"Nienawidzę Cię" Kukona to utwór, który z bezwzględną szczerością i surowością wdziera się w zakamarki toksycznej relacji, naznaczonej wzajemnymi pretensjami, niezrozumieniem i autodestrukcyjnym stylem życia. Ten tekst jest krystalicznym odzwierciedleniem wczesnej twórczości rapera, który, jak wskazują źródła, w latach 2016-2018 charakteryzował się właśnie bólem, agresją i smutkiem, wyróżniając się na polskiej scenie hip-hopowej swoim specyficznym stylem.

Początek utworu wprowadza nas w świat, gdzie podmiot liryczny czuje się niedoceniony i sprowadzony do roli "śmiecia", mimo posiadania lojalnego "ludu", który mu "wierzy". To klasyczny motyw Kukona, artysty, który, choć pochodzi z Biłgoraja i zaczynał od nagrywania na dyktafonie w telefonie, szybko zdobył szerokie grono słuchaczy. Sprzeciw wobec osoby, która go umniejsza, wyraża się w pragnieniu "zrobienia czegoś złego", co sugeruje akt buntu lub próbę zwrócenia na siebie uwagi poprzez destrukcję. Wyznanie "Ale zacząłem brać" to bolesne przyznanie się do uzależnienia, które mogło być zarówno przyczyną, jak i skutkiem problemów w relacji. Obraz "Złote zegarki świecą tylko jak jest ciemno" metaforycznie podkreśla, że prawdziwa wartość lub urok pewnych rzeczy (lub ludzi) objawia się w mroku, w sytuacjach ekstremalnych, z dala od światła dziennego i osądów. To także może odnosić się do nocnego, ukrytego życia związanego z używkami. Tajemnicze "Chcesz to polizać tak aby nie widział nikt" wzmacnia ten obraz potajemnych pragnień i zakazanych przyjemności.

Refren jest uderzająco bezpośredni i pełen bolesnych sprzeczności. Opisywanie drugiej osoby jako "blada jak mój syf" i "wyprana jak mój typ" to agresywne, ale zarazem intymne porównania, które wskazują na głębokie połączenie z problemami podmiotu lirycznego – jej stan fizyczny i emocjonalny jest odbiciem jego własnej destrukcji i wyniszczającego stylu życia. "Syf" może odnosić się do brudu, choroby, narkotyków, a nawet ogólnego chaosu egzystencji rapera. Z kolei "wyprana" sugeruje utratę koloru, witalności, a może nawet osobowości. Kluczowe "Twoja sprawa białe linie nie chcesz widzieć więcej" wprost odnosi się do narkotyków, podkreślając, że dla niej ta ścieżka jest już nieakceptowalna. Desperackie wezwanie "Zimna suko daj mi ciepłe ręce" to kwintesencja wewnętrznego konfliktu: z jednej strony brutalna, wulgarna inwektywa, z drugiej zaś rozpaczliwa prośba o bliskość, wsparcie i ciepło od osoby, która jest postrzegana jako emocjonalnie odległa. Jest to wołanie o ratunek w objęciach nienawiści.

W kolejnych zwrotkach Kukon intensyfikuje obraz życia na krawędzi. "Siedzę na bombie w samolotach" to metafora ekstremalnego ryzyka i niepewności, poczucia, że każda chwila może być ostatnia. Linia "Piszesz, że byłoby lepiej / Jakbym już nie wylądował" jest szokującym ujawnieniem myśli samobójczych drugiej osoby, lub życzenia jej, by on już nigdy nie powrócił, co podkreśla skrajny poziom rozpadu ich relacji i nienawiści. Przygotowanie "ubrania na spotkanie" i późniejsze "Tępa suko nagle nie mówisz mi słowa" ukazuje nadzieję na dialog lub pojednanie, która zostaje brutalnie stłamszona przez obojętność lub milczenie.

Sceny z "sporym pakietem z przysmakami" i "koleżankami śliniącymi się jakby to były czary" to gorzka konstatacja, że świat zewnętrzny, być może symbolizowany przez innych ludzi, jest powierzchowny i wabi go jedynie powierzchownymi uciechami (lub używkami), kontrastując z głębokim, choć zranionym, uczuciem do głównej postaci. Wypuszczanie dymu i klepanie "byków" po barkach z mruczeniem, że "wygramy", to obraz fałszywego poczucia zwycięstwa i dominacji w środowisku, które akceptuje jego destrukcyjny styl życia.

Zaskakujące porównanie "Chcesz u niej serce słodkie jak landrynki / Moje serce słodkie jak dziewczynki" jest jednym z najbardziej enigmatycznych fragmentów. "Serce słodkie jak landrynki" może symbolizować sztuczną, powierzchowną słodycz, łatwo dostępną i bez głębi. Natomiast "moje serce słodkie jak dziewczynki" to zdanie, które może wywoływać mieszane uczucia. Z jednej strony, w kontekście wrażliwości i bólu Kukona, może to sugerować zagubioną niewinność, delikatność, wrażliwość chłopca uwięzionego w brutalnym świecie, który wciąż pragnie czułości. Z drugiej strony, w połączeniu z motywami narkotyków i toksycznych relacji, interpretacja może być ciemniejsza, choć bez dalszego kontekstu z wywiadów jest to trudne do jednoznacznego określenia. Twórczość Kukona często dotyka tematów miłości z dużym ładunkiem emocjonalnym, a także normalizuje, a nawet romantyzuje narkotyki i ich zażywanie, co przyciąga zwłaszcza młodszych odbiorców, co stworzyło nawet swoisty odłam subkultury fanów.

Kulminacja utworu następuje w obrazie "zakrwawiłaś biały welon, kosa przykryta pościelą a na niej my". "Biały welon" to symbol czystości, niewinności, małżeństwa – jego zakrwawienie oznacza radykalne zniszczenie tych wartości, utratę nadziei na czyste, szczęśliwