Interpretacja Was wollen wir trinken - Bots

"Was wollen wir trinken" to piosenka, która na przestrzeni lat stała się hymnem biesiad, ognisk i protestów, choć jej chwytliwa melodia i powtarzalny refren niosą ze sobą znacznie głębsze przesłanie niż tylko zachętę do wspólnego spożywania napojów. Pierwotnie holenderski utwór "Zeven dagen lang" zespołu Bots, wydany w 1976 roku, zyskał ogromną popularność w Niemczech w wersji niemieckojęzycznej w 1980 roku, jako "Sieben Tage lang", powszechnie znanej jako "Was wollen wir trinken".

Zespół Bots, założony w 1974 roku w Eindhoven przez Hansa Sandersa, od początku swojego istnienia wyróżniał się społecznie zaangażowanymi tekstami, często o charakterze politycznym i socjalnokrytycznym, inspirowanymi ruchami pacyfistycznymi lat 70. To właśnie w tym kontekście należy patrzeć na "Was wollen wir trinken" – nie jest to prosta piosenka o piciu, ale hymn o solidarności, wspólnocie i oparze przeciwko przeciwnościom losu.

Pierwsze strofy, "Was wollen wir trinken, sieben Tage lang. / Was wollen wir trinken, so ein Durst. Es wird genug für alle sein / Wir trinken zusammen, roll das Fass mal rein / Wir trinken zusammen, nicht allein.", wprowadzają słuchacza w atmosferę wspólnego celebrowania. "Pragnienie" tu nie odnosi się tylko do fizycznego braku płynów, ale może symbolizować szersze ludzkie potrzeby – potrzebę radości, wytchnienia, a przede wszystkim wspólnoty. Obraz wnoszonej beczki i zapewnienie, że "będzie wystarczająco dla wszystkich", podkreśla ideę obfitości dzielonej bez wykluczeń. To zaproszenie do wspólnego świętowania, które jest możliwe tylko wtedy, gdy nikt nie pozostaje sam.

Następnie piosenka płynnie przechodzi do kwestii pracy: "Dann wollen wir schaffen, sieben Tage lang. / Dann wollen wir schaffen, komm fass an. Und das wird keine Plackerei. / Wir schaffen zusammen, sieben tage lang. / Ja schaffen zusammen, nicht allein." To wezwanie do zbiorowego wysiłku. Słowo "schaffen" w języku niemieckim może oznaczać zarówno "tworzyć" czy "dawać radę", jak i "pracować", a w kontekście piosenki, zwłaszcza w dialektach południowych Niemiec, często interpretowane jest jako "pracować". Kluczowe jest tu stwierdzenie, że praca "nie będzie katorgą" ("keine Plackerei") – co sugeruje, że gdy wysiłek jest dzielony i wykonywany wspólnie, traci swój uciążliwy charakter, staje się lżejszy i bardziej znośny. Ponownie pojawia się motyw "nie samemu" ("nicht allein"), wzmacniając przesłanie o sile płynącej z jedności w działaniu.

Ostatnia część tekstu, "Jetzt müssen wir streiten, keiner weiß wie lang. / Ja für eine Leben, ohne Zwang. Dann kriegt der Frust uns nicht mehr klein / Wir halten zusammen, keiner kämpft allein. / Wir gehen zusammen, nicht allein.", jest najbardziej polityczna i bezpośrednio odnosi się do idei walki o wolność. "Streiten" (kłócić się, walczyć) to tu bój o "życie bez przymusu" ("für eine Leben, ohne Zwang"). Czas trwania tej walki jest niepewny, co oddaje realia wielu ruchów społecznych i protestów, ale kluczowe jest to, że wspólnymi siłami można pokonać frustrację i przygnębienie. Idea, że "nikt nie walczy sam" ("keiner kämpft allein") jest sercem piosenki i jej ponadczasowym przesłaniem. Zespół Bots był znany z lewicowych, antyestablishmentowych poglądów, a ich teksty często krytykowały społeczne nierówności i opowiadały się za wolnością. Wersja niemiecka, podobnie jak niderlandzki oryginał, zachowała ten charakter. Co ciekawe, w niektórych interpretacjach, szczególnie tych ze Wschodnich Niemiec, słowo "streiten" bywało zmieniane na "streiken" (strajkować), co dodatkowo uwydatniało kontekst walki robotniczej i społecznej.

Melodia piosenki, Son ar chistr ("Pieśń o cydrze"), pochodzi z Bretanii i została skomponowana w 1929 roku przez Jean-Bernarda i Jean-Marie Primę. Spopularyzował ją Alan Stivell w latach 70., a następnie holenderska grupa Bots, która w 1976 roku nagrała swoją wersję zatytułowaną "Zeven dagen lang" na albumie Voor God en vaderland. Produkcją tego albumu zajęli się członkowie zespołu oraz Peter Koelewijn.

W wywiadach członkowie zespołu Bots często podkreślali, że ich muzyka miała łączyć ludzi i inspirować do działania. Hans Sanders, założyciel zespołu, który zmarł 3 listopada 2007 roku w wieku 61 lat, był kluczową postacią w kształtowaniu tego etosu. "Was wollen wir trinken" to nie tylko piosenka o hedonizmie, ale o wspólnym losie, dzieleniu się ciężarami i radościami, a wreszcie o wspólnym dążeniu do sprawiedliwości i wolności. Przesłanie "nie samemu" staje się więc uniwersalnym wołaniem o empatię, solidarność i wspólne budowanie lepszego świata, niezależnie od tego, czy chodzi o małą wspólnotę przy beczce, zespół pracowników, czy szerszy ruch społeczny. To ponadczasowa oda do siły, która drzemie w jedności.