Lil Jon & The East Side Boyz's "Get Low," z udziałem Ying Yang Twins, to esencja gatunku crunk, który zdefiniował brzmienie klubów Południa Stanów Zjednoczonych na początku XXI wieku. Wydany jako singiel w 2003 roku (choć pojawił się już na albumie "Kings of Crunk" z 2002 roku), utwór szybko stał się kultowy, zajmując drugie miejsce na liście Billboard Hot 100 i pierwsze na Hot Rap Songs. Jego sukces wyniósł crunk do mainstreamu, umacniając pozycję Lil Jona jako "Króla Crunku".

Piosenka od pierwszych, powtarzalnych sampli "Brrr dum dum dum" buduje atmosferę surowej, nieokiełznanej imprezy. Lil Jon, znany ze swojego gardłowego krzyku i energetycznego stylu, wraz z Ying Yang Twins, tworzy hymn zachęcający do totalnego zatracenia się w tańcu. Głównym przesłaniem jest dosłowna instrukcja: "Get low, Get low" – opuść się nisko do podłogi, co jest ruchem ściśle związanym z twerkingiem. To nie jest subtelna prośba, a raczej stanowcze wezwanie, potęgowane przez repetytywność i agresywne wokalizy.

Centralny refren – "To the window, to the wall, (to dat wall) / To the sweat drop down my balls (MY BALLS) / To all you bitches crawl (crawl) / To all skee skee motherfucker (motherfucker!) all skee skee got dam (Got dam)" – jest najbardziej rozpoznawalną i jednocześnie najbardziej kontrowersyjną częścią utworu. Fraza "To the window, to the wall" została wymyślona przez D-Roca z Ying Yang Twins, a Lil Jon połączył ją z innym elementem stworzonym przez Kaine'a ("3,6,9 damn she fine"). Wyrażenie to symbolizuje objęcie całej przestrzeni klubu, od okien po ściany, intensywnością i fizycznym wysiłkiem tańca. Choć niektórzy ironicznie zastanawiają się, dlaczego klub ma okna i czy to nie absurd, sam Lil Jon w wywiadzie na podcaście "One Song" przyznał, że początkowo miał w planach znacznie "kulawszy" refren "Let It Go". Na szczęście zmieniono go na ikoniczne "Get Low". Słowa "Till the sweat drop down my balls" to obraz potu spływającego obficie z ciała podczas intensywnego tańca, a "skeet skeet" jest jawnym slangowym określeniem męskiej ejakulacji, które nie pozostawia miejsca na dwuznaczności, osadzając utwór w sferze jawnych fantazji seksualnych.

Tekst piosenki nie sili się na głębokie metafory. Wręcz przeciwnie, jest bezpośredni, bezpretensjonalny i skupia się na hedonistycznej atmosferze południowego klubu hip-hopowego. Artyści opisują swoje doświadczenia, pod wpływem alkoholu, zachęcając kobiety do tańca ku ich uciesze, z wyraźną sugestią, że noc może zakończyć się aktem seksualnym. Wersy takie jak "Shortie crunk so fresh so clean / can she fuck that question been harassing me in the mind / this bitch is fine" czy "I done came to the club about 50th 11 times / now can I play with yo panty line" dosadnie ukazują obserwację, pożądanie i bezpośrednie propozycje.

Pojawiająca się wielokrotnie fraza "3,6,9 standing real fine move it to you suck it to me one mo time" to odniesienie do starej piosenki "The Clapping Song" Shirley Ellis, gdzie otwarcie brzmi "3,6,9, the goose drank wine". W kontekście "Get Low" ma to jednak nowe, seksualne zabarwienie, podkreślając atrakcyjność kobiety i zachętę do tańca. Lil Jon otwarcie mówił o swoim zamiarze tworzenia muzyki, która porywa ludzi w klubach do szaleństwa, bez skomplikowanych rymów, skupiając się na czystej energii. Crunk, jako gatunek, charakteryzuje się głośnymi, klubowymi bitami opartymi na automatach perkusyjnych, syntezatorach i okrzykach w stylu call-and-response. Teksty są mniej ważne niż ogólny efekt dźwiękowy, mając za zadanie pobudzić słuchaczy i wprowadzić ich w "szalony, pijany" (crunk = crazy drunk) nastrój.

"Get Low" stało się utworem, który nie tylko zdefiniował gatunek, ale także wywarł znaczący wpływ na kulturę popularną, pojawiając się w filmach takich jak "The Proposal" (gdzie Sandra Bullock próbuje zanucić jego słowa), "The Perfect Score" czy "Coach Carter". Był również częścią ścieżki dźwiękowej popularnej gry "Need for Speed: Underground", co przyczyniło się do jego globalnego zasięgu. Pomimo swojej wulgarności i mizoginistycznego tonu, piosenka zdobyła ogromną popularność, co komik Dave Chappelle celnie skomentował w swoim skeczu, podkreślając, jak wiele kobiet tańczy do tak rażąco niesmacznych liryków. Jest to klasyczny przykład "low culture" – formy kultury popularnej, która masowo trafia do szerokiej publiczności, często celując w proste i podstawowe potrzeby emocjonalne, oferując ucieczkę od rzeczywistości poprzez intensywne doświadczenia. "Get Low" idealnie wpisuje się w tę definicję, będąc hymnami imprezowymi, które celebrują swobodę, cielesność i zmysłowość, nawet jeśli ich przekaz jest często prowokacyjny i kontrowersyjny.