Piosenka "Lil horn's theme" autorstwa Miguela Angelesa to intrygujące i wielowymiarowe dzieło, które zagłębia się w złożoność toksycznych relacji oraz wewnętrznej walki z destrukcyjnymi impulsami. Artysta, znany ze swojego alternatywnego hip-hopowego brzmienia, łączącego elementy rapu, elektroniki i punka, tworzy tu intensywną i emocjonalną narrację. Centralnym elementem utworu jest dialog, zaczerpnięty z usuniętej sceny z filmu "Szkoła czarownic" (The Craft), który natychmiast wprowadza słuchacza w atmosferę konfliktu i napięcia.

Początkowe wersy: "You just seem... a little out of control / Out of control? / Can you just... Shut up! (Shut Up!) / I saved you and I’m not blaming anything!" od razu ustalają dynamikę władzy i wzajemnych oskarżeń. Podmiot liryczny, prawdopodobnie wściekły i sfrustrowany, próbuje dominować nad drugą osobą, podkreślając swoją rolę w jej "ocaleniu", jednocześnie odmawiając wzięcia odpowiedzialności za jej obecne zachowanie. To wyraźny obraz burzliwej relacji, w której jedna strona usiłuje narzucić swoją wolę drugiej. Ton jest agresywny, przerywany nagłym uciszaniem, co świadczy o głębokiej irytacji i niemożności osiągnięcia porozumienia.

Dalsza część tekstu zagłębia się w przeszłość tej relacji, ujawniając rany i poczucie wyższości: "When I met you / No one could even stay safe with you / You were... a disguisting... freak! / No one could even talk to you / You remember that? / And I would take you back there and don't you dare...". Te słowa malują obraz osoby, która niegdyś była wykluczona i nieakceptowana ("disgusting freak"), a podmiot liryczny rości sobie prawo do przypominania jej o tej przeszłości, używając jej jako narzędzia manipulacji. Groźba "I would take you back there" sugeruje nie tylko sentymentalne nawiązanie, ale wręcz próbę sprowadzenia drugiej osoby do dawnego, upokarzającego stanu, jeśli ta spróbuje się sprzeciwić. To podkreśla toksyczny cykl kontroli i zależności, który jest trudny do przerwania.

W pewnym momencie pojawia się tajemnicza postać "Engie": "Hey, what’s up? / My name is Engie... / Engie? (Engie?) / Yeahhh, you're gonna fuck her dad bro / Eheheheheh". Ten fragment wprowadza element prowokacji i zdrady, sugerując, że podmiot liryczny nie tylko kontroluje, ale i celowo rzuca wyzwanie partnerowi, być może chcąc wywołać reakcję lub jeszcze bardziej zepsuć ich relację. Wulgarny i drwiący ton tej wymiany dodatkowo potęguje wrażenie chaosu i destrukcji.

Kluczowe dla zrozumienia utworu jest wyjaśnienie samego Miguela Angelesa. Artysta stwierdził, że "Lil horn's theme" opowiada o osobie, która na stres i traumę reaguje, zachowując się jak "mały diabeł", a nawet znajduje w tym przyjemność, ale jednocześnie głęboko pragnie się zmienić i "udać się do nieba ze swoimi bliskimi, których straciła". To wskazuje na głębszy konflikt wewnętrzny, gdzie agresywna i kontrolująca postawa jest mechanizmem obronnym lub sposobem radzenia sobie z bólem, podczas gdy pod spodem kryje się tęsknota za spokojem i akceptacją. Wizualne przedstawienie artysty w "diabelskich" strojach, z tancerzem w roli anielskiego odpowiednika w teledysku, doskonale odzwierciedla tę dychotomię dobra i zła, walki z własnymi demonami. Sam slogan Miguela Angelesa, "EMBRACE CHAOS" (Przyjmij Chaos), idealnie pasuje do tej interpretacji, sugerując przyjęcie własnych, często burzliwych, emocji jako części siebie.

Zakończenie piosenki przynosi przeszywającą nutę desperacji i osamotnienia: "I miss you my boyfriend / 'Cause nobody care about me / 'Cause nobody talk to me / 'Cause nobody care about me / 'Cause nobody talk to me / Don’t you ever follow me!". Nagle zmienia się perspektywa, a podmiot liryczny odsłania swoją wrażliwą stronę, wyznając tęsknotę i poczucie bycia ignorowanym. To tragiczne wołanie o uwagę i bliskość, które stoi w ostrym kontraście do wcześniejszej agresji. Ostatnie, sprzeczne zdanie "Don't you ever follow me!" może być odczytane jako ostateczna próba odepchnięcia, akt obrony przed dalszym zranieniem, lub paradoksalna prośba o gonitwę, pragnienie bycia zatrzymanym pomimo deklaracji niezależności. Utwór, z jego "zapamiętywalnym bitem i zaraźliwą melodią", stał się popularny, rezonując ze słuchaczami, którzy odnajdują w nim ujście dla własnego gniewu i poczucia zagubienia, pozwalając im "wykrzyczeć swój gniew, obejmując chaos". To wszystko składa się na portret skomplikowanej jednostki uwięzionej w spirali autodestrukcji i tęsknoty za akceptacją, walczącej ze swoimi "małymi rogami", które symbolizują jej ciemniejszą stronę.