Piosenka „Not So Bad (Leans Gone Cold)” autorstwa Rae Sremmurd, wydana 7 kwietnia 2023 roku na albumie Sremm 4 Life, to utwór, który zniuansowanie bada tematykę sukcesu, izolacji i walki z używkami, mimo pozornie idealnego życia. Produkcja, za którą odpowiada Paddy Beatz (oraz Mike WiLL Made-It w niektórych źródłach), stanowi drill-inspirowany beat, który, co jest kluczową ciekawostką, prominentnie sampluje utwór „Thank You” Dido. Ten element jest nieprzypadkowy – Dido jest znana również z tego, że jej piosenka została użyta w przeboju Eminema „Stan”, a Slim Jxmmi w wywiadzie z Bootleg Kev’em przyznał, że Eminem był dla niego w pewnym momencie ulubionym raperem i próbował rapować w jego stylu. To połączenie dodaje piosence warstwę nostalgii i odniesienia do dziedzictwa hip-hopu, jednocześnie reinterpretując ten motyw w nowym kontekście.

Główny refren, śpiewany przez Swae Lee, rozpoczyna się od introspektywnego stwierdzenia: „My lean's gone cold, I'm wonderin' why I got out of bed at all” (Moje lean ostygło, zastanawiam się, po co w ogóle wstałem z łóżka). To bezpośrednie nawiązanie do tekstu Dido sugeruje stan znużenia lub anhedonii, mimo obfitości materialnej. „Lean” (syrop na kaszel z kodeiną) to symbol pewnego stylu życia i formy eskapizmu. Gdy „lean” staje się zimne, może to oznaczać utratę jego działania, a w przenośni – brak dawnego dreszczyku emocji, pustkę, która pozostaje po osiągnięciu szczytu. Widok „Three-point-five clouds up my window” (Trzy i pół grama zasłania mi okno) to odniesienie do intensywnego palenia marihuany (3.5 grama to standardowa ósemka), co potęguje uczucie odrealnienia i niemożności zobaczenia świata wyraźnie. Nawet gdyby mógł widzieć, wszystko byłoby „grey” (szare), co wskazuje na emocjonalne wypalenie. Jednakże to właśnie „racks stack up too tall” (sterty pieniędzy piętrzą się zbyt wysoko) przypominają mu, że „it's not so bad, it's not so bad at all” (nie jest tak źle, wcale nie jest tak źle). Pieniądze i sukces finansowy stają się ironicznym pocieszeniem, buforem oddzielającym od egzystencjalnej pustki.

W pierwszej zwrotce Swae Lee kontynuuje eksplorację tego kontrastu. Odcina się od pasywności („Fuck sittin' on the windows”) na rzecz aktywnego gromadzenia bogactwa („been playin' with the bands, like Dido”). Tekst „I don't smoke weed, indoor by my lonely, like a widow” może być zarówno hiperbolą, jak i podkreśleniem samotności, jaka towarzyszy jego statusowi, nawet w otoczeniu luksusu. Następnie przedstawia obrazy władzy i paranoi: „Big shot, big dog, block too hot, gotta cool off” (Gruba ryba, wielki pies, dzielnica zbyt gorąca, trzeba ochłonąć) oraz „CCTV runnin' 24/7, you better not move wrong” (Monitoring działa 24/7, lepiej, żebyś się źle nie poruszył). To poczucie ciągłej obserwacji i zagrożenia jest ceną za sukces. Wymiana walut z USD na euro, łatwość zarabiania pieniędzy („do 'em so fast, do free-throw's”) oraz manifestacje bogactwa w postaci ciężkiej biżuterii („weigh my neck down with two kilo's”) podkreślają jego dominującą pozycję w grze. Wers „Twist up three-point-five and I smell older, I'm in the ozone” powraca do motywu marihuany, sugerując, że intensywny tryb życia i używki odciskają swoje piętno, sprawiając, że czuje się „starszy”, a „w ozonie” oznacza bycie na haju, poza zasięgiem.

Druga zwrotka, wykonana przez Slxm Jxmmiego, przedstawia odmienną, lecz równie złożoną perspektywę. Jxmmi zaczyna od historii wzlotu „Started off in last place, started passin' niggas” (Zacząłem na ostatnim miejscu, zacząłem wyprzedzać innych), podkreślając swoją wiarę i brak konkurencji, co jest klasycznym motywem w rapie. Przyznaje się do nostalgii („lately, I don't know why I've been reminiscin'”), co dodaje głębi jego postaci. Jego refleksja nad przysłowiem „więcej pieniędzy, więcej problemów” jest przewrotna: „Well, I think I like those problems” (Cóż, myślę, że lubię te problemy), sugerując, że problemy bogactwa są znacznie bardziej znośne niż problemy biedy. Jxmmi wyraźnie oddziela się od tych, którzy nie wspierali go w trudnych chwilach: „You ain't see me when I was starvin', You ain't know me at the bottom” (Nie widziałeś mnie, kiedy głodowałem, nie znałeś mnie na dnie). To ostra deklaracja lojalności i wzajemnego wsparcia jest częstym wątkiem w tekstach artystów, którzy osiągnęli sukces. Najważniejszą różnicą jest jego stosunek do lean: „The lean's gone cold, 'cause I don't pour up anymore” (Lean ostygło, bo już nie nalewam). To sugeruje, że Jxmmi podjął świadomą decyzję o ograniczeniu lub zaprzestaniu używania substancji, co stanowi ciekawy kontrast z pozorną rezygnacją Swae Lee. Mimo to, przyznaje się do bycia „a lonely stoner” (samotnym palaczem), co wskazuje na trwającą potrzebę ucieczki i samotności, nawet po odejściu od lean.

Ogólnie rzecz biorąc, „Not So Bad (Leans Gone Cold)” to złożona interpretacja życia w blasku fleszy, gdzie ogromne bogactwo i sukces zderzają się z wewnętrzną pustką, samotnością i walką z nałogami. Piosenka, poprzez inteligentne samplowanie Dido i odniesienia do dziedzictwa hip-hopu, ukazuje paradoksalny stan, w którym luksus jest zarówno źródłem pocieszenia, jak i maską dla głębszego znużenia. Recenzje albumu Sremm 4 Life często podkreślały, że ten utwór prezentuje inną, bardziej refleksyjną stronę Rae Sremmurd, choć niektórzy krytykowali jakość miksu wokali Swae Lee na tym konkretnym tracku. Utwór stanowi dowód na to, że nawet w świecie imprez i blichtru, bracia Sremmurd są w stanie poruszać bardziej osobiste i melancholijne tematy, jednocześnie zachowując swój unikalny styl. Ich powrót po pięciu latach przerwy z Sremm 4 Life pokazał ich ewolucję, dodając do imprezowego repertuaru nutę introspekcji i doświadczenia.