„Da Art Of Storytellin' (Part 1)” to utwór pochodzący z trzeciego albumu studyjnego hiphopowego duetu Outkast, Aquemini, wydanego 29 września 1998 roku. Tytuł albumu jest zbitką znaków zodiaku członków grupy – Wodnika (Big Boi) i Bliźniąt (André 3000), co symbolizuje ich różniące się osobowości. Utwór jest powszechnie uważany za jedno z najlepszych dzieł Outkastu, a krytycy, tacy jak The Ringer i The Guardian, umieścili go wysoko na swoich listach najlepszych piosenek grupy.

Piosenka jest mistrzowską lekcją narracji w rapie, przedstawiającą surowy i realistyczny obraz życia miejskiego oraz skomplikowanych relacji międzyludzkich. Składa się z dwóch wyraźnie odmiennych części, każda opowiedziana przez jednego z artystów, Big Boi’a i André 3000, którzy wykorzystują swoje wersy do przedstawienia historii o spotkaniach miłosnych i osobistych tragediach. To właśnie to zestawienie dwóch odmiennych narracji stanowi o sile i głębi utworu.

W pierwszej części, Big Boi przedstawia historię z perspektywy ulicznego, często dosadnego i nieco cynicznego narratora. Jego opowieść koncentruje się wokół postaci o imieniu Suzy Skrew, która reprezentuje promiskuityzm i powierzchowność w relacjach. Big Boi opisuje swobodne spotkania seksualne, pozbawione głębszego emocjonalnego zaangażowania. W jego narracji dominuje chęć fizycznej gratyfikacji, a spotkanie z Suzy zostaje szybko zakończone z powodu jego innych obowiązków – konieczności odebrania córki i sygnału od matki dziecka. Zamiast pełnego spotkania, dochodzi do szybkiego seksu na parkingu, a na pożegnanie Suzy otrzymuje płytę Lil' Willa i plakat. Lokalizacje takie jak College Park czy Decatur, wymienione w tekście, dodają autentyczności i osadzają historię w konkretnym kontekście geograficznym Atlanty. Niektórzy odbiorcy początkowo mogą uważać ten wers za "słaby" lub "nieistotny" w porównaniu do części André, jednak jego funkcja jest kluczowa: maluje tło dla dalszej opowieści, przedstawiając realia środowiska, z którego pochodzi Suzy. Pokazuje to również różnice w stylach Big Boi’a i André, odzwierciedlając ich pseudonimy "Gracz" i "Poeta".

Druga część, przedstawiona przez André 3000, radykalnie zmienia ton i emocjonalną głębię utworu. André wspomina Sashę Thumper, przyjaciółkę Suzy Skrew z dzieciństwa, z którą dzielił marzenia i nadzieje. Początkowo jest to melancholijna refleksja nad niewinnością dzieciństwa spędzonego w getcie, gdzie pod nocnymi światłami, wbrew przeciwnościom, patrzyli w gwiazdy i rozmawiali o przyszłości. Na pytanie André, kim chce być w przyszłości, Sasha odpowiada: "Żywa" (ang. "Alive"). To poruszające zdanie jest potężnym przypomnieniem o ograniczeniach i wyzwaniach, z jakimi mierzą się ludzie w marginalizowanych społecznościach. Historia Sashy przybiera tragiczny obrót, gdy André, po powrocie do domu, dowiaduje się, że dziewczyna zeszła na złą drogę. Jej życie kończy się tragicznie – zostaje znaleziona dwa tygodnie później za szkołą, z igłą w ramieniu, w ósmym miesiącu ciąży. Wers André humanizuje postać ciężarnej osoby uzależnionej od narkotyków, która jest często degradowana w mediach, przywracając jej poczucie przynależności do ludzkiej społeczności. Ta opowieść podkreśla kruchość życia i okrutną rzeczywistość, z jaką boryka się wiele osób w ubogich środowiskach, gdzie marzenia o młodości często zostają zniszczone.

Refren „It's like that now... We just, shoot, game in the form of story rap now” spaja obie historie, podkreślając rolę rapu jako medium do opowiadania autentycznych historii, które odzwierciedlają życie z różnych perspektyw. Utwór demonstruje wyjątkową zdolność Outkastu do poruszania złożonych i emocjonalnych tematów, oferując wgląd w realia życia miejskiego i osobiste zmagania. „Da Art Of Storytellin' (Part 1)” jest przykładem tego, jak Outkast nie bał się eksperymentalnego podejścia do muzyki i był chwalony za swoją oryginalność i artystyczną treść. Warto dodać, że wersja singlowa piosenki zawierała dodatkowy wers Slicka Ricka, który został pominięty w wersji albumowej.