My initial searches for "Room raper Polska" and related queries didn't immediately identify a prominent Polish rapper named "Room" with readily available interviews or detailed background information specific to this song. Some results pointed to "DustyRoom" as a blog/platform, or "Room" as a general term in various contexts (like "escape room", "hotel room", or even "The Room" movie), or even another artist "Noname" with an album titled "Room 25". One YouTube link shows a song by "Good Boi Room" with "Możesz być" as the title, released about a year ago, which seems to fit the context. Another result lists "Room - Możesz być" as a song on Tekstowo.pl without a specified author, but with the lyrics provided. Rahim, B.R.O, and Otsochodzi are other Polish rappers mentioned, but not under the artist name "Room" for this specific song.

Given the limited specific information about "Room" (the artist) and this particular song, I will focus on interpreting the lyrics thoroughly and acknowledge the lack of external context, integrating what little a broader search might suggest about common themes in Polish rap (like social commentary from DustyRoom's article).

I will proceed with the lyrical interpretation, highlighting the themes and the artist's perspective as conveyed solely by the words, and conclude by noting the challenge in finding specific background details about this particular "Room".

Let's refine the interpretation structure now.

The song "Możesz być" autorstwa "Room" (jako artysta, a nie ogólne pojęcie) to głęboko refleksyjny utwór, zanurzony w surowej rzeczywistości miejskiego życia, jednocześnie niosący przesłanie nadziei i osobistej odpowiedzialności. Artysta, spacerując „ulicą jak każdy”, opisuje siebie jako „więźnia własnej wyobraźni”, co od razu wprowadza w nastrój introspekcji i poczucia uwięzienia w wewnętrznych myślach i lękach, pomimo fizycznej wolności [tekst piosenki]. Obraz „brudne centrum, zakłamane do prawdy” maluje środowisko pełne hipokryzji, gdzie fałsz jest tak wszechobecny, że stał się nową normą, a „los potrafi zadrwić”, co podkreśla poczucie bezsilności wobec nieprzewidywalności życia.

W pierwszej zwrotce autor z niezwykłą szczerością obserwuje wszechmoc pieniądza: „Widziałem co potrafi zrobić hajsik / Oderwać dziecko od matki / Pojednać wrogów, dać powód by nie walczyć” [tekst piosenki]. To gorzka refleksja nad dualistyczną naturą bogactwa, które może zarówno niszczyć więzi, jak i paradoksalnie, przynosić pokój, choć często w cyniczny sposób. Krytykuje również wszechobecną apatię i desensytyzację społeczeństwa: „Żyjemy smutkiem, chłoniemy hurtem obrazki / Ciągłe przesuwanie granic jakbyś prostytutkę gwałcił” [tekst piosenki]. Ten mocny i niepokojący obraz wskazuje na moralny upadek i obojętność wobec coraz bardziej drastycznych wydarzeń, które przestają szokować. Jednak mimo tej pesymistycznej wizji, podmiot liryczny nie traci wiary w dobro, deklarując: „Wierzę w dobro, nie chcę wierzyć w ludzką podłość / Sam dostałem tyle wsparcia, że nie oddam go po stokroć” [tekst piosenki]. To osobiste zobowiązanie do odwzajemniania otrzymanej pomocy i sprzeciw wobec cynizmu, widoczny w wersach: „Weź mi nie mów że nie warto dzisiaj / Bo mówię prawdę niezależnie, typie, o co pytasz / Czy zrobię hajsy na tych płytach / Bo jestem jak ty – się mijamy na chodnikach” [tekst piosenki]. Podkreśla to jego autentyczność i chęć bycia blisko zwykłych ludzi.

Refren jest kwintesencją przesłania utworu. Jest to deklaracja wyboru pozytywnej ścieżki i aktywnej pomocy: „Mogę być gościem, który pomoże się podnieść / Nie chcę być gościem, który pyta "czy masz jakiś problem?"” [tekst piosenki]. Artysta odrzuca postawę biernego obserwatora czy prowokatora problemów, stawiając na konkretne wsparcie. W obliczu „ogromu kłamstwa” i poczucia bycia „podle”, wybiera „być dobrem, zamiast szerzyć patologię” [tekst piosenki]. To manifestacja świadomej decyzji o przeciwdziałaniu negatywnym zjawiskom i kultywowaniu pozytywnych wartości.

