Interpretacja Nobody Gets Me - SZA

SZA, w balladzie „Nobody Gets Me” z albumu „SOS”, który ukazał się 9 grudnia 2022 roku, zabiera słuchacza w głąb bolesnego rozstania, malując obraz intymności, rozpaczy i niezastąpionej więzi. Utwór, który został wysłany do włoskich rozgłośni radiowych 6 stycznia 2023 roku, a cztery dni później do amerykańskich stacji radiowych, jawi się jako surowe, szczere wyznanie na tle akustycznej gitary, łącząc elementy alternatywnego rocka, country i współczesnego folku, co Jon Caramanica z The New York Times określił jako skłanianie się ku alternatywnemu country.

Piosenka jest głęboką eksploracją bezbronności emocjonalnej i bólu serca po zakończeniu znaczącego związku. SZA, Solána Rowe, autorka tekstu piosenki, ujawniła w wywiadzie dla Hot 97 przed premierą albumu, że utwór opowiada historię jej byłego narzeczonego. Wyjaśniła: „Ta konkretna piosenka w całości jest historią o moim byłym narzeczonym i o tym, jak przeszliśmy przez wszystkie te kłótnie i rozstaliśmy się”. Podkreśliła również, że kiedy po raz pierwszy się rozstali, było to „straszne” i czuła się, jakby „była skazana na piekło do końca życia, ponieważ nikt nie rozumiał mnie tak jak on, i nikt nie motywował mnie tak jak on”. To wyznanie od razu ustawia utwór w kontekście osobistych doświadczeń artystki, czyniąc go niezwykle autentycznym. SZA potwierdziła, że pisanie „Nobody Gets Me” było dla niej emocjonalnie trudne.

Pierwsza zwrotka zanurza nas bezpośrednio w intensywność i chaos minionego związku. Linijki „Took a long vacation / No make-up, just JAY-Z / You were balls-deep, now we beefin' / Had me butt-naked at the MGM / So wasted, screamin', "Fuck that" / Blurry now, but I meant it then / Hurry now, baby, stick it in / 'Fore the memories get to kickin' in” opisują scenę pełną sprzeczności – od intymności po kłótnię, od beztroskiego relaksu po pijacki krzyk w MGM Grand. Narratorka piosenki wyznaje, że mimo upojenia alkoholowego i zatarcia wspomnień, jej słowa „Fuck that” wypowiedziane w tamtym momencie były prawdziwe. Jednocześnie, desperacka prośba „Hurry now, baby, stick it in / 'Fore the memories get to kickin' in” oddaje pragnienie ucieczki w fizyczność, by zagłuszyć nadchodzące bolesne wspomnienia i utrzymać iluzję bliskości, zanim rzeczywistość rozstania w pełni ją dopadnie.

Refren jest emocjonalnym sercem piosenki i manifestacją fundamentalnego przesłania. Powtarzające się frazy „How am I supposed to tell you / I don't wanna see you with anyone but me? / Nobody gets me like you / How am I supposed to let you go? / Only like myself when I'm with you / Nobody gets me, you do” ukazują intensywną zazdrość, strach przed utratą i głębokie poczucie zależności. SZA wyraża przekonanie, że ten jeden człowiek rozumiał ją w sposób, którego nikt inny nie potrafi. Ta unikalna więź była tak silna, że poczucie własnej wartości i akceptacji było nierozerwalnie związane z obecnością partnera: „Only like myself when I'm with you”. To zdanie uchwyca istotę utworu – zmaganie z utratą osoby, która nie tylko była kochankiem, ale także lustrem, w którym artystka widziała siebie w najlepszym świetle. W wywiadzie dla American Songwriter SZA przyznała, że jej były narzeczony był „skałą w jej życiu, która po prostu przestała istnieć”.

Druga zwrotka rozwija narrację, odsłaniając bolesną historię związku, który ostatecznie się rozpadł. Od romantycznego wyjścia do baletu i oświadczyn („Took me out to the ballet / You proposed”), przez jej decyzję o pójściu „w drogę” („I went on the road” – co można interpretować jako rozwój kariery muzycznej i podróże), po jego reakcję: „You was feelin' empty so you left me”. SZA maluje obraz poświęcenia dla kariery, które wpłynęło na związek, a następnie poczucie porzucenia i osamotnienia. Linijka „Now I'm stuck dealin' with a deadbeat” wyraża frustrację i gorzki osąd byłego partnera. W tym fragmencie pojawia się również element samokrytyki i poczucia niewystarczalności: „If I'm real, I deserve less / If I was you, I wouldn't take me back”. To wewnętrzne zmaganie z poczuciem winy i niską samooceną jest typowe dla twórczości SZA, która często odważnie eksploruje te tematy. Najbardziej przejmujące jest jednak wyznanie „I pretend when I'm with a man it's you”, które doskonale oddaje trudność w odpuszczeniu i przeniesieniu tej unikalnej więzi na inne relacje. Artystka ujawnia, że wciąż idealizuje utraconego partnera, projektując jego obraz na innych, co jest świadectwem jej trwającego żalu i niemożności pójścia naprzód.

Cały album „SOS” jest znany z surowego i szczerego podejścia do związków, złamanego serca i odkrywania siebie. SZA wielokrotnie podkreślała, że jej muzyka jest „dziennikiem” jej życia, a jej wrażliwość jest jej największą siłą. W wywiadzie dla British Vogue artystka mówiła o tym, jak nie identyfikuje się już ze swoim „złamaniem”, lecz postrzega je jako coś, co jej się przytrafiło i co musi odłożyć na bok, dążąc do „lżejszego” podejścia do życia. Mimo tej perspektywy, „Nobody Gets Me” jest świadectwem momentu, w którym to odkładanie na bok było jeszcze niemożliwe.

SZA konsekwentnie buduje swoją artystyczną tożsamość na otwartej i bezkompromisowej szczerości, pozwalając słuchaczom utożsamiać się z jej doświadczeniami. „Nobody Gets Me” nie jest jedynie opowieścią o miłości i stracie; to głębokie studium ludzkiej potrzeby bycia zrozumianym, lęku przed samotnością i trudności w odnalezieniu siebie na nowo po utracie kogoś, kto stanowił fundamentalny element własnej tożsamości. To hołd dla niezastąpionego połączenia i bolesne pożegnanie z przeszłością, które wciąż przenika teraźniejszość.