Piosenka „Labour” autorstwa Paris Palomy to poruszający hymn, który stał się głosem dla wielu kobiet, wyrażając ich frustrację i wyczerpanie wynikające z nierówności płci i patriarchalnych oczekiwań. Utwór, określany jako „ognisty feministyczny hymn”, zyskał ogromną popularność na platformie TikTok jeszcze przed oficjalną premierą, inspirując kobiety na całym świecie do dzielenia się własnymi historiami mizoginii i niewidzialnej pracy. Sama Paloma, tworząc ten utwór w wieku 22 lat, kierowała się własnymi obawami i rozczarowaniami dotyczącymi traktowania kobiet w społeczeństwie.

Tytuł „Labour” ma podwójne znaczenie – odnosi się zarówno do pracy fizycznej, jak i do porodu oraz wychowania dzieci, podkreślając szeroki zakres obowiązków, które często spadają na kobiety. Tekst zaczyna się od obrazu podmiotu lirycznego wiszącego na linie, na którą kurczowo trzyma się partner: „Why are you hangin' on / So tight / To the rope that I'm hangin' from / Off this island?” – to metafora uwięzienia i zależności, gdzie próba ucieczki („This was an escape plan”) jest sabotowana.

Kolejne wersy szczegółowo opisują niesprawiedliwy podział obowiązków, od fizycznych prac domowych – „Who tends the orchards? / Who fixes up the gables? / Who fetches the water” – po emocjonalne obciążenia i raniące słowa partnera: „Emotional torture / From the head of your high table”. Powtarzające się zwroty o pękających naczynkach w oczach i popękanej, zrogowaciałej skórze na dłoniach doskonale oddają fizyczne i emocjonalne wyczerpanie, prowadzące do fundamentalnego pytania: „If our love died, would that be the worst thing?”, co wskazuje na rozpaczliwą tęsknotę za uwolnieniem.

W piosence mocno wybrzmiewa motyw manipulacji i „udawanej niekompetencji” mężczyzny – „I know you're a smart man / And weaponise / The false incompetence / It's dominance under a guise”. Paloma celowo wskazuje, że partner udaje niezaradność, by uniknąć odpowiedzialności, co w rzeczywistości jest formą dominacji. Artystka w wywiadach podkreślała, że piosenka dotyczy ogromnej dysproporcji w pracy emocjonalnej, którą kobiety biorą na siebie w związkach.

Szczególnie przejmujący jest fragment o potencjalnej córce: „If we had a daughter / I'd watch and could not save her / She'd do what you taught her / She'd meet the same cruel fate”. To wyraża głęboki lęk przed powielaniem cyklu patriarchalnego ucisku i determinację do zerwania z nim, by chronić przyszłe pokolenia. W związku z tym pojawia się konieczność ucieczki: „So now I've gotta run / So I can undo this mistake”.

W bridge'u piosenka osiąga punkt kulminacyjny, wymieniając role, w jakie kobieta jest wtłaczana: „All day, every day, therapist, mother, maid / Nymph, then a virgin, nurse, then a servant / Just an appendage, live to attend him / So that he never lifts a finger”. To lista sprzecznych i wycieńczających oczekiwań, które prowadzą do utraty tożsamości i uprzedmiotowienia kobiety. Stwierdzenie „24/7 baby machine / So he can live out his picket-fence dreams” ostro krytykuje instrumentalne traktowanie kobiet wyłącznie jako narzędzi do prokreacji, mających zrealizować męskie wizje idealnego życia. Całość wieńczy gorzka konstatacja: „It's not an act of love if you make her / You make me do too much labour”. Wskazuje to na brak prawdziwej miłości i przymus, który może ocierać się nawet o wykorzystywanie seksualne.

W teledysku do „Labour” Paloma wykorzystuje bogatą symbolikę, ubierając się w historyczne stroje i ucztując przy suto zastawionym stole, a scena, w której zjada granat, symbolizuje kobiecy gniew i siłę, a jego krwisty sok może być metaforą kobiecego buntu. Piosenka „Labour” stała się swego rodzaju katharsis dla wielu kobiet, co sama Paloma zauważyła, mówiąc, że choć sama ją napisała, czuje, że „nie jest już w centrum tej piosenki”, ponieważ stała się ona wspólnym doświadczeniem. Utwór ten to nie tylko osobiste wyznanie, ale uniwersalny manifest, który podkreśla walkę o równość i uznanie dla niewidzialnej pracy kobiet we współczesnym świecie.