Interpretacja Walk This Way - RUN-D.M.C.

Utwór "Walk This Way", legendarna kolaboracja amerykańskiego hip-hopowego trio RUN-D.M.C. z rockowym zespołem Aerosmith z 1986 roku, to znacznie więcej niż tylko chwytliwy hit. To przełomowe dzieło, które dosłownie i w przenośni zburzyło bariery między gatunkami muzycznymi, a jego tekst – choć na pierwszy rzut oka zdawałoby się, że jest beztroską opowieścią o młodzieńczym seksie – kryje w sobie warstwy zabawy, buntu i kulturowego znaczenia.

Oryginalnie wydany przez Aerosmith w 1975 roku na albumie Toys in the Attic, utwór opowiada o seksualnym przebudzeniu młodego chłopca, prowadzonego przez bardziej doświadczoną dziewczynę, często określaną jako cheerleaderka. Steven Tyler, wokalista Aerosmith i współautor tekstu, otwarcie przyznał, że słowa piosenki są "naprawdę brudne", ale sprytnie zamaskowane. Już pierwsze wersy, takie jak "Now there's a backseat lover / That's always undercover" czy "Said you ain't seen nuthin' / Til you're down on her muffin", jednoznacznie wskazują na seksualne podteksty, gdzie "muffin" to slangowe określenie kobiecych genitaliów. Obrazy takie jak "cheerleader / That's a real big pleaser" czy wzmianki o "her sister and her cousin" sugerują zarówno fantazje, jak i wielokrotne, swobodne spotkania.

Refren poprzedzają wersy "She starts swingin' / With the boys in tune / And her feet just fly up in the air / Singin' hey diddle diddle with a kitty in the middle". Te linijki są naładowane seksualnymi insynuacjami; "swingin'" i "feet just fly up in the air" mogą odnosić się do tańca lub aktów seksualnych, a "hey diddle diddle with a kitty in the middle" to ewidentna seksualizacja dziecięcej rymowanki, gdzie "kitty" jest eufemizmem. Cała scena rozgrywa się na "high school dance", gdzie "a lady who was ready to play" inicjuje chłopca w świat erotyki. Kluczowe w refrenie jest "when she told me how to walk this way", co Tyler interpretuje jako instrukcję, "gdzie włożyć palec" – w przenośni i dosłownie, ucząc go "jak chodzić" w sensie seksualnym.

Druga zwrotka w wykonaniu RUN-D.M.C. kontynuuje ten motyw, opisując "School girl sleazy / With a classy kind of sassy / Little skirt hangin' way up her knee", co podkreśla prowokacyjny charakter postaci. Zmiana w wersie "And they find they were lookin' D" (z oryginalnego "lookin' at me") jest celowym zabiegiem, mającym na celu odniesienie się do D.M.C. – jednego z raperów trio, personalizując tekst dla potrzeb hip-hopowej adaptacji. Opowieść o "high school loser", który zdobywa "favor" od "next door neighbor" i jej "daughter", uzupełnia narrację o seksualnych inicjacjach i odkryciach, często z elementem niespodzianki lub zakazanego owocu.

Refren w wersji kolaboracyjnej, z charakterystycznym "Walk this way! / Talk this way!", stał się ikonicznym wezwaniem i odpowiedzią między rockowym wokalem Tylera a rapem RUN-D.M.C.. Pierwotnie Steven Tyler śpiewał "Walk this way, walk this way", ale dla współpracy zmienił to na "Walk this way, talk this way", co świetnie oddawało dialog między dwoma stylami. Bezpośrednie "Well just gimme a kiss/some head!" ostatecznie rozwiewa wszelkie wątpliwości co do seksualnego przesłania utworu.

Historia tej kolaboracji jest równie fascynująca jak sam utwór. Pomysł wyszedł od Ricka Rubina, producenta Def Jam Records, który chciał, by RUN-D.M.C. nagrało nową wersję hitu Aerosmith na swój album Raising Hell w 1986 roku. Początkowo Joseph Simmons (Run) i Darryl McDaniels (D.M.C.) byli sceptyczni, nazywając teksty Aerosmith "hillbilly gibberish" i obawiając się, że taka współpraca zaszkodzi ich reputacji w środowisku hip-hopowym. Znali jedynie perkusyjny beat utworu, który był często samplowany przez DJ-ów na imprezach. Tylko Jam Master Jay był otwarty na eksperyment. Sam Steven Tyler początkowo był "wkurzony", że Run-D.M.C. koncentruje się na rytmie, a nie na oryginalnych słowach. Mimo to, Tyler i Joe Perry (gitarzysta Aerosmith) zgodzili się dołączyć do nagrania swoich partii, za co otrzymali 8000 dolarów za jednodniową sesję.

Kultowy teledysk do "Walk This Way" symbolicznie przedstawia Aerosmith i RUN-D.M.C. grających w oddzielnych studiach, zanim Steven Tyler przebija mikrofonem ścianę, by połączyć oba zespoły we wspólnym występie. Ten obraz stał się metaforą burzenia barier między rockiem a hip-hopem. Wideo stało się hitem MTV, emitowanym nawet dwa razy na godzinę.

Wpływ tej współpracy był monumentalny. "Walk This Way" był kamieniem milowym dla rodzącego się gatunku rap rocka, stając się międzynarodowym przebojem i osiągając 4. miejsce na liście Billboard Hot 100 – wyżej niż oryginalna wersja Aerosmith. Był to pierwszy singiel hip-hopowy w Top 5 i pierwszy platynowy album rapowy (Raising Hell). Utwór ożywił karierę Aerosmith, która wówczas przechodziła trudny okres, i wprowadził hip-hop do mainstreamu, zmieniając na zawsze krajobraz muzyki amerykańskiej. Dla RUN-D.M.C. była to cenna lekcja o otwartości na nowe idee. Obie wersje utworu zostały wpisane do Grammy Hall of Fame. Ciekawostką jest, że Steven Tyler wskazał na program The Three Stooges jako inspirację dla tytułu, choć popularna legenda mówi o scenie z filmu Młody Frankenstein, gdzie postać Igora, utykając, mówi do doktora Frankensteina "Walk This Way".

Należy jednak zaznaczyć, że tekst piosenki nie ustrzegł się kontrowersji. Niektóre analizy wskazują na potencjalne elementy mizoginii i sugerują, że odzwierciedla on dyskusyjną relację Stevena Tylera z 16-letnią Julią Halcomb, której Tyler został wówczas prawnym opiekunem. Seksualizacja "licealistek" również bywa przedmiotem krytyki. Mimo to, utwór pozostaje kluczowym elementem historii muzyki, symbolizując odwagę, innowacyjność i zdolność do łączenia pozornie odległych światów.