Interpretacja Que No Me Da la Gana - Melody Ruiz

Piosenka „Que No Me Da la Gana” autorstwa Melody Ruiz to żywiołowa i pełna młodzieńczego zapału opowieść o pierwszym zauroczeniu i ekscytacji, którą ono wywołuje. Tekst oddaje stan wewnętrznego rozgorączkowania, nieśmiałości, ale i determinacji młodej dziewczyny, która po raz pierwszy doświadcza tak silnych uczuć. Melody Ruiz Gutiérrez, znana po prostu jako Melody, zyskała sławę już w wieku 10 lat dzięki hitowi „El baile del gorila” w 2001 roku, stając się pierwszą hiszpańską artystką, która osiągnęła podwójną platynową płytę w Hiszpanii i platynową płytę latynoską w Ameryce. „Que No Me Da la Gana” to utwór, który doskonale wpisuje się w jej dynamiczny i pop-flamenco styl, charakterystyczny dla początków jej kariery, kiedy to była uznawana za cudowne dziecko hiszpańskiej sceny muzycznej.

Utwór rozpoczyna się od opisu fizycznych objawów zauroczenia: „Tócame la cara que la tengo hirviendo, Me he puesto colorada, no lo comprendo” (Dotknij mojej twarzy, bo pali, zarumieniłam się, nie rozumiem tego). Te słowa natychmiast wprowadzają słuchacza w świat wewnętrznych przeżyć podmiotu lirycznego, który jest zaskoczony intensywnością nowych emocji. Zwracanie się do „prima” (kuzynki/przyjaciółki) dodaje piosence intymnego, konwersacyjnego charakteru, jakby była to szczera zwierzenia młodej dziewczyny. Chłopiec, który rzuca buziaka, staje się katalizatorem tego stanu, a jego gest, choć prosty, wywołuje uczucie, którego bohaterka „nie spodziewała się i o którym nic nie wiedziała”, ale jednocześnie przyznaje, że „nigdy, prima, nie czuła się tak dobrze”.

Refren „Que no me despierten si esto fuera un sueño, Que nadie reclame que esto tiene dueño, Que no digas que nos vamos, prima, ¡porque no!” (Niech mnie nie budzą, jeśli to sen, Niech nikt nie rości sobie prawa, że to ma właściciela, Nie mów, że idziemy, przyjaciółko, bo nie!) to wyraz buntu i uporu. Podmiot liryczny nie chce rezygnować z tego cudownego stanu. To nie tylko odrzucenie prośby o odejście, ale głębokie pragnienie pozostania w chwili, w której czuje się „taką iluzję” i „tak ważną”. Powtarzające się „Que no me da la gana” (Nie chce mi się/Nie mam ochoty) staje się mantrą determinacji, podkreślającą jej niechęć do opuszczenia tego miejsca i tych uczuć. To deklaracja wolności i samostanowienia w obliczu pierwszego, intensywnego zauroczenia.

W drugiej części piosenki, emocje podmiotu lirycznego stają się jeszcze bardziej namacalne. Pojawia się fizyczne poczucie lęku i podniecenia: „Tócame las manos que me están sudando, Me quedo aquí sentada, seguiré esperando” (Dotknij moich rąk, bo się pocą, Zostaję tu siedząc, będę czekać). Mimo nieśmiałości i obawy przed „bezczelnością” („Seré muy descarada si se lo devuelvo” – Będę bardzo bezczelna, jeśli mu oddam), widać w niej rosnącą odwagę. Myśl o mrugnięciu okiem jako sposobie na wyrażenie zainteresowania („Si le guiño un ojo puede quedar bien” – Jeśli mrugnę okiem, może być dobrze) ukazuje przechodzenie od pasywności do aktywnego wyrażania uczuć. Bohaterka jest gotowa zrobić pierwszy krok, jeśli chłopak tego nie zrobi, co świadczy o jej wewnętrznej sile i rosnącej pewności siebie.

Melody, która kontynuowała swoją karierę, wydając sześć albumów studyjnych i liczne single, zawsze utrzymywała w swojej muzyce autentyczność i radość. W wywiadzie z 2008 roku, kiedy miała 17 lat i promowała swój piąty album "Los buenos días", mówiła o powrocie po krótkiej przerwie, o nauce gry na gitarze i pianinie, przygotowując się do dalszych sukcesów. Ten okres jej kariery, po sukcesie „El baile del gorila”, charakteryzował się dojrzewaniem artystycznym, ale jej muzyka wciąż zachowywała świeżość i bezpośredniość, co jest wyczuwalne w „Que No Me Da la Gana”. Choć nie ma konkretnych wywiadów dotyczących wyłącznie tego utworu, ogólne spojrzenie na jej wczesną twórczość potwierdza, że była to piosenka, która doskonale oddawała młodzieńczego ducha i temperament artystki. Tekst piosenki oddaje uniwersalne doświadczenie pierwszego zakochania, z jego wszystkimi rumieńcami, przyspieszonym biciem serca i silnym pragnieniem, aby ta magiczna chwila nigdy się nie skończyła. To oda do młodzieńczej namiętności i niezłomnej woli serca, które po prostu „nie ma ochoty” poddać się rozsądkowi czy konwenansom.