Druga zwrotka kontynuuje ten wielowymiarowy namysł, koncentrując się na kwestiach wiary i sprawiedliwości. „Z pomiędzy wiary, wolę wierzyć w ludzi / Choć były chwile w którym patrzyłem ku górze” [tekst piosenki] – te słowa sugerują ewolucję w myśleniu, odrzucenie tradycyjnej, abstrakcyjnej wiary na rzecz bardziej namacalnej wiary w człowieka, choć z przeszłością naznaczoną duchowymi poszukiwaniami. Krytyka mediów („Nie patrzę w TV, bo zbyt wiele tam obłudy”) i powierzchownych podziałów („W chuju mam już, kto jest gorszy czy to małe czy to rude”) ujawnia zmęczenie pustymi narracjami i sztucznymi konfliktami [tekst piosenki].

Najbardziej kontrowersyjnym i prowokacyjnym fragmentem jest porównanie troski o zwierzęta z losem ludzkich oprawców: „Pan profesor, mówi coś że zwierzę zdycha / Budząc larum, że to przecież niepojęte / To punkt widzenia w zależności kogo pytasz / Bo mój pies umrze, ale Breivik w końcu zdechnie” [tekst piosenki]. Ten fragment wyraża oburzenie na hipokryzję społeczną, gdzie pewne formy cierpienia wywołują większe oburzenie niż los sprawców najokrutniejszych zbrodni. Podmiot liryczny nie boi się przyznać do wewnętrznego konfliktu: „Zawsze możesz mi zarzucić hipokryzję / Życzę śmierci, ale typie nie zabijam” [tekst piosenki]. Pokazuje to jego ludzką, złożoną naturę, w której współistnieją pragnienie sprawiedliwej kary i jednocześnie odrzucenie przemocy. Frazę „Na mordercach też potrafią zrobić biznes” [tekst piosenki] można interpretować jako gorzką refleksję nad komercjalizacją tragedii i moralnym relatywizmem.

Zakończenie drugiej zwrotki to wezwanie do indywidualnej odpowiedzialności: „Przykre – ale co możemy zrobić? / Bo wpływając na mieliznę każdy patrzy tu pod własne nogi / Własne progi, chcemy widzieć coraz wyżej / Fundamenty stawiaj dumą, a nie wstydem – idziesz” [tekst piosenki]. Mimo poczucia bezsilności wobec szerszych problemów i widocznego egoizmu ludzi, którzy „patrzą pod własne nogi”, artysta zachęca do budowania życia na „dumie, a nie wstydzie”, co jest sugestią budowania wewnętrznej siły i podążania własną, uczciwą drogą.

Utwór "Możesz być" autorstwa "Room" jest głęboką medytacją nad kondycją współczesnego społeczeństwa, poruszającą tematy hipokryzji, wpływu pieniądza, moralnego upadku, ale przede wszystkim – wewnętrznej siły i możliwości wyboru dobra. Artysta z dużą odwagą i autentycznością dzieli się swoimi obserwacjami i przemyśleniami, nie uciekając od trudnych pytań i wewnętrznych sprzeczności.

Warto zauważyć, że pomimo moich prób znalezienia szczegółowych wywiadów, ciekawostek czy biograficznych informacji o artyście o pseudonimie „Room” w kontekście tego konkretnego utworu, trudno jest znaleźć jednoznaczne i obszerne źródła. Wyniki wyszukiwania wskazywały na utwór "Możesz być" na platformach z tekstami piosenek i YouTube, ale brakowało w nich szerszego kontekstu związanego z artystą, jego procesem twórczym czy osobistymi inspiracjami stojącymi za tym konkretnym tekstem. Niemniej jednak, uniwersalność i siła przekazu tekstu obronią się same, niezależnie od biografii twórcy. Utwór zdaje się być autorską, szczerą wypowiedzią, która nie potrzebuje dodatkowych komentarzy, by poruszyć słuchacza swoją bezpośredniością i głębią.