"Disposable Teens" Marilyn Mansona to nie tylko piosenka, ale także manifest pokoleniowy i ostry komentarz do kondycji społeczeństwa na początku XXI wieku. Wydany jako główny singiel z albumu Holy Wood (In the Shadow of the Valley of Death) w 2000 roku, utwór ten natychmiast stał się hymnem buntu i niezadowolenia młodych ludzi. Manson, znany ze swojego transgresywnego stylu i prowokacyjnego wizerunku, porusza w nim temat młodzieży postrzeganej przez społeczeństwo jako "zbędna" czy "jednorazowa".

Tekst rozpoczyna się od silnych, autoironicznych deklaracji: "and I'm a black rainbow / and I'm an ape of god / I've got a face that's made for violence upon". Te wersy sugerują zniekształconą tożsamość, odrzucenie norm i pewną dwoistość – bycie jednocześnie czymś pięknym, lecz mrocznym ("black rainbow"), a także pierwotnym i boskim ("ape of god"). Wizerunek "ape of god" może być odniesieniem do teorii ewolucji i jej konfliktu z religią, jednocześnie podkreślając surową, nieskażoną naturę, która jest bliższa zwierzęciu niż zdeprawowanemu człowiekowi.

Dalej Manson kreśli portret "teen distortion", "survived abortion" i "rebel from the waist down". Te linijki mówią o poczuciu odrzucenia i przetrwania w świecie, który ich nie chciał, a także o buncie, który może być powierzchowny lub sprowadzony do sfery seksualnej. Wyrażenie "rebel from the waist down" jest bezpośrednim nawiązaniem do słynnego cytatu z powieści George'a Orwella Rok 1984, gdzie pierwotna fraza "You're only a rebel from the waist down" została użyta do opisania płytkiego buntu. Manson nadaje jej nowe znaczenie, satyryzując twierdzenie, że Elvis Presley i rock 'n' roll przyczyniły się do "upadku zachodniej cywilizacji". To także oskarżenie poprzednich pokoleń o hipokryzję i sprowadzenie idei rewolucji do czegoś błahego.

Kluczowe w utworze jest oskarżenie kierowane do rodziców i pokolenia, które stworzyło ten świat: "I wanna thank you mom / I wanna thank you dad / for bringing this fucking world / to a bitter end". Wyraża to głębokie rozczarowanie i frustrację stanem rzeczy zastanym przez młodzież, a także poczucie, że są oni ofiarami błędów i zaniedbań poprzedników.

Manson w piosence wyraźnie oddziela "jedynego prawdziwego boga" od "boga ludzi, których nienawidził": "I never really hated the one true god / but the god of the people I hated". Ten cytat nawiązuje do słów Aleistera Crowleya: "I did not hate God or Christ, but merely the God and Christ of the people whom I hated", co wskazuje na krytykę zinstytucjonalizowanej religii i ludzkiej hipokryzji, a nie samej duchowości. Manson atakuje fałszywą moralność i instrumentalizację wiary przez tych, którzy udają, że głoszą miłość i pokój, a jednocześnie szerzą nienawiść i potępienie.

Refren "you said you wanted evolution / the ape was a great big hit / you say you want a revolution, man / and I say that you're full of shit" to sarkastyczne odrzucenie powierzchownych dążeń do zmian. Manson sugeruje, że pomimo szumnych haseł o ewolucji i rewolucji, ludzkość wciąż tkwi w swoich pierwotnych, wręcz "małpich" instynktach, a wszelkie próby prawdziwej zmiany są obłudne. Tekstowo refren ten celowo nawiązuje do piosenki "Revolution" The Beatles, wyrażając rozczarowanie Mansona wobec nieskuteczności ruchów kontrkulturowych lat 60. i ich wpływu na współczesne mu pokolenie.

Powtarzające się "we're disposable teens" to centralne przesłanie utworu – krzyk młodych ludzi, którzy czują się zbędni, ignorowani i odrzucani przez społeczeństwo. To pokoleniowy hymn, który łączy młodzież w ich poczuciu bycia jednorazowymi i niezrozumianymi. Z kolei wers "the more that you fear us / the bigger we get" jest ostrzeżeniem. Im bardziej establishment obawia się i próbuje stłumić ten bunt, tym silniejszy się on staje, czerpiąc moc z oporu i kontrowersji. Finałowe "don't be surprised when we destroy all of it" to niegroźba, ale raczej nieunikniona konsekwencja narastającej frustracji i poczucia bycia "jednorazowym".

Teledysk do "Disposable Teens", wyreżyserowany przez Samuela Bayera, wizualnie wzmacnia te przesłania. Manson pojawia się w nim w różnych rolach, m.in. jako papież, co jest silną satyrą na hipokryzję religijną. W jednej ze scen, będąc papieżem, gestykuluje w stronę krzyża, co może być interpretowane jako odniesienie do wiary chrześcijańskiej lub ogólnie do stereotypów młodzieżowych. W innym ujęciu, odgrywając parodię Ostatniej Wieczerzy, Jezus jest przedstawiony jako szympans w koronie cierniowej, co bezpośrednio odnosi się do wersów o "małpie" i ewolucji, a także do kontrowersji wokół teorii Darwina w kręgach religijnych. Wideo kończy się sceną, w której tłum obala strażników, symbolizując bunt przeciwko autorytetom.

"Disposable Teens" to esencja krytyki społecznej Marilyn Mansona, która trafia w sedno problemów młodego pokolenia, ich gniewu i niezgody na narzucone wartości i hipokryzję świata dorosłych. To utwór, który zyskał status hymnu dla wszystkich, którzy czują się marginalizowani i lekceważeni.