Interpretacja Fought & Lost feat. Brian May - Sam Ryder

Utwór „Fought & Lost” Sama Rydera z udziałem legendarnego Briana Maya to poruszająca ballada o niezłomnej odporności, determinacji i wartości walki, nawet w obliczu pewnej porażki. Wydany 24 maja 2023 roku, singiel szybko zyskał uznanie, stając się hymnem dla tych, którzy wierzą w siłę ducha i nigdy się nie poddają.

Piosenka otwiera się ironicznymi słowami „Congratulations on your jubilation” („Gratulacje z powodu waszego triumfu”), od razu wprowadzając nas w kontrast między radością zwycięzcy a głębokim bólem pokonanego, którego „hearts are breaking underneath all the applause” („serca pękają pod zgiełkiem oklasków”). Jest to scena gorzkiego przyjęcia porażki, gdzie podmiot liryczny, pomimo rozczarowania, uznaje swoją rolę w zaistniałej sytuacji: „This devastation is of our own making” („To spustoszenie jest naszym własnym dziełem”). Jednak natychmiast pojawia się nuta sprzeciwu i niewzruszonej nadziei. Przyznanie, że „Everybody falls” („Każdy upada”), staje się uniwersalnym punktem odniesienia, ale szybko przechodzi w deklarację siły: „But some of us are born to fight and fight and fight some more” („Ale niektórzy z nas rodzą się, by walczyć i walczyć, i walczyć jeszcze więcej”). To właśnie w tym tkwi sedno utworu – w afirmacji niezłomnego ducha, który odmawia kapitulacji, niezależnie od liczby upadków.

Centralne przesłanie piosenki wybrzmiewa w refrenie, będącym obietnicą powrotu: „So we will see you here / Same time, same place, next year” („Więc zobaczymy się tu / O tej samej porze, w tym samym miejscu, za rok”). To nie jest tylko sportowa rywalizacja; to metafora życiowej podróży, w której pojedyncza bitwa, choć przegrana, nie oznacza przegranej wojny. Słowa „And you may win this battle, but you'll never win the world / Better to have fought and lost than never fought at all” („I możesz wygrać tę bitwę, ale nigdy nie wygrasz świata / Lepiej walczyć i przegrać, niż nie walczyć wcale”) stają się mantrą odporności, nawiązującą do słynnego powiedzenia, że lepiej jest kochać i stracić, niż nigdy nie kochać wcale. Sam Ryder sam podkreślił, że to piosenka „dla poszukujących nadziei i wiernych, dla tych, którzy pielęgnują marzenie i podtrzymują jego ogień pomimo porażek, bliskich zwycięstw, upadków i niepowodzeń”.

Utwór zyskał szczególne znaczenie jako oryginalna piosenka napisana dla serialu Ted Lasso, pojawiając się w jedenastym odcinku trzeciego sezonu zatytułowanym „Mom City”. Sam Ryder wspomina, że okazja do napisania utworu pojawiła się po spotkaniu z gwiazdą serialu Jasonem Sudeikisem i kompozytorem Tomem Howe'em na koncercie upamiętniającym Taylora Hawkinsa we wrześniu 2022 roku. Tematyka Ted Lasso, skupiająca się na optymizmie, wytrwałości i nigdy niepoddawaniu się marzeniom, doskonale rezonuje z przesłaniem „Fought & Lost”. Chociaż Ryder pisał piosenkę, nie znając pełnego scenariusza, skupił się na uniwersalnym ludzkim dylemacie: czy iść dalej, czy się poddać, co ostatecznie idealnie wpasowało się w narrację serialu, zwłaszcza w kontekście podróży drużyny AFC Richmond oraz osobistych zmagań Teda z samotnością i tęsknotą za synem.

Wersy takie jak „We wanted it so bad, gave it all we had / Oh, but wanting it doesn't always make it yours” („Tak bardzo tego pragnęliśmy, daliśmy z siebie wszystko / Ach, ale pragnienie nie zawsze sprawia, że jest twoje”) odzwierciedlają surową rzeczywistość, że wysiłek nie zawsze gwarantuje sukces. Mimo to, piosenka szybko odwraca perspektywę, dodając: „This time was ours to lose / But fortune favors those who ride the storm and make it through” („Tym razem to my mieliśmy przegrać / Ale szczęście sprzyja tym, którzy przetrwają burzę i przejdą przez nią”). To potwierdza ideę, że prawdziwa siła tkwi w nieustannym dążeniu, a nie w samej wygranej. Brian May, gitarzysta Queen, wzbogaca utwór swoim charakterystycznym, hipnotyzującym solo gitarowym, które dodaje piosence epickiego wymiaru i rockowej mocy, a wokal Sama Rydera bywa porównywany do legendarnego Freddiego Mercury’ego. Współpraca May’a z Ryderem nie była nowością; wcześniej wystąpili razem na koncercie Taylora Hawkinsa, a Ryder śpiewał z Rogerem Taylorem z Queen podczas Eurowizji 2023.

Most piosenki przenosi nas w przyszłość, w której role się odwróciły: „So here on the same ground, when the tables have turned around / Oh and your tears fall as your world is crashing down / I hope when you see me, you remember that feeling / Oh 'cause we've both seen the world from both sides now” („Więc tu, na tej samej ziemi, kiedy sytuacja się odwróci / Ach, i twoje łzy spadają, gdy twój świat się wali / Mam nadzieję, że kiedy mnie zobaczysz, przypomnisz sobie to uczucie / Ach, bo oboje widzieliśmy świat z obu stron”). Ta wizja sprawiedliwości lub karmy nie jest tyle zemstą, co pragnieniem wzajemnego zrozumienia i uświadomienia sobie, że życie jest cyklem zwycięstw i porażek, które ostatecznie kształtują naszą perspektywę. Ryder sam wskazał, że ten fragment tekstu jest jego ulubionym, ponieważ „wywołuje to uczucie, przez które wszyscy przeszliśmy; w naszym życiu jest sezon na wygrywanie i przegrywanie”.

Piosenka zamyka się wzmocnieniem jej głównego motywu: „And everybody falls / And life will tear you down to show you what's worth fighting for” („I każdy upada / A życie cię zrujnuje, by pokazać, o co warto walczyć”). Sam Ryder przyznał, że osobiście odnosi się do tego przesłania, ponieważ jego własna droga do sukcesu w muzyce zajęła 15 lat i była naznaczona licznymi niepowodzeniami. W wywiadzie podkreślił, że porażka często „czyha w tej iskierce momentu tuż przed tym, jak rozwinie się magia życia”. Nawet po nominacji do nagrody Emmy za „Fought & Lost”, Ryder, który ostatecznie nie wygrał, napisał na Instagramie, że sukces jest „względny” i „zbyt łatwo jest mierzyć go w stosunku do naszych pragnień, a nie do wcześniejszych doświadczeń”. To pokazuje, że jego zaangażowanie w przesłanie utworu jest głęboko osobiste i autentyczne.

„Fought & Lost” to zatem coś więcej niż tylko piosenka o sportowej rywalizacji czy osobistym rozczarowaniu. To potężne przypomnienie o ludzkiej zdolności do powstania po upadku, o wartości uporu i o tym, że samo zaangażowanie w walkę, niezależnie od wyniku, nadaje życiu sens. To hymn dla tych, którzy wierzą, że najgłębsze lekcje i największa siła tkwią w doświadczeniu walki, a nie tylko w triumfie.