Molesta Ewenement to jedna z najbardziej ikonicznych grup polskiego hip-hopu, a utwór „Sztuki” z ich debiutanckiego albumu „Skandal” wydanego w 1998 roku, jest doskonałym przykładem ich twórczości i klimatu tamtych czasów. Album ten, wyprodukowany przez DJ-a 600V (znanego wówczas jako V.O.L.T) oraz sam zespół, szybko zdobył status złotej płyty i na stałe wpisał się w historię polskiego rapu, stając się kamieniem milowym tzw. rapu ulicznego. Molesta wprowadziła do języka codziennego wiele słów i zwrotów, takich jak właśnie „sztuki”, „melanż” czy „kseroboj”, które Bartek Chaciński, dziennikarz muzyczny, określił jako część „słownika terminów i pojęć pokolenia”.

Piosenka „Sztuki” to bezkompromisowa, bezpośrednia opowieść o fascynacji kobietami i luźnym stylu życia, charakterystycznym dla warszawskich osiedli końca lat 90.. Otwierająca ją fraza „Najwięcej witaminy mają polskie dziewczyny” jest bezpośrednim, ironicznym nawiązaniem do popularnego przeboju Andrzeja Rosiewicza z 1980 roku o tym samym tytule, który żartobliwie zestawił urok polskiej kobiecości z zagranicznymi stereotypami. Rosiewicz napisał ten utwór po powrocie z USA, gdzie zainspirowały go urodziwe Polki. Molesta, wykorzystując ten motyw, nadaje mu nowy, bardziej uliczny i hedonistyczny kontekst.

Tekst utworu, pisany z perspektywy mężczyzny z osiedla, skupia się na ucieczce od codzienności w świat alkoholu, jointów i swobodnych relacji. Wypowiedzi takie jak „jarają mnie wszystkie okrągłe kształty i wypukłości” czy „nigdy nie mów nie, nie odmawiaj sobie przyjemności” podkreślają beztroskie podejście do życia i fizyczności. Jest to hymn na cześć chwili, dobrej zabawy i piękna kobiet, ale bez zobowiązań. Włodi i Vienio przedstawiają siebie jako typowych osiedlowych chłopaków, dla których ważne są „baggy spodnie, fajka z puszki” i „browar przy szkole”, w kontraście do stereotypowego wizerunku dziewczyn dbających o „drogie ciuszki” i „fryzury nowe”. Ten kontrast ukazuje różnice w wartościach i stylu życia między dwiema płciami, które jednak potrafią spotkać się w sferze wspólnych przyjemności i swobody.

Kawałek „Sztuki” na tle całego albumu „Skandal” jest często uznawany za jeden z najodważniejszych tekstowo. Podwórkowy maskulinizm, który wybrzmiewa w jego wersach, pozbawiony jest owijania w bawełnę, co dla niektórych słuchaczy mogło być zawstydzające, a dla innych stanowiło kwintesencję autentyczności. W utworze przewija się motyw ulotności i intensywności chwili, symbolizowany przez frazę „Każda chwila z tobą to jest złoto / Zapamiętaj bo to jest tekstu motto”. Mimo swobodnego charakteru, piosenka wyraźnie zaznacza granice, z odrzuceniem komercyjnych aspektów relacji: „Nie jestem kolesiem który będzie za wszystko płacił / Ciuchy kupował czas na darmo tracił” oraz podkreślając wartość bezinteresowności: „Kurwy nie ruszam uznaję sex bezpłatny”.

Utwór odzwierciedla także pewne podejście do życia, gdzie ucieczka w używki („Alkohol jointy miła atmosfera / Balangi kluby nocne to jest dobra bajera”) jest sposobem na poczucie, że się „naprawdę żyje”. Moment snu „na zrzucie blantowym”, podczas którego narrator widzi „fajną sztukę” i wpada na pomysł na utwór, idealnie wpisuje się w ten obraz swobodnego, improwizowanego stylu życia. Co ciekawe, Vienio w jednym z wywiadów wspominał, że w początkach polskiego rapu „nie było mowy o tym, by robić featy z dziewczynami” i nawet Molesta próbowała nagrać kawałek z Renią Jusis, ale „Renata była zaskoczona naszym tekstem” i kooperacja nie doszła do skutku. To pokazuje, że „Sztuki” odzwierciedlały ówczesne, dość szowinistyczne, realia i męski charakter polskiej sceny hiphopowej, choć sam Vienio z czasem stał się znany ze swoich „sympatii feministycznych”.

„Sztuki” pozostaje kultowym utworem, który razem z całym albumem „Skandal” wywarł ogromny wpływ na polską popkulturę i stał się głosem warszawskich blokowisk, elementarzem ich języka i zasad nim rządzących. Świadczy o tym również fakt, że utwór ten był coverowany i reinterpretowany przez innych artystów, np. 2cztery7 i Night Marks Electric Trio, na The Wall Warsaw Hip-Hop Festival. Piosenka jest zapisem pewnego momentu w historii polskiego rapu, gdzie dominował autentyczny, surowy przekaz, odzwierciedlający codzienne życie ulicy i beztroskie poszukiwanie przyjemności.