Utwór "Nieustanny ból" autorstwa Panku i Krótkiego to głęboka, naznaczona melancholią i buntem opowieść o cierpieniu, wojnie i poszukiwaniu sensu w okrutnym świecie, oparta w dużej mierze na uniwersum popularnego anime Naruto. Artyści wykorzystują postać Nagato, znanego również jako Pain, jako główną inspirację i alter ego, co jest widoczne już w pierwszym wersie: "Jestem jak Nagato, czuję nieustanny ból". To porównanie natychmiast wprowadza słuchacza w świat skomplikowanej psychiki postaci, która doświadczyła niewyobrażalnej straty i cierpienia, co ukształtowało jej radykalne poglądy na temat osiągnięcia pokoju poprzez ból.

Panku, przejmując perspektywę Nagato, opisuje wizję świata pełnego "trudu", który widział jego "przeszczepione oczy" – odwołanie do Rinneganu, legendarnego oka posiadającego ogromną moc, które Nagato otrzymał. Refleksja nad ciągłą wojną, która "łamię serce me, bo czuję strach", ujawnia wewnętrzną sprzeczność: chęć zakończenia konfliktu z jednoczesnym lękiem przed jego konsekwencjami. Powtarzające się frazy "Paint, paint, mówią o mnie, wiesz" oraz "Pain" (ból) nie tylko nawiązują do imienia Pain, ale również podkreślają wszechobecność cierpienia jako elementu tożsamości podmiotu lirycznego. Jego pragnienie "zapomnieć" i "zakończyć wojnę" jest motywacją, która kieruje Nagato w dążeniu do stworzenia świata, w którym wszyscy rozumieją ból, co w jego mniemaniu ma zapobiec dalszym konfliktom.

Kwestie takie jak "Jak mamy żyć, kiedy wszędzie tyle zła? Kiedy zabijają nas? Kiedy wszędzie wokół fałsz?" doskonale oddają frustrację i bezsilność wobec niesprawiedliwości i zakłamania otaczającego świata. Wersy te wykraczają poza kontekst anime, stając się uniwersalnym komentarzem do współczesnych problemów społecznych i moralnych. Rozczarowanie ludzkością kulminuje w dramatycznym wyznaniu: "Nienawidzę ludzi, zabiję, wykonam Rinne Tensei. Robię hard reset w nadziei, że nastanie lepszy dzień". Rinne Tensei to technika reanimacji z Naruto, którą Nagato wykorzystał, aby wskrzesić zmarłych, co tutaj symbolizuje pragnienie całkowitego zresetowania świata, by odrodzić go w lepszej formie, nawet kosztem aktu destrukcji. Obraz "Wszyscy płaczemy, jak nad moją wioską deszcz" odnosi się do Wioski Deszczu (Amegakure), miejsca naznaczonego nieustannymi wojnami i smutkiem w anime, co symbolizuje wszechobecny smutek i bezsilność.

W partii Krótkiego, utwór zyskuje dodatkowy wymiar. Krótki kontynuuje narrację inspirowaną Naruto, porównując swój świat do relacji Ashury i Indry – legendarnych braci, których konflikty stały się podstawą wiecznych sporów i wojen. To nawiązanie do niekończącego się cyklu nienawiści, niemożności porozumienia i wiecznej rywalizacji. "W moich myślach tylko ból. W moich myślach tylko wygrać" – te słowa oddają determinację do walki z wewnętrznymi demonami, które niszczą "bezpieczną przystań" wewnątrz człowieka.

Partia Krótkiego szczególnie mocno podkreśla rozczarowanie "ludzką naturą" i skupianie się na "bzdurach" zamiast na "ważnych sprawach". Jego umysł, "spowity w czarnych chmurach jak Wioska Deszczu", stanowi metaforę depresyjnego stanu i izolacji. Pragnienie bliskości ("Tak bardzo chciałbym być blisko") jest konfrontowane z chorobliwym oddalaniem się ("a zdrowie wciąż mnie odsuwa"), co sugeruje walkę z własnymi problemami psychicznymi lub emocjonalnymi, które uniemożliwiają nawiązywanie głębokich relacji. Ostatnie wersy Krótkiego, "Mogę Tsukiyomi, to jedyna słuszna sztuka. Ten wieczny sen, ten którego ciągle szukam", odnoszą się do iluzorycznej techniki Tsukiyomi, która pozwala na uwięzienie przeciwnika w świecie koszmarów. Tutaj może to symbolizować pragnienie ucieczki od rzeczywistości w wymarzoną, idealną iluzję, gdzie cierpienie nie istnieje, lub wręcz odwrotnie – chęć narzucenia innym własnej wizji "pokoju" poprzez ból. Odniesienie do zdrady ("Nie cierpię ludzi, bo znowu ktoś mnie oszukał") i "wiecznej wojny w naszych sercach, a na ulicach boruta" (zamęt, chaos) doskonale podsumowuje poczucie zniechęcenia do społeczeństwa i nieustającego konfliktu, zarówno wewnętrznego, jak i zewnętrznego.

Panku i Krótki są znani z tworzenia utworów z silnymi odniesieniami do popkultury, w tym anime, co widać również w ich innym wspólnym utworze "Kekkei Genkai", również nawiązującym do Naruto. Wykorzystanie motywów z Naruto nie jest przypadkowe; pozwala ono artystom na przedstawienie złożonych emocji i filozoficznych dylematów w sposób przystępny i angażujący dla słuchaczy zaznajomionych z tym uniwersum. "Nieustanny ból" to zatem nie tylko lament nad cierpieniem, ale także próba zrozumienia jego źródeł i poszukiwania (choćby utopijnego) rozwiązania, nawet jeśli wiąże się to z kontrowersyjnymi metodami, podobnymi do tych, które obrał Nagato. To utwór, który zmusza do refleksji nad naturą bólu, wojny i nadziei na lepsze jutro, widzianej przez pryzmat głęboko zranionej duszy.