Interpretacja Butcher Pete (Part 1) - Roy Brown

Piosenka „Butcher Pete (Part 1)” autorstwa Roya Browna, wydana w 1949 roku przez DeLuxe Records, to prawdziwa perła wczesnego rhythm and bluesa, gatunku, który wyewoluował z bluesa, jazzu, swingu i gospel w latach 40. XX wieku. Utwór ten jest doskonałym przykładem jump blues, czyli żywiołowej odmiany bluesa, która charakteryzowała się szybkim tempem, sekcjami instrumentów dętych i tanecznym rytmem, będąc "muzyką dobrej zabawy, stworzoną do tańca i imprezowania". Co jednak wyróżnia „Butcher Pete”, to mistrzowskie wykorzystanie podwójnych znaczeń, czyli tzw. double entendres, które były niezwykle popularne w ówczesnym R&B i stanowiły jego charakterystyczny element.

Na pierwszy rzut oka, tekst opowiada o rzeźniku imieniem Pete, który przylatuje do miasta i bez opamiętania „choppin’ up all the women’s meat” (krojąc mięso wszystkich kobiet). Powtarzające się frazy w refrenie: „He keeps hackin’ and whackin’ and smackin’” (ciągle sieka, uderza i trzaska) dodatkowo budują obraz bezwzględnej, niemal mechanicznej aktywności. Jednakże, w kontekście epoki i gatunku, jest powszechnie przyjęte, że piosenka nie traktuje dosłownie o brutalnym rzeźniku. Zamiast tego, postać Butcher Pete'a to humorystyczna, sugestywna metafora mężczyzny o niezwykle silnym i nieposkromionym popędzie seksualnym. „Mięso kobiet” staje się tu oczywistym eufemizmem, a „rąbanie” i „uderzanie” – symbolicznym opisem aktu seksualnego, przedstawionego w sposób figlarny i prowokacyjny.

Roy Brown, urodzony w 1920 lub 1925 roku, był wokalistą, który wniósł do rodzącego się rock and rolla styl śpiewu nasycony gospel, wywierając znaczący wpływ na rozwój R&B. Jego melizmatyczny, błagalny styl wokalny stał się inspiracją dla wielu artystów, w tym B.B. Kinga i Little Richarda. Chociaż brakuje bezpośrednich wypowiedzi Browna na temat konkretnego znaczenia „Butcher Pete”, kontekst historyczny i sposób, w jaki artysta posługiwał się językiem w innych utworach, wyraźnie wskazują na intencję stworzenia utworu pełnego ukrytych aluzji. Podobne zabiegi były popularne w jump blues, pozwalając artystom poruszać pikantne tematy w sposób, który był zarówno zabawny, jak i akceptowalny dla ówczesnej publiczności, często również tej białej, która coraz chętniej sięgała po płyty R&B w latach 50..

Emocje, jakie Roy Brown chciał przekazać, to przede wszystkim rozbawienie i swoboda. Utwór jest pełen humoru, przedstawiając Pete’a jako postać niemal mityczną w swej niepohamowanej aktywności. Świadczą o tym wersy opisujące jego bezkompromisowe działania: „‘Cause Pete don’t care whose meat he chops” (bo Pete’a nie obchodzi, czyje mięso sieka), czy też „Single women, married women, old maids and all” (kobiety samotne, mężatki, stare panny i wszystkie inne). Pete jest tak niezmordowany, że „Wakes up in the morning, half past five / Chops from sunrise to sunset” (budzi się o wpół do szóstej rano / sieka od wschodu do zachodu słońca), a jego aktywność jest tak intensywna, że narracja wręcz sugeruje, iż to „Meat’s gonna be the death of ole Pete yet” (mięso go w końcu zabije) – ironiczne ostrzeżenie przed nadmiernym używaniem życia. Nawet uwięzienie nie powstrzymuje Butcher Pete’a, który „choppin’ on his cell mate” (sieka swojego współwięźnia), co podkreśla jego obłąkańczą, obsesyjną naturę, przedstawioną z przymrużeniem oka.

Zakończenie piosenki, z sugestywnym wezwaniem: „Say, turn this record over, you ain’t heard nothing yet” (Powiedz, przewróć tę płytę, jeszcze niczego nie słyszałeś), nie tylko zapowiada drugą część utworu, ale również wzmacnia jego dwuznaczny charakter, obiecując jeszcze więcej „siekania” i zabawy. „Butcher Pete (Part 1)” to hymn na cześć swobody obyczajowej, opakowany w chwytliwy rytm i język pełen aluzji, który doskonale oddaje ducha wczesnego R&B – muzyki, która z powodzeniem łączyła taneczny vibe z odważnymi, choć ukrytymi, treściami.

Roy Brown, wraz z producentem Henrym Gloverem, który również jest współautorem tekstu, stworzyli utwór, który przez dziesięciolecia bawi i intryguje, będąc żywym świadectwem kreatywności i specyfiki muzyki popularnej lat 40. i 50. XX wieku.