Utwór „Diss na Geo” autorstwa „Mihaszki” to kwintesencja młodzieńczej, szkolnej rywalizacji, ubrana w formę bezkompromisowego diss tracka. Piosenka, bazując na prostym, zapadającym w pamięć refrenie „Beka z Geo, Beka z Geo, Rządzi ZSTiO”, stanowi głośną i agresywną deklarację wyższości jednej placówki edukacyjnej – Zespołu Szkół Technicznych i Ogólnokształcących (ZSTiO) – nad drugą, enigmatycznie nazwaną „Geo”.

Tekst piosenki nie pozostawia wątpliwości co do natury tej konfrontacji: to starcie na poziomie intelektualnym, społecznym i wizerunkowym. Już od pierwszych wersów artysta, utożsamiający się z ZSTiO, bezpardonowo atakuje uczniów „Geo”, nazywając ich „największym śmieciem” i deklarując potrzebę „oczyszczenia tego miasta”. Jest to typowe dla gatunku dissu, gdzie hiperbola i celowe prowokacje mają na celu zdeprecjonowanie przeciwnika i umocnienie własnej pozycji.

Kluczowym elementem argumentacji „Mihaszki” jest podkreślanie zaawansowanych umiejętności informatycznych i technicznych uczniów ZSTiO, co odzwierciedla profil tej szkoły, często oferującej kierunki związane z branżą IT, mechaniką czy budownictwem, a także współpracę z programami takimi jak Cisco Networking Academy. W piosence pojawiają się bezpośrednie odniesienia do terminologii informatycznej, takie jak „kody szesnastkowe, ósemkowe, zero jedynkowe”, „kable kolorowe RJ-45”, „switcha albo ruter”, „kompilacja błędów” czy „hakowanie”. To wszystko ma na celu ukazanie uczniów ZSTiO jako „największych kozaków”, posiadających „umiejętności odlotowe” i „ponadprogramowe”, którzy z łatwością „rozjechali” swoich rywali logicznie i technicznie. Autor podkreśla: „kursy cisco, wiemy wszystko”, co ma świadczyć o ich eksperckiej wiedzy i doświadczeniu.

W kontraście do technologicznego zaawansowania ZSTiO, „Geo” przedstawiane jest jako miejsce przestarzałe i niekompetentne. Artysta zarzuca rywalom „metodologię spinania o byle co” i totalną ignorancję, twierdząc, że mają „błędów dużo” i są „dzbanami z geo”. Obraźliwy język jest wszechobecny, a epitety takie jak „robactwo małe”, „frajer”, „pener”, „banany” czy „paralitycy” mają za zadanie odebrać przeciwnikom wszelką godność i kompetencje.

W sferze społecznej „Mihaszki” również stara się zdyskredytować „Geo”. Twierdzi, że w ich szkole są „pasztety i z mordy im wali”, co ma uderzyć w samoocenę i wizerunek uczniów rywalizującej placówki. Sam artysta przedstawia się jako osoba jeżdżąca „w BMW”, symbolizując sukces i status, podczas gdy „Geo” to „tani makdonald” w porównaniu do „droga Tesla” (ZSTiO). Taka retoryka, choć wulgarna, jest typowa dla młodzieżowego języka i służy wzmocnieniu poczucia przynależności do „lepszej” grupy.

Brak szeroko dostępnych wywiadów czy szczegółowych informacji na temat utworu „Diss na Geo” i samego „Mihaszki” wskazuje, że jest to prawdopodobnie produkcja o charakterze lokalnym, być może stworzona przez uczniów ZSTiO. Tego typu utwory często powstają w środowiskach szkolnych, jako element kultury młodzieżowej i sposób na wyrażanie tożsamości grupowej oraz rywalizacji między placówkami. Słuchając „Dissu na Geo”, można odnieść wrażenie, że „Mihaszki” reprezentuje konkretną klasę informatyczną lub technologiczną, dumny ze swoich umiejętności i bezwzględnie krytykujący tych, którzy nie dorównują mu w wirtualnym świecie. Wersy takie jak „Banach to my, to jest nowe hasło” mogą sugerować konkretną klasę (np. matematyczną lub informatyczną nazwaną imieniem Banacha) lub postać związaną z ZSTiO. Natomiast „Geo” może odnosić się do szkoły o profilu geograficznym, geodezyjnym, lub po prostu być potocznym określeniem dla rywalizującej szkoły średniej lub konkretnego jej profilu, jak np. „geo-oze” (geodezja-odnawialne źródła energii) w ZST w Bytomiu.

W piosence nie brakuje też bezpośrednich, choć często groteskowych, gróźb i odniesień do przemocy fizycznej („Walę go z glana, już zbroja obsrana!”, „chodziłem na karate, Pokaż klatę, zaraz ci loł kika wal”), co, choć najpewniej jest tylko częścią konwencji diss tracka, dodatkowo podkreśla intensywność emocji towarzyszących tej rywalizacji. Utwór, mimo swojej kontrowersyjnej treści, stanowi intrygujący przykład wyrażania tożsamości i przynależności grupowej w środowisku szkolnym, a jego surowość i bezkompromisowość są cechami charakterystycznymi dla tego specyficznego gatunku muzycznego.

Zakończenie piosenki ponownie akcentuje dominację ZSTiO, przedstawiając „Geo” jako „wysypisko śmieci” i ostatecznie „formatując” ich mózgi, symbolicznie unicestwiając ich w tej słownej walce. Cały utwór, osadzony w kontekście technicznym i informatycznym, jest odzwierciedleniem ambicji i pewności siebie młodych ludzi, którzy swoje umiejętności postrzegają jako klucz do osiągnięcia sukcesu i dominacji nad rywalami.