Interpretacja Cinnamon - Lor

Utwór „Cinnamon” polskiego zespołu Lor to głęboko introspekcyjna i filozoficzna piosenka, której tekst, choć często uznawany za krypticzny, skłania do refleksji nad istotą bytu, akceptacją i poszukiwaniem autentyczności. Grupa Lor, założona w Krakowie w 2015 roku przez cztery nastolatki – Jagodę Kudlińską, Julię Skibę, Julię Błachutę i Paulinę Sumerę – samodzielnie tworzy muzykę i teksty, co nadaje ich twórczości osobisty charakter. Piosenka, która pojawiła się już w 2016 roku na występie BalconyTV, została oficjalnie wydana w 2019 roku, prawdopodobnie jako część albumu „Lowlight”.

Centralnym przesłaniem „Cinnamon” jest pragnienie porzucenia dóbr materialnych i powierzchowności, a skupienie się na tym, co naprawdę ważne w życiu. Już początkowe wersy – „Dangling skin and bones / Waiting until they have to go” – sugerują poczucie odłączenia od świata fizycznego i akceptacji śmiertelności. Mogą także wyrażać wrażenie pustki i wrażliwości, jakby podmiot liryczny był niczym więcej niż swoją fizyczną formą, jedynie czekającą na nieuchronne odejście z tego świata. Znajdowanie pocieszenia w ciemności i chłodzie („I like the darkness and when it's cold”) może symbolizować spokój i ciszę lub, w innej interpretacji, brak ciepła i emocji w codziennym życiu.

Tekst odnosi się do dziedziczonych cech i wpływu rodziny. Linia „I'm like my mum, they told me so” wskazuje na przejmowanie pewnych predyspozycji, być może do melancholii. Obraz „Dog bites since it was born / And every stitch is finally torn” to potężna metafora walk i trudów życia, odzwierciedlająca głębszą naturę, której nie da się łatwo zmienić, lub rany, które wciąż się otwierają. Mimo to, w tych wersach wyczuwalny jest także duch wytrwałości i determinacji, by przetrwać trudne chwile. Z kolei stwierdzenie „I'm like my dad, they used to say / Cinnamons live from day to day” wprowadza perspektywę bardziej pragmatycznego podejścia do życia, skupienia się na teraźniejszości.

Kluczowym elementem utworu jest tajemniczy refren, w którym powtarza się słowo „cinnamon” (cynamon). „Cinnamon leave these cinnamon clothes, cinnamon bones, cinnamon sloes” nawołuje do porzucenia starego „ja”, zewnętrznej tożsamości (ubrań), fizycznej formy (kości) i gorzkich doświadczeń lub żalu (tarniny, ang. sloes). To wezwanie do zrzucenia ciężarów i życia w autentyczności. W kontraście do tego, „Take care of cinnamon homes, cinnamon lawns, cinnamon hose” zachęca do dbania o zewnętrzne aspekty życia, dom, bliskich, być może symbolizując utrzymywanie fasady lub dbanie o to, co podstawowe. Fraza „Let go the cinnamon pose, cinnamon thrones, cinnamon shows” ponownie odnosi się do odrzucenia powierzchowności, pretensji, władzy i publicznych pozorów. Wreszcie, „And pray on cinnamon steeple, cinnamon pray for cinnamon people” to prośba o refleksję duchową lub modlitwę, być może za zwykłych, codziennych ludzi, wciąż osadzonych w tej „cynamonowej” rzeczywistości. Powtarzające się użycie słowa „cynamon” może nawiązywać do jego rozgrzewających i pocieszających właściwości, co stanowi ciekawy kontrast do melancholijnego tonu piosenki, sugerując, że pod pozornie przyjemną powierzchnią kryje się głębsza walka.

Kolejny obraz – „Planes are meant to fly / That's how it is, it drags them down / I don't like highness, I don't like planes / Maybe that's why I'm not a bird” – może symbolizować lęk przed sukcesem lub niechęć do wykorzystania pełni swojego potencjału, preferowanie ugruntowanej, może ograniczonej egzystencji. Całościowo, „Cinnamon” to utwór o złożonej naturze ludzkiego doświadczenia – o dziedziczonych cechach, walce między prawdziwym „ja” a oczekiwaniami, ciężarze przeszłości i dążeniu do autentyczności, a także o akceptacji ograniczeń i codzienności.