"Marble Smiling Face" to utwór greckiego zespołu Septicflesh, pochodzący z ich drugiego pełnometrażowego albumu Esoptron, wydanego w 1995 roku. Album ten, którego tytuł (Έσοπτρον) oznacza po grecku "(wewnętrzne) lustro" lub "wewnętrzny widok", jest uznawany za jedno z najbardziej eksperymentalnych i progresywnych dzieł zespołu. W tamtym okresie Septicflesh rozwijał swoje unikalne brzmienie, łącząc wpływy death-doom metalu z elementami gotyckimi i orkiestracjami, choć te ostatnie były jeszcze w początkowej fazie rozwoju w porównaniu do ich późniejszych, symfonicznych albumów. Liryki do wszystkich utworów na Esoptron, w tym do "Marble Smiling Face", napisał Sotiris V..

Tekst piosenki maluje obraz enigmatycznej, potężnej i zarazem niezwykle pociągającej postaci, która całkowicie zawładnęła sercem narratora. Początkowe wersy, "Black leather gloves on soft thin hands. Red Celtic knives, sharp as your touch.", natychmiast wprowadzają element dwoistości. Czarne skórzane rękawiczki na delikatnych, smukłych dłoniach sugerują kontrast między surowością a subtelnością, siłą a wrażliwością. Dodatkowo, czerwone celtyckie noże, ostre jak twój dotyk, symbolizują piękno, które może być zarówno hipnotyzujące, jak i potencjalnie niebezpieczne, a nawet bolesne. Ten "dotyk" jest ostry, co może oznaczać intensywność emocjonalną, która rani, ale jednocześnie fascynuje.

Refren, "Hunting eagle proudly land On this island that's my heart.", jest sercem utworu. Orzeł łowiecki, będący symbolem władzy, dostojeństwa i wolności, dumnie ląduje na wyspie, która jest sercem narratora. To metaforyczne ujęcie podkreśla całkowite opanowanie i podbój wewnętrznego świata narratora przez opisywaną postać. Jest to obraz dobrowolnego poddania się jej wpływowi, uznania jej dominacji nad emocjami i duszą. Nie jest to brutalne wtargnięcie, lecz dumne lądowanie, co sugeruje pewien majestat i akceptację tego podboju.

Dalsza część tekstu, "Twin Mirrors blue. Cold lakes concealing Fire. Red coral hair. A dazzling ruby dome", rozszerza opis tej tajemniczej figury. Błękitne bliźniacze lustra to prawdopodobnie oczy, które odbijają głębię, być może chłód, ale jednocześnie są niczym zwierciadła, w których narrator widzi samego siebie lub swoje pragnienia. Zimne jeziora skrywające ogień to kolejna dwoistość, wskazująca na ukrytą intensywność i pasję pod spokojną, chłodną fasadą. Czerwone koralowe włosy i olśniewająca rubinowa kopuła (być może korona, misterna fryzura lub po prostu świetlista aura) dopełniają wizerunku jako niezwykle efektownego i cennego bytu. Te obrazy przywołują skojarzenia z klasycznym pięknem i bogactwem, ale także z pewną niedostępnością i niemal boskim statusem.

Powtórzenie refrenu wzmacnia ideę trwałego i wszechogarniającego wpływu tej postaci. Kulminacją jest wers "Elegance combined with grace Dressed your Marble Smiling Face". Elegancja i wdzięk świadczą o niezwykłej estetyce i opanowaniu. Jednak kluczowe jest tutaj określenie „Marmurowa Uśmiechnięta Twarz”. Marmur kojarzy się z perfekcją, klasycznym pięknem, nieśmiertelnością, ale także z chłodem, twardością i brakiem prawdziwych emocji, jak w rzeźbie. Uśmiech na takiej twarzy może być piękny, ale pusty, obojętny lub skrywający coś głębszego. Sugeruje to, że piękno tej postaci jest idealne, lecz eteryczne i odległe, a jej uśmiech może być maską lub wyrazem ponadludzkiego spokoju, który wykracza poza zwykłe ludzkie uczucia. W kontekście tytułu albumu "Esoptron" (wewnętrzne lustro), "Marmurowa Uśmiechnięta Twarz" może być odbiciem samego narratora, jego ideału, pragnień i lęków, ucieleśnionym w postaci tak urzekającej, a jednocześnie nieuchwytnej.

Warto zauważyć, że wczesne dokonania Septicflesh, do których należy Esoptron, bywały określane jako "Dreamy Death Metal" ("marzycielski death metal") ze względu na ich eteryczny i atmosferyczny charakter, co doskonale oddaje nastrój "Marble Smiling Face". Tekst utworu łączy surowe obrazy z poetyckimi metaforami, tworząc poczucie mistycznego zauroczenia i subtelnej grozy, charakterystyczne dla wczesnego stylu zespołu. Utwór ten, wraz z innymi z Esoptron, ukazuje zespół w fazie dynamicznego rozwoju, kiedy to odchodzili od bardziej bezpośredniego death metalu w kierunku bogatszych, bardziej melancholijnych i orkiestrowych brzmień, które zdefiniowały ich późniejszą twórczość. Mimo że album ten cechował się nieco gorszą produkcją i programowanymi perkusjami (Christos Antoniou, gitarzysta, miał przerwę w udziale w nagraniach Esoptron), jego znaczenie dla ewolucji Septicflesh jest niepodważalne, a utwory takie jak "Marble Smiling Face" stanowią most między ich wczesnymi a późniejszymi, symfonicznymi arcydziełami.
Na podstawie łączenia intensywnych emocji z mitycznymi i klasycznymi obrazami, Septicflesh stworzyło pieśń, która nie tylko opisuje osobiste zauroczenie, ale też nadaje mu wymiar niemalże boski i transcendentalny. Postać z "Marble Smiling Face" pozostaje wiecznym ideałem, doskonale ucieleśniającym zarówno piękno, jak i niedostępność, niczym posąg bóstwa w starożytnej świątyni.