„Blackout” Linkin Park, utwór pochodzący z albumu A Thousand Suns z 2010 roku, to kompozycja o niezwykłej intensywności i złożoności, która wyróżnia się nawet na tle tak eksperymentalnej płyty. Sam album A Thousand Suns stanowił znaczące odejście od wcześniejszego brzmienia zespołu, będąc albumem koncepcyjnym, który poruszał tematykę wojny, lęków ludzkości, egoizmu i konsekwencji działań człowieka, w tym zagrożeń nuklearnych. W tym kontekście „Blackout” może być interpretowane zarówno na poziomie osobistym, jak i globalnym.

Początkowe wersy, śpiewane przez Chestera Benningtona, natychmiast zanurzają słuchacza w atmosferze uwięzienia i wewnętrznego konfliktu: „I'm stuck in this bed you made / Alone with a sinking feeling / I saw through the words you said / To the secrets you've been keeping”. To zdanie sugeruje uwikłanie w toksyczną relację lub, co bardziej prawdopodobne, w pułapkę własnych negatywnych myśli i samooszukiwania się. Podmiot liryczny dostrzega fałsz, „sekrety, które trzymano”, a kłamstwa są tak głębokie, że „rysują się na twarzy” i „tną tak głęboko”. Uczucie bycia wykorzystywanym, wyrażone w słowach „You take and take and take and never say”, podkreśla jednostronność tej wyniszczającej interakcji, czy to z drugą osobą, czy z własnym umysłem.

Refren jest wybuchowym uwolnieniem stłumionych emocji, agresywnym krzykiem frustracji: „No! You've gotta get it inside! You push it back down! You push it back down! Blackout! Blood in your eye!”. Te słowa, dostarczane z brutalną siłą przez Chestera, oddają desperacką walkę z wewnętrznym gniewem lub presją. „Push it back down” może odnosić się do próby stłumienia problemów, zepchnięcia ich w głąb siebie, ale to stłumienie prowadzi jedynie do kulminacji. „Blackout” i „Blood in your eye” symbolizują utratę kontroli, emocjonalne zaćmienie, punkt, w którym napięcie staje się nie do zniesienia, a złość przejmuje władzę, co niektórzy interpretują jako tak silny gniew, że niemal fizycznie odczuwa się ból.

W kolejnej zwrotce następuje zaprzeczanie i ucieczka: „You say that it's not your fault / And swear that I am mistaken / You said it's not what it seems / No remorse for the trust you're breaking”. Jest to obraz kogoś, kto unika odpowiedzialności, próbuje zrzucić winę i nie odczuwa wyrzutów sumienia za zniszczone zaufanie. Mimo ucieczki, „You run but then back you fall / Suffocate in the mess you're making”, co wskazuje na nieuchronność konfrontacji z własnymi czynami i ich konsekwencjami. Powtarzające się „You can't get enough / You take and take and take and take and take” jeszcze bardziej wzmacnia motyw nienasyconego, szkodliwego zachowania. Zakończenie tej części wersu, brutalne „Fuck it, are you listening?”, jest ostatnim, zdesperowanym pytaniem, które przebija się przez mur zaprzeczenia.

Warto zaznaczyć, że stworzenie warstwy lirycznej „Blackout” było dla zespołu wyjątkowo trudne. Jak wyjaśnił Mike Shinoda, utwór początkowo składał się jedynie z „krzyczącego bełkotu” Chestera (tzw. scat vocals) na tle „szalonego tanecznego podkładu elektronicznego”. Próby dopasowania do tego słów, które byłyby „zbyt lewopółkulowe” i nie oddawały surowego, instynktownego charakteru melodii, nie powiodły się. Wówczas Rick Rubin, producent albumu, zaproponował technikę „automatycznego pisania”, którą stosował z Johnnym Cashem i Neilem Youngiem – polegało to na stanięciu przed mikrofonem i swobodnym wypuszczaniu słów. Chester Bennington potwierdził, że był to najtrudniejszy utwór do napisania na całym albumie, a jego pierwotna forma, freestyle’owe wokale, zostały udokumentowane w jednym z odcinków LPTV.

Po burzliwej części Chestera, utwór przechodzi w zaskakująco eteryczny, niemal sielankowy bridge, śpiewany przez Mike'a Shinodę: „Floating down / As colors fill the light / We look up from the ground / In fields of paperwhite”. Ta zmiana tonu jest kluczowa. Po chaotycznej, agresywnej walce następuje moment zawieszenia, refleksji, a być może nawet akceptacji. „Fields of paperwhite” mogą symbolizować nowy początek, czystą kartę po zniszczeniu (co rezonowałoby z tematami nuklearnymi A Thousand Suns) lub po prostu wewnętrzne oczyszczenie. Następujące wersy „And floating up / You pass us in the night / A future gazing out / A past to overwrite” sugerują odejście od starych schematów, chęć napisania nowej przyszłości i wymazania bolesnej przeszłości. Ostatnia część, powtarzane „Come down / Far below / We've been waiting to collect the things you know / Come down oh”, stanowi zaproszenie do zejścia na ziemię, do konfrontacji z tym, co prawdziwe i co zostało odpuszczone. Może to być wezwanie do zaakceptowania swoich problemów jako części siebie lub do przyjęcia odpowiedzialności. Niektórzy widzą w tym również przypomnienie, że egoistyczne działania prowadzą do samotności.

„Blackout” to prawdziwie innowacyjny utwór, który pomimo braku typowych metalowych elementów, zawiera znaczną ilość krzyku, co czyni go jednym z najbardziej „szorstko brzmiących” utworów na A Thousand Suns. Kompozycja została wykorzystana promocyjnie, była streamowana na MySpace przed wydaniem albumu i znalazła się w grze FIFA 11, a jej remix w filmie Underworld: Awakening. To świadectwo, że Linkin Park, zwłaszcza w okresie A Thousand Suns, nie bał się eksperymentów, tworząc muzykę, która była nie tylko mocna emocjonalnie, ale i bogata w warstwie interpretacyjnej.