Interpretacja piosenki „A far l’amore comincia tu” Raffaelli Carrá to podróż do serca rewolucji obyczajowej, prowadzonej przez ikonę włoskiej i międzynarodowej popkultury. Utwór, wydany w 1976 roku, szybko stał się hitem i manifestem wyzwolenia, szczególnie dla kobiet. Jego tytuł, oznaczający „Ty zacznij kochać” lub „Ty zacznij uprawiać miłość”, już sam w sobie jest odważnym wezwaniem do akcji.

Raffaella Carrá, znana ze swojej charyzmy, energii i bezkompromisowego podejścia do ról płciowych, była postacią, która łamała tabu w konserwatywnej, katolickiej Italii. Wcześniej, bo w 1969 roku, wywołała skandal, pokazując swój pępek w telewizji, co było wydarzeniem bezprecedensowym. „A far l’amore comincia tu” kontynuowało tę ścieżkę, stając się hymnem kobiecej inicjatywy i przyjemności. Piosenka, napisana przez Daniele Pace, Gianniego Boncompagniego i Franco Bracardiego, doskonale wpisywała się w jej wizerunek.

Pierwsze wersy – „Se lui ti porta su un letto vuoto / il vuoto daglielo indietro a lui / fagli vedere che non e' un gioco / fagli capire quello che vuoi” – są bezpośrednim i prowokacyjnym komunikatem. Raffaella śpiewa o tym, że jeśli mężczyzna oferuje jedynie pustkę w relacji, kobieta powinna mu tę pustkę oddać. To nie jest gra; to wezwanie do otwartości i wyrażania własnych pragnień. Podkreśla, że kobieta ma prawo oczekiwać wzajemności i satysfakcji, a jej pożądanie jest równie ważne, co męskie. W tamtych czasach, szczególnie w krajach z silnymi wpływami patriarchalnymi, była to wiadomość rewolucyjna, wręcz feministyczna. Artysta Francesco Vezzoli, kurator wystawy włoskiej telewizji lat 70., stwierdził, że Carrá „zrobiła więcej dla wyzwolenia kobiet niż wiele feministek”.

Refren „Ah ah ah ah, a far l'amore comincia tu” powtarza to centralne przesłanie, zachęcając kobiety do przejęcia inicjatywy w sferze intymnej. To wezwanie do aktywnego uczestnictwa, do bycia podmiotem, a nie tylko przedmiotem pożądania. Raffaella, poprzez swoją energiczną choreografię i błyszczące stroje, sprawiała, że ta wiadomość była nie tylko zrozumiała, ale i zaraźliwie radosna. Jej występy w programach telewizyjnych, takich jak holenderski TopPop, ugruntowały status piosenki jako międzynarodowego fenomenu, mimo że w wielu krajach publiczność nie rozumiała włoskich słów.

Druga zwrotka – „E se si attacca col sentimento / portalo in fondo ad un cielo blu / le sue paure di quel momento / le fai scoppiare soltanto tu” – dodaje głębi interpretacji. Sugeruje, że kobieta może nie tylko inicjować fizyczne aspekty miłości, ale także prowadzić partnera przez emocjonalne niuanse. To ona ma moc rozwiać jego obawy i strachy, doprowadzając do pełni uniesienia. Metafora „scoppia, scoppia mi scoppia il cuor” (pęka, pęka mi pęka serce) jest tu kluczowa, jednoznacznie odnosząc się do orgazmu, eksplozji uczuć i przyjemności.

Pojawiające się w piosence niemieckie słowa „Liebe, liebe, liebe lei / È un disastro se te ne va” (Miłość, miłość, miłość; To katastrofa, jeśli odejdziesz) dodają uniwersalnego wymiaru, podkreślając wagę i powszechność tego, co jest przekazywane. Raffaella Carrá nagrała ten utwór w wielu językach, w tym po angielsku jako „Do It, Do It Again”, po hiszpańsku „En el amor todo es empezar”, i po niemiecku jako „Liebelei” (flirt, igraszka miłosna). Międzynarodowy sukces piosenki – sprzedaż ponad 20 milionów egzemplarzy – świadczy o tym, jak bardzo rezonowała ona z publicznością na całym świecie, przełamując bariery językowe i kulturowe.

W 2011 roku piosenka zyskała nowe życie dzięki remixowi francuskiego DJ-a Boba Sinclara, zatytułowanemu po prostu „Far l’amore”. Ten remix, użyty również w filmie „Wielkie piękno” Paola Sorrentina, ponownie wprowadził utwór na listy przebojów i do świadomości nowego pokolenia, potwierdzając jego ponadczasowy, radosny i wyzwalający charakter. Raffaella Carrá zmarła w 2021 roku, ale jej dziedzictwo, w tym „A far l’amore comincia tu”, pozostaje symbolem wolności, samopoznania i radości życia. Utwór ten nie tylko bawił, ale także edukował społeczeństwo, wpływając na kulturę bardziej niż wiele przepisów czy rządów. Nadal jest przypomnieniem o tym, że miłość i pożądanie powinny być wspólną podróżą, w której każdy uczestnik ma prawo do inicjatywy i pełnego wyrażania siebie.