólnego szczęścia. Muzycznie utwór "Boogie Woogie" czerpie z estetyki lat 50. XX wieku, oferując taneczną, swingującą formułę, która idealnie współgra z tekstem, przenosząc słuchacza w radosne, retro klimaty.

W dalszej części tekstu uczucia eskalują: "Ja Cię łyżkami mogę jeść / Piszę o Tobie dziesiąty wiersz". To hiperboliczne wyrażenie miłości i obsesji, a "spowijanie jak pajęcza sieć" podkreśla, jak bardzo ukochany zawładnął myślami i sercem podmiotu lirycznego. Pojawia się też kolejne wyzwanie: "Teraz pokaż, że masz ducha hart / Że to nie jest tylko fart / Twoje fidrygałki out / Mają dla nas dziś lichy kształt". To sygnał, że powierzchowne "fidrygałki", czyli drobne sztuczki czy zalotne gesty, już nie wystarczają. Podmiot liryczny pragnie głębszego zaangażowania, prawdziwego "hartu ducha" i dowodu na to, że uczucie nie jest dziełem przypadku, lecz świadomego wyboru i wysiłku. Ten fragment, zawierający tak zaskakujące obrazy jak "fidrygałki out", jest przykładem unikalnej poetyki sanah, łączącej retro styl z absurdem i współczesną lekkością.

"Boogie Woogie" to zatem nie tylko taneczny przebój, ale wielowymiarowa opowieść o miłości w jej wczesnej, intensywnej fazie – pełnej zachwytu, idealizacji, ale też niepokoju o przyszłość i pragnienia głębszego zobowiązania. Całość podana jest w charakterystycznym dla sanah, lekko ironicznym i niezwykle chwytliwym stylu, który w projekcie Siostry Grabowskie zyskuje dodatkowy wymiar poprzez retro brzmienia i wizualizacje. Piosenka, poprzez swoją beztroską taneczną otoczkę, umiejętnie maskuje złożoność emocji, od romantycznej tęsknoty po delikatną wrażliwość i potrzebę bezpieczeństwa w uczuciu. Teledysk do utworu, wyreżyserowany przez Alana Kępskiego, jeszcze bardziej wzmacnia retro estetykę, czerpiąc inspiracje z lat 20. i 30. XX wieku, co podkreśla całość artystycznej wizji Sióstr Grabowskich.