Interpretacja Once Upon A Long Ago - Paul McCartney

"Once Upon A Long Ago" Paula McCartneya to nostalgiczna i refleksyjna podróż w przeszłość, będąca próbą odnalezienia sensu w ulotności wspomnień i teraźniejszości. Piosenka, wydana 16 listopada 1987 roku jako czterdziesty singiel McCartneya i promująca jego kompilację All the Best!, od razu wprowadza słuchacza w melancholijny, oniryczny nastrój. Utwór, wyprodukowany przez Phila Ramone'a i zmiksowany przez legendarnego George'a Martina, z gościnnym udziałem skrzypka Nigela Kennedy'ego, wyróżnia się wyrafinowaną aranżacją i nastrojowością.

McCartney sam opisał utwór jako "wspominanie czasów", kiedy "rzeczy były o wiele prostsze". Ten sentyment doskonale oddają powtarzające się frazy, które otwierają piosenkę: "Picking up scales and broken chords". Można to interpretować jako zbieranie fragmentów przeszłości, ulotnych myśli i niepełnych melodii, zarówno w sensie muzycznym, jak i życiowym. W dalszej części pierwszej zwrotki, zaskakujące zestawienie "Puppy dog tails in the House of Lords" ujawnia bardziej zgryźliwy komentarz artysty. McCartney, odnosząc się do popularnego angielskiego powiedzenia o składnikach "małych chłopców" (sugar and spice and all things nice, that's what little girls are made of; snips and snails and puppy dog tails, that's what little boys are made of), w wywiadzie dla Club Sandwich z wiosny 1988 roku wyjaśnił, że to wyobrażenie "bandy małych chłopców w Izbie Lordów", sugerując, że instytucja ta bywa "trochę głupia". Ten element dodaje utworowi subtelnej warstwy społecznego komentarza, kontrastując z ogólnym tonem nostalgii.

Pytania takie jak "Tell me darling what can it mean?", "where have you been?" czy "what have you seen?" są przewijającym się motywem, podkreślającym poszukiwanie zrozumienia i sensu. Te zwroty są zarówno osobistym dialogiem, jak i uniwersalnym zapytaniem o naturę wspomnień i przemijania. W wersetach "Making up moons in a minor key" oraz "Blowing balloons on a windy day" odnajdujemy surrealistyczne, niemal dziecięce obrazy, które jednak naznaczone są nutą melancholii, a towarzyszące im "Desolate dunes with a lot to say" wzmacniają poczucie osamotnienia i niewypowiedzianych historii.

Centralny refren – "Once upon a long ago / Children searched for treasure / Nature's plan went hand in hand with pleasure" – jest esencją tej tęsknoty za minionym czasem, za utraconą niewinnością dzieciństwa, gdzie świat wydawał się prostszy i pełen radości. To idealizowany obraz przeszłości, w którym harmonia z naturą szła w parze z beztroską przyjemnością. Powtarzające się "Such pleasure" i "My pleasure" potęgują to poczucie. Obraz "Playing guitars on an empty stage" i "Counting the bars of an iron cage" na koniec tekstu może symbolizować poczucie uwięzienia, być może przez własną sławę, presję lub po prostu przez ograniczenia dorosłego życia i samotność artysty, który, mimo bycia na scenie, czuje pustkę. McCartney przyznał, że obraz pustej sceny wywodzi się z jego snów, w których, podobnie jak wielu wykonawców, doświadcza lęku scenicznego.

Co ciekawe, utwór został pierwotnie skomponowany na potrzeby filmu Narzeczona dla księcia (The Princess Bride) z 1987 roku. Reżyser Rob Reiner zwrócił się do McCartneya z prośbą o skomponowanie kilku piosenek i muzyki do filmu. Reiner jednak odrzucił zarówno "Once Upon A Long Ago", jak i "Beautiful Night", uznając je za "zbyt sentymentalne", ostatecznie angażując Marka Knopflera do stworzenia ścieżki dźwiękowej. Pierwotnie istniał również plan, aby piosenka była duetem Paula McCartneya z Freddiem Mercurym, z którym McCartney zaprzyjaźnił się po Live Aid w 1985 roku. Jednak Mercury, zajęty pracą solową i z Queen, a także zmagający się z zaawansowanym stadium AIDS (choć publicznie ogłosił to znacznie później), nie był w stanie uczestniczyć w nagraniach. McCartney ze zrozumieniem pozwolił mu wycofać się z projektu i nagrał utwór sam.

Singiel "Once Upon A Long Ago" osiągnął 10. miejsce na brytyjskiej liście przebojów, będąc ostatnim singlem McCartneya, który trafił do Top 10 w jego ojczyźnie aż do "FourFiveSeconds" w 2015 roku. Co ciekawe, singiel nie został wydany w Stanach Zjednoczonych ani nie znalazł się na amerykańskiej wersji albumu All the Best!. Tekst utworu został również zawarty w książce McCartneya The Lyrics: 1956 to the Present, gdzie artysta dzieli się swoimi komentarzami na temat okoliczności powstawania jego piosenek. McCartney nagrał większość instrumentów w utworze w swoim studiu Hog Hill Mill w marcu 1987 roku, a orkiestrowe partie, w tym solówkę skrzypcową Nigela Kennedy'ego, dodano w Abbey Road w lipcu. Te detale rzucają światło na proces twórczy i historię tej, jak sam McCartney ją określił, "dość nawiedzającej" piosenki.

"Once Upon A Long Ago" jest więc więcej niż tylko popową balladą. To głęboka refleksja nad przeszłością, tęsknotą za utraconymi czasami, poszukiwaniem sensu w dorosłym życiu i subtelną krytyką otaczającego świata. Mimo że pierwotnie odrzucona jako "zbyt sentymentalna", jej oniryczny i intymny charakter sprawił, że stała się ważnym elementem solowej dyskografii Paula McCartneya, cenionym przez wielu fanów za swoją nostalgię i poetyckie obrazy.