„We Are Fucking Fucked” to utwór z wydanego 26 sierpnia 2022 roku albumu „Will of the People” brytyjskiego zespołu Muse, który słynie z apokaliptycznych wizji i komentarzy społecznych. Matthew Bellamy, lider zespołu, opisał ten utwór w wywiadzie dla MuseWiki jako „najdziwniejszą, najmroczniejszą, zagubioną stronę B z życia Muse”, a magazyn NME nazwał go „hymnem apokalipsy”. To określenie doskonale oddaje istotę piosenki, która jest surowym, bezkompromisowym spojrzeniem na stan świata i niepokojącą przyszłość ludzkości.

Piosenka otwiera się bezpośrednim pytaniem, niemalże oskarżeniem: „You really believe / We can survive all of this?” („Naprawdę wierzysz, że możemy to wszystko przetrwać?”). Od razu wprowadza słuchacza w stan niepokoju, stawiając pod znakiem zapytania wiarę w naszą zbiorową zdolność przetrwania. Bellamy maluje obraz wszechogarniającej pustki kosmicznej – „The black vacuum of the universe / It was designed / To swallow us whole” („Czarna próżnia wszechświata / Została zaprojektowana / By nas w całości pochłonąć”). Ta metafora wykracza poza czysto astronomiczny kontekst; symbolizuje ona poczucie przytłaczającej beznadziei i nieuchronności zagłady, która zdaje się być wpisana w samą strukturę istnienia. To nie jest przypadkowy pech, lecz „a losing game” – z góry przegrana partia.

W refrenie i przedrefrenach tekst uderza z pełną siłą, wyliczając zagrożenia, które otaczają ludzkość: „We're at death's door / Another world war / Wildfires and earthquakes I foresaw / A life in crisis / A deadly virus / Tsunamis of hate are gonna drown us” („Stoimy u bram śmierci / Kolejna wojna światowa / Pożary i trzęsienia ziemi, które przewidziałem / Życie w kryzysie / Śmiertelny wirus / Tsunami nienawiści nas zatopi”). Matthew Bellamy wielokrotnie podkreślał, że teksty na albumie „Will of the People” były inspirowane „rosnącą niepewnością i niestabilnością na świecie”. W wywiadzie dla The Guardian, opublikowanym 5 sierpnia 2022 roku, Bellamy wspominał, jak tworzył album w Los Angeles podczas pandemii, obserwując przez okno studia opustoszałe ulice, protesty Black Lives Matter, wozy wojskowe i helikoptery. Te wydarzenia, w tym pożary, pandemia i zamieszki, sprawiły, że poczuł, iż „wszyscy jesteśmy skazani na zagładę”. NME nazwało te lęki „dystopijnymi obsesjami”, które w erze Trumpa i Brexitu stały się alarmująco bliskie rzeczywistości.

Kluczowe dla zrozumienia utworu są słowa „Just when you think / You are safe and secure / You'll forget what you need to remember / Living in peace / But you're living a lie / The game is rigged” („Właśnie wtedy, gdy myślisz / Że jesteś bezpieczny i zabezpieczony / Zapomnisz, co musisz pamiętać / Żyjąc w pokoju / Ale żyjesz w kłamstwie / Gra jest ustawiona”). Ten fragment wskazuje na ludzką tendencję do wyparcia i zapomnienia o zagrożeniach, gdy tylko nastaje chwilowy spokój. Matthew Bellamy często eksplorował tematy manipulacji i kontroli w swojej twórczości, a w kontekście „Will of the People” albumu zespół oficjalnie wyjaśnił, że wpływy na niego miały „pandemia, nowe wojny w Europie, masowe protesty i zamieszki, próba powstania, chwiejąca się zachodnia demokracja, rosnący autorytaryzm, pożary i katastrofy naturalne oraz destabilizacja globalnego porządku”. Utwór w brutalnie szczery sposób obnaża iluzję bezpieczeństwa, sugerując, że system jest zmanipulowany, a my jesteśmy tylko pionkami w grze, której zasad nie rozumiemy lub nie chcemy zrozumieć.

Niemal punkrockowy charakter utworu, podkreślony przez „ciężkie, zniekształcone gitary, przesterowany bas i perkusję”, a także „syrenę alarmową” w przedrefrenach, tylko potęguje to wrażenie pilności i chaosu. To agresywna forma, która idealnie współgra z desperackim przesłaniem. Utwór zamyka się niemal mantrą: „Hole up / Stockpile / Hoard up / We are getting fucking fucked” („Zamurować się / Zgromadzić zapasy / Gromadzić / Jesteśmy cholernie załatwieni”). Te imperatywy to nie tyle wezwanie do walki, co do pasywnego przetrwania i izolacji w obliczu nieuchronnej katastrofy. Agresywne zakończenie „Hey, hey, hey, fuck off / Hey, hey, hey, stockpile” jest krzykiem frustracji, rezygnacji i cynicznego zaproszenia do obrony przed światem, który sam sobie zgotował taki los. Jak ujęto w recenzji na Belwood Music, utwór ten jest „dość wymowny, jeśli chodzi o ich zwykły poziom subtelności i niuansów”.

„We Are Fucking Fucked” to kulminacja długoletnich obaw Muse, które z fikcyjnych dystopii zeszły na poziom namacalnej rzeczywistości. Jak Matt Bellamy powiedział w wywiadzie dla Apple Music w sierpniu 2022 roku, w przeszłości wiele ich utworów „zagłębiało się w fikcyjną dystopię, jak George Orwell”, ale teraz „fikcyjna dystopia jest w zasadzie o kilka lat przed rzeczywistością”. Piosenka nie oferuje rozwiązań ani nadziei, lecz raczej emocjonalne katharsis – wspólne wykrzyczenie obaw i gniewu w obliczu globalnych zagrożeń, od katastrofy klimatycznej po społeczne podziały. To ponury, ale szczery portret naszych czasów.