Interpretacja JoyStick - Simon Curtis

Utwór „JoyStick” autorstwa Simona Curtisa to porywająca i niezwykle zręczna interpretacja tematyki seksualności, pożądania i ewolucji intymnych relacji, ubrana w błyskotliwą metaforę świata gier wideo. Piosenka, pochodząca z jego debiutanckiego albumu 8Bit Heart, jest wyrazistym przykładem popu, który łączy chwytliwość z głębszym, często bardzo osobistym przekazem.

Od samego początku tekst zanurza słuchacza w uniwersum gier. Wersy takie jak „I can't count all the times that I had to say I'm sorry / For wanting something with a few more bits than my Atari” jasno sygnalizują pragnienie intensywniejszych i bardziej złożonych doświadczeń, wykraczających poza to, co powszechnie akceptowane. „Więcej bitów” to symbol większej satysfakcji i zaawansowania, a konieczność przepraszania sugeruje społeczne piętno związane z niekonwencjonalnymi pragnieniami. Podkreślenie, że „sometimes boys like me are curious / And can't be told no”, odnosi się do przekraczania norm i otwartości na eksplorację, co w kontekście publicznej tożsamości Simona Curtisa, jako otwarcie homoseksualnego artysty, często jest interpretowane jako odniesienie do tożsamości queer i środowiska „gaymerów”.

Narracja ewoluuje wraz z technologią gier. Przejście od „Atari” do „Genesis”, a następnie do „Nintendo 64”, symbolizuje wzrost intensywności, dojrzałości i ekscytacji w relacji i doświadczeniach seksualnych. Każda konsola to nowy poziom intymności i odkrywania. „Your sexiness had got me ready for the Genesis” sugeruje, że nowy partner lub nowa relacja stała się katalizatorem dla bardziej odważnej i ekscytującej fazy pożądania.

Refren „Baby, grab a hold of the joystick / Take control of the motion / I can feel it when you huh-huh / Baby, you make all of the choices” jest sercem utworu. „Joystick” to jawny falliczny symbol, a wezwanie do „przejęcia kontroli nad ruchem” podkreśla znaczenie zgody i aktywnego uczestnictwa partnera. To nie tylko akt seksualny, ale również współdziałanie, gdzie oboje partnerzy są zaangażowani. Niezwykle intrygującym elementem jest wers „Other players can join us / If you're feeling like you wanna play games”, który otwarcie sugeruje możliwość poliamorii lub seksu grupowego, co dodaje warstwę otwartości i swobody w eksplorowaniu pragnień. To świadczy o odwadze artysty w poruszaniu tematów, które wykraczają poza tradycyjne ramy monogamicznych związków.

Mostek piosenki staje się jeszcze bardziej bezpośredni i zmysłowy, nadal wykorzystując gamingową terminologię: „I don't want you thinking / That I'm trying to apply pressure / But the pressure makes it better / Pushing harder makes it wetter / If you wanna skip a level / Then we'll go to level two / Just beat my boss and get me off / And then I'll play with you”. Te wersy, używające mechaniki gier do opisania fizycznego aktu i kulminacji, są jednocześnie żartobliwe i niezwykle obrazowe. „Bicie bossa” czy „przejście na kolejny poziom” to eufemizmy dla osiągnięcia orgazmu i pogłębienia intymności, co dodatkowo podkreśla beztroskie i pewne siebie podejście do seksualności.

Ciekawostką jest, że Simon Curtis wydał album 8Bit Heart, na którym znajduje się „JoyStick”, całkowicie za darmo na swojej stronie internetowej. Zrobił to po osiągnięciu określonej liczby obserwujących na Twitterze. Album został pobrany ponad 150 000 razy w ciągu zaledwie dwóch tygodni, bez wsparcia menedżera czy wytwórni płytowej. W wywiadach Curtis często wspominał o swoim zamiłowaniu do science fiction i fantasy, a także o tym, że lubi wplatać w swoje popowe utwory głębsze warstwy znaczeniowe, co doskonale widać w koncepcji „JoyStick”. Cały album powstał w zaledwie trzynaście dni, nagrany wspólnie z producentem Jeffem „Jadionem” Wellsem.

Podsumowując, „JoyStick” to piosenka, która bawi się konwencjami, używając języka gier wideo do otwartego i radosnego wyrażania seksualności. Podkreśla znaczenie zgody, eksploracji i indywidualnych wyborów w intymnych relacjach, a także celebruje wolność od społecznych ograniczeń. Jest to utwór odważny, dowcipny i niezwykle świadomy swojego przekazu, idealnie wpisujący się w twórczość Simona Curtisa jako artysty, który nie boi się być sobą i opowiadać swoich historii.