Interpretacja Flash Delirium - MGMT

Piosenka „Flash Delirium” autorstwa MGMT to złożona, wielowymiarowa podróż przez tematy dezorientacji, krytyki społeczeństwa i poszukiwania nadziei w obliczu chaosu. Wydany jako pierwszy singiel z albumu Congratulations w 2010 roku, utwór zaskoczył wielu fanów swoim eksperymentalnym i mniej przystępnym brzmieniem w porównaniu do wcześniejszych hitów zespołu. Andrew VanWyngarden z MGMT opisał ten utwór jako „najbardziej wszechobecny na albumie; to jest chaos”. Dodał, że miał on oddawać uczucie „szaleństwa i bycia całkowicie przytłoczonym, kiedy wszystko się rozpada”.

Tekst rozpoczyna się od „Mild apprehension / Blank dreams of the coming fun”, co natychmiast wprowadza słuchacza w stan ostrożnego wyczekiwania i niespełnionych marzeń o radości, co odzwierciedla ulotność przyjemności w pędzącym świecie. Obraz „The mirror ball’s throwing mold” sugeruje, że nawet to, co powinno błyszczeć i bawić, jest zepsute i gnije. To odzwierciedla cyniczne spojrzenie na pustkę współczesnej kultury, gdzie dawne symbole blichtru stają się „pleśnią”. Niezdolność do „get a grip if there’s nothing to hold” wyraża poczucie zagubienia w świecie pozbawionym autentycznych wartości.

Refren „Plants / As far as I know are still, / Still bending toward the light” wprowadza moment ulotnej nadziei i naturalnej dążności do życia, kontrastując z chaosem. Jednak to szybko zostaje skontrowane hipotezą, że jeśli „we dance / Until the heart explodes / It’ll make this place ignite”, co może być zarówno wezwaniem do intensywnego życia, jak i ostrzeżeniem przed autodestrukcyjnym pędem. Powtarzające się zdanie „And even if this hall collapses / I can stand by my pillar of hope it’s just / A case of Flash delirium” staje się mantrą odporności, afirmacją niezłomnego ludzkiego ducha w burzliwym świecie. Nawet gdy rzeczywistość rozpada się w chaos, wewnętrzna siła i nadzieja pozostają nienaruszone. „Flash delirium” to stan krótkotrwałego, intensywnego zamętu, być może wywołanego przez przeciążenie sensoryczne i presję społeczną.

Kolejne wersy, „Here’s a growing culture / Deep inside a corpse”, ostro krytykują społeczeństwo, które, pomimo zewnętrznego blichtru, wewnętrznie się rozpada. MGMT rzuca miażdżące spojrzenie na cywilizację, która jest konsumowana przez powierzchowność, gdzie „Ages stuck together / Takin it to the source” oraz „Pictures on a screen scream / 'hey people, what does it mean?'” nawiązują do ery nadmiernej saturacji mediów i cyfrowej kultury, która, choć wydaje się łączyć, w rzeczywistości jest „trupem uspołecznienia”. Zespół odnosi się do mediów społecznościowych, a Andrew VanWyngarden w wywiadzie dla Coup De Main wyraził obrzydzenie, nazywając je „dziwnym małym światem napędzanym próżnością i oglądaniem zdjęć samego siebie”. W tekście znajdziemy bezpośrednie odniesienie do Facebooka w linii „Stab your facebook”.

Fragment „Comfort keeps us nice / So quick to donate everything (nothing arrives)” dotyka tematu konsumpcjonizmu i jałowości materialistycznego życia, gdzie ludzie są oślepieni uśmiechami i pozornym komfortem, nie widząc, dokąd dryfują. Obrazy takie jak „The hot dog’s getting cold” i „And you’ll never be as good as the Rolling Stones” to cyniczne komentarze na temat przemijającej sławy i ulotności osiągnięć. Andrew VanWyngarden powiedział MTV News, że piosenka jest „jak chaos. Ma być o tym, że się szaleje i czuje się całkowicie przytłoczonym, a wszystko się rozpada”.

W dalszej części utworu pojawia się sekcja w nawiasach, co może symbolizować wewnętrzny dialog lub ukryte myśli. Krytyka ślepego podążania za autorytetami („Why close one eye and try to / Pledge allegiance to the sun”) i rosnącej paranoi („When plastic ghosts start terrorizing everyone”) jest ewidentna. „Geometric troops aligning / Carried up to the burial mounds” to metafora zdesensybilizowanego społeczeństwa, ogłuszonego skalą własnych tworów. Mimo ciężaru tego wszystkiego, „Your heartbeat keeps things light / With the violence forever threatening the night” ponownie wskazuje na ludzką zdolność do nadziei i odnajdywania lekkości, nawet w obliczu wiecznego zagrożenia.

Ostatnia sekcja, z wyliczaniem „66 55 red battleships / 40 earthlike planets / 3 holes 2 tits / 1 fork in it’s side / Zero tears in their eyes”, to kumulacja danych i obrazów, które, choć pozornie losowe, masują ilościowe przeciążenie informacją z apatią „zero tears in their eyes”, sugerując zdesensybilizowane społeczeństwo, otępiałe przez ogrom własnych kreacji. Ostre, niemal punkowe hasła: „Sue the spiders / Sink the Welsh / Stab your facebook / Sell sell sell” to bezpośredni atak na absurdy współczesnego świata, od bezsensownych pozwów po obsesyjny materializm i powierzchowne relacje w mediach społecznościowych. Wyrażenie „Poisoned honey / Pseudo science / Silly money” to esencja tej krytyki – słodkie, ale trujące obietnice, fałszywa wiedza i bezwartościowe bogactwo.

Ciekawostką jest, że MGMT początkowo żartowało, że „Flash Delirium” było „żartem” i „nie singlem”, ale sposobem na zachęcenie ludzi do przesłuchania całego albumu. Ben Goldwasser przyznał nawet, że kiedy pisali ten utwór, „śmiali się tak bardzo” i myśleli, że to najzabawniejsza rzecz, jaką kiedykolwiek słyszeli. Ostatecznie jednak utwór ten stał się świadectwem ich artystycznej odwagi i chęci tworzenia muzyki, która nie pasuje do komercyjnych ram.