Interpretacja Granada - Nana Mouskouri

„Granada” w wykonaniu Nany Mouskouri to pieśń, która choć śpiewana przez grecką artystkę, stała się ikonicznym hymnem hiszpańskiego miasta, przenikniętym pasją i melancholią. Utwór ten, skomponowany w 1932 roku przez meksykańskiego kompozytora Agustína Larę, jest niezwykły z kilku powodów, a jednym z najbardziej intrygujących jest fakt, że Lara napisał go, nigdy wcześniej nie odwiedzając Hiszpanii. To wyobrażenie o Grenadzie, widziane oczami kogoś z zewnątrz, a jednocześnie głęboko przesiąknięte andaluzyjskim duchem, czyni go uniwersalnym hołdem dla piękna, historii i kultury. Wersja Nany Mouskouri, wydana na albumie „Nuestras Canciones” w 1991 roku, dodaje tej klasyce własny, niepowtarzalny wymiar, dzięki jej bogatemu doświadczeniu muzycznemu i umiejętności śpiewania w wielu językach.

Pieśń rozpoczyna się od słów „Granada, tierra soñada por mí” (Granada, ziemia przeze mnie wymarzona), natychmiast wprowadzając w nastrój idealizacji. To wyznanie tęsknoty za miejscem, które istnieje w sferze snów i fantazji, jest kluczowe dla interpretacji. „Mi cantar se vuelve gitano cuando es para ti” (Moja pieśń staje się cygańska, gdy jest dla ciebie) sugeruje, że prawdziwe oddanie Grenadzie wyzwala w pieśniarzu duszę flamenco, pełną dzikości i namiętności. Jest to pieśń „hecho de fantasía” (zrobiona z fantazji) i „flor de melancolía” (kwiat melancholii), co idealnie oddaje złożony charakter Grenady – miasta o bajkowym pięknie, ale i dramatycznej historii. Nana Mouskouri, znana z wyjątkowej czystości głosu i szerokiego repertuaru obejmującego klasykę, jazz i muzykę folkową, wnosi do tego utworu nie tylko techniczne mistrzostwo, ale i głęboką emocjonalność, pozwalając słuchaczom na wtopienie się w tę wymarzoną wizję.

Kolejne strofy malują bardziej konkretny obraz miasta, choć wciąż przesiąknięty poetycką metaforą. „Granada, Manola cantaba en coplas preciosas / No tengo otra cosa que darte que un ramo de rosas” (Granada, Manola śpiewała w pięknych coplasach / Nie mam nic innego do ofiarowania ci prócz bukietu róż) przywołuje obraz typowej andaluzyjskiej kobiety, Manoli, śpiewającej tradycyjne pieśni. Prosty dar róż, „de sueño rebelde y gitano cubierta de flores” (zbuntowanego i cygańskiego snu pokrytego kwiatami), symbolizuje autentyczną miłość i podziw. „Y beso tu boca de grana jugosa manzana / Que me habla de amores” (I całuję twoje usta z granatu, soczyste jabłko, które mówi mi o miłości) to niezwykle zmysłowy i żywy obraz, oddający namiętność i urok miasta, porównanego do kuszącego owocu. Dla Nany Mouskouri, która nagrała ponad 450 albumów w trzynastu językach, oddanie niuansów języka hiszpańskiego i jego kulturowej specyfiki jest dowodem jej niezwykłego talentu. Warto dodać, że Mouskouri w późniejszym etapie kariery, po przystąpieniu Hiszpanii i Portugalii do Wspólnoty Europejskiej w 1986 roku, z sukcesem nagrywała albumy w języku hiszpańskim, a jeden z nich, "Con toda el alma", stał się bestsellerem w Hiszpanii. To pokazuje jej autentyczne połączenie z kulturą hiszpańskojęzyczną.

Tekst piosenki nie unika również trudniejszych aspektów Grenady, ukazując jej dramatyzm i intensywność: „Granada, tierra ensangrentada en tardes de toros / Mujer que conserva el embrujo de tus ojos moros” (Granada, ziemia skąpana we krwi w popołudnia walk byków / Kobieto, która zachowujesz urok swoich mauretańskich oczu). Obraz walk byków, choć kontrowersyjny, jest nieodłącznym elementem hiszpańskiej tradycji, symbolizującym życie, śmierć i pasję. Odniesienie do „oczu mauretańskich” (ojos moros) jest hołdem dla bogatej arabskiej historii Grenady, która na zawsze ukształtowała jej architekturę, kulturę i duszę. To miasto, w którym historia chrześcijańska przeplata się z muzułmańską, a piękno z krwawymi wydarzeniami. Róże o delikatnym zapachu otaczające „Virgen morena” (ciemnoskórą Madonnę) to z kolei synteza sakralnego i zmysłowego, odzwierciedlająca głęboką religijność i estetykę regionu.

Końcowe strofy, powtarzające motywy, podkreślają trwałość i niezmienność ducha Grenady: „Granada, tu tierra está llena / De lindas mujeres, de sangre y de sol” (Granada, twoja ziemia jest pełna / Pięknych kobiet, krwi i słońca). To esencja Andaluzji – miejsca przesyconego słońcem, pięknem, namiętnością i odwagą. Dla Nana Mouskouri, artystki, która w swojej karierze często występowała w charakterystycznych okularach w czarnej oprawie, które stały się jej znakiem rozpoznawczym, i która pochodziła z kraju o równie burzliwej historii i głębokich tradycjach, ten utwór zyskuje dodatkową głębię. Jej zdolność do łączenia różnych gatunków muzycznych, począwszy od studiów klasycznych, które przerwała, aby eksperymentować z jazzem, doskonale oddaje wielowymiarowość piosenki Lary. Ostatecznie, „Granada” nie jest tylko pieśnią o mieście; to pean na cześć życia w jego najpełniejszym, najbardziej zmysłowym i dramatycznym wydaniu. Nic dziwnego, że w 1997 roku wersja tego utworu została oficjalnie przyjęta jako hymn miasta Granada, stając się symbolem jego niezłomnego ducha, a Nana Mouskouri, poprzez swoją wrażliwą interpretację, dodaje kolejny rozdział do tej muzycznej legendy.