Piosenka "Od braci dla braci" autorstwa Pioruna to utwór zanurzony w surowej rzeczywistości warszawskich ulic, będący jednocześnie manifestem lojalności, rozczarowania i cynizmu. W kontekście artystycznym, Piorun to postać fikcyjna, w którą wcielił się Krzysztof Skonieczny, reżyser i współscenarzysta głośnego serialu HBO Europe "Ślepnąc od świateł". Utwór, na bicie Cebasa, stanowi integralną część ścieżki dźwiękowej tej produkcji, która opowiada historię warszawskiego dilera kokainy. Ta geneza dodaje warstwę autentyczności i filmowego dramatyzmu do tekstu.

W piosence od samego początku czuć silne poczucie przynależności i kontestacji. Intro z wyzwaniem "Elo Bolo! Elo Gizmo! Piorun / Na bicie Cebas / To jest Warszawa / Rap ze stolicy / Cały czas #sztywniutko" kreuje obraz zwartej grupy, osadzonej głęboko w miejskim krajobrazie. Fraza "#sztywniutko" to zresztą ikoniczny element serialu, który HBO wykorzystało nawet do stworzenia marki odzieżowej, wspierając tym samym stowarzyszenie Monar pomagające osobom uzależnionym od narkotyków. Podkreśla ona nieugiętą postawę i wierność własnym zasadom, bez względu na konsekwencje. Wyraźne hasło "Od braci dla braci; / Od dobrych dla dobrych / Policyjnej kurwie / Zawsze chuj do mordy" stanowi bezkompromisowe oświadczenie lojalności wobec własnego środowiska i otwartą deklarację wrogości wobec władzy.

Pierwsza zwrotka maluje obraz życia w ciągłym cyklu bólu i autodestrukcji: "Ta, nowa rana, ten sam szpital / Doktor, nic nie pytaj, tylko zszyj tu i zszyj tam". To metafora niekończących się problemów i chęci szybkiego zagłuszenia cierpienia, bez zagłębiania się w jego przyczyny. Narrator postrzega miasto jako dwoistą siłę, która "żyje we mnie, we mnie zdycha", co ukazuje zarówno czerpanie z niego energii, jak i jego destrukcyjny wpływ. Odrzucenie tradycyjnych wartości moralnych ("Grzechem stracić jest spryt, nie te brednie, że pycha") na rzecz sprytu i przetrwania jest kluczowe dla tego świata. Blasphemiczne odniesienie do Biblii i spuszczanie jej do "kibla" symbolizuje całkowite odrzucenie duchowości i poszukiwanie prawdy wyłącznie w brutalnej rzeczywistości. Obraz "trupów wokół jak w krypcie" i "dupy ujebane w kokainie jak w sztyfcie" to niezwykle plastyczne przedstawienie dekadenckiego, narkotykowego środowiska, gdzie "tanie dragi, tanie panie, drogie dragi, kurwy tanie" stają się uniwersalnymi prawdami o świecie.

Refren wprowadza element beznadziei, stawiając diagnozę: "Źle śpisz, widzę to z twych źrenic / Kodeina zamiast protein". To obserwacja wyniszczającego wpływu życia, w którym substancje psychoaktywne zastępują podstawowe potrzeby. Kluczowa linia "Ćśś, nie ma nadziei / Nas tylko mrok może wybielić" jest paradoksalnym wyznaniem. Sugeruje, że jedynym sposobem na oczyszczenie lub znalezienie prawdy jest pełne zanurzenie się w ciemności i akceptacja własnego losu, a może nawet ostateczne zniszczenie, by osiągnąć jakiś rodzaj (perwersyjnej) czystości. Ten motyw pojawia się również w innym utworze Pioruna, "$LEPI OD $WIATE£", gdzie powtarza się fraza "Ten syf może zmyć tylko potop", podkreślając potrzebę radykalnego oczyszczenia.

Druga zwrotka kontynuuje ten sam, intensywny ton. Alkohol płynie "jak lawa", a życie wymaga pełnego zaangażowania: "jak nie grzejesz - spierdalaj". Narrator otwarcie promuje nielegalne sposoby na zdobycie bogactwa, kwestionując uczciwą pracę: "Za dwunastki w robocie toniesz w długach? / Chcesz Mercedesa kurwa, to się naucz VAT wyłudzać". To bezpardonowa krytyka systemu i propozycja alternatywnej drogi, choć obarczonej ryzykiem ("co mi grozi? Grupa? (jebać)"). Wewnętrzny konflikt jest brutalnie uciszany: "Ucisz się, duszo moja, albo cię uciszy wóda". Wszechobecny "szlam, trująca wilgoć, błoto" symbolizuje moralne zepsucie otoczenia, które, podobnie jak w refrenie, może zmyć jedynie "potop". Konsekwencje takiego życia są bolesne – brak snu, pieniędzy, samotność, a w końcu "chaotyczne wizje" zastępujące "ziomków paru". Mimo świadomości niszczących konsekwencji, takich jak utrata nieruchomości za długi, miasto, nazywane "bliźniakiem syjamskim", nie pozwala na letarg, wciąż wciągając w swój wir. Krzysztof Skonieczny, odtwórca roli Pioruna, przyznał w wywiadzie, że postać ta była hołdem dla polskiego hip-hopu, a jej stworzenie kosztowało wiele wysiłku producencko-tekstowego, nad którym czuwali Oskar i Steez z PRO8L3MU. To podkreśla głęboką inspirację autentyczną kulturą ulicznego rapu, co przekłada się na wiarygodność i siłę przekazu utworu.

Outro "CHWDP / Dla wszystkich dobrych chłopaków / Cicho bądź, gdy trzeba" spina klamrą całą opowieść, umacniając etos buntu, wierności i konspiracji. Piosenka "Od braci dla braci" to zatem nie tylko brutalny obraz życia na krawędzi, ale także głęboka refleksja nad wyborami, uzależnieniem i poszukiwaniem tożsamości w mrocznym labiryncie wielkiego miasta, przedstawiona przez postać, która choć fikcyjna, doskonale oddaje ducha pewnego środowiska.