„Armagedon” Molesty to utwór, który nie tylko zakotwiczył się głęboko w świadomości polskiego słuchacza hip-hopu, ale również stał się manifestem autentyczności i gorzkim komentarzem społecznym końca lat 90. Utwór ten pochodzi z debiutanckiego albumu zespołu, „Skandal”, wydanego w 1998 roku, który jest powszechnie uznawany za przełomowe dzieło dla polskiego rapu ulicznego. Molesta, powstała w 1995 roku na warszawskim Ursynowie, od samego początku wyróżniała się surowym brzmieniem i bezkompromisowymi tekstami, trafiając w sedno problemów osiedlowej rzeczywistości.

Piosenka otwiera się bezpośrednim wezwaniem: „Armagedon jest blisko, przyjdź do nas na boisko, Tu hardcore nie disko, jak Tede nie upadłem nisko”. Te początkowe wersy od razu wyznaczają ton – to zaproszenie do świata bez lukru, gdzie liczy się prawda i autentyczność. Warto odnotować, że linijka o Tede początkowo była często błędnie interpretowana jako diss. Włodi, raper Molesty, wyjaśnił jednak, że jest to wyraz szacunku i wspólnej postawy – odniesienie do wersu Tedego z grupy 3H „Nie upadłem nisko, nie gram disco”, oznaczające niezgodę na komercjalizację i utrzymanie hardcore'owego stylu, z dala od mody i łatwej sławy. Sam Tede potwierdził tę pomyłkę w interpretacji.

Molesta odrzuca pogoń za sławą: „Po pierwsze nie dla sławy. Kto po to robi hip hop temu nie podam graby, choć nie mam wprawy. Jestem amatorem, nastukanym konstruktorem.” To deklaracja pasji ponad blichtrem, uznanie siebie za twórcę z ulicy, który czerpie inspirację z rzeczywistości, a nawet z substancji psychoaktywnych („Kanabis jest dla mnie napędowym motorem”). Podkreślona zostaje wartość honoru i prostoty – „Mam prostą lirykę dla prostych ludzi. Prostota nie snobstwo, szacunek budzi.” To odzwierciedla etos zespołu jako „stylowej opozycji” z Ursynowa, mówiącej językiem osiedla.

Refren „Armagedon to szybka zagłada. Kto wpada, nie wychodzi taka jest zasada. Bogaty, biedny, zdrowy i chory - razem po kolei do gazowej komory. Ukarani przez siebie, bo stworzyli te stwory. Armagedon - ludzkiej nienawiści i głupoty.” to centralny punkt utworu. Jest to ponury obraz końca świata, wywołanego przez samych ludzi – ich nienawiść, głupotę i stworzone przez nich "stwory" (zapewne problemy społeczne, nałogi, niesprawiedliwość). Nie ma tu rozróżnień klasowych czy zdrowotnych; wszyscy stają w obliczu tej samej, nieuchronnej zagłady. Jest to przestroga przed skutkami ignorowania narastających problemów.

Dalsze wersy zagłębiają się w konkretne patologie społeczne. Alkoholizm: „Jeśli Tobą będzie rządzić wódka. Twoja sekwencja życiowa okaże się krótka. Utoniesz w niej tak jak w oceanie łódka.” i narkomania: „Obok zaczyna rządzić heroina. Pali ją nawet w ciąży dziewczyna. A ćpunem staje się dobry chłopaczyna.”. Raper wyraża ból z powodu tego, jak otoczenie niszczy młodych ludzi („Moich ludzi kocham i dlatego szlocham. Jak z dobrego chłopaka robi się cham.”). Ta krytyka jest racjonalna, nie moralizatorska – „Nie jestem po to by zmienić, lecz racjonalnie ocenić.”

Podkreślona jest również lojalność i braterstwo, kluczowe wartości w środowisku Molesty: „Bo honor mam w duszy, a siłę w dłoni. Za bratem pójdę w ogień jak Klima mnie osłoni.” „Klima” to nie tylko nazwa innego utworu z albumu „Skandal”, ale także określenie dla grupy bliskich przyjaciół, ekipy, która stała za sobą murem, walczącej z „farmazonem” (kłamstwem, pustosłowiem). To symbol niezłomnej więzi i wsparcia w obliczu trudności. Molesta stawia na to, co realne i legalne (choć to drugie może być interpretowane z pewnym przymrużeniem oka w kontekście ówczesnej rzeczywistości ulicznej), odcinając się od pustych, „wizualnych” akcji.

Włodi, jako narrator, przedstawia siebie jako osobę dążącą do równowagi („Jestem jak chiński znak równowagi. Trochę głupoty, tyle samo rozwagi.”), która pomimo ryzyka stara się kontrolować swoje życie. Piosenka kończy się poczuciem frustracji i niespełnienia: „Bo sens życia odnaleziony, lecz nie spełniony. Cały czas opóźniony.”. To odzwierciedla pesymistyczną, ale realistyczną perspektywę młodego człowieka z blokowiska, który widzi problemy, ma wizję lepszego życia, ale jednocześnie czuje się uwięziony w opóźnionym, trudnym do zrealizowania sensie egzystencji.

„Armagedon” to zatem więcej niż tylko piosenka – to raport z osiedla, analiza społeczna i osobiste wyznanie, które idealnie uchwyciło ducha czasów i wpłynęło na kształtowanie się polskiej kultury hip-hopowej. Utwór ten pozostaje świadectwem bezkompromisowej postawy i głosu pokolenia, które Molesta uosabiała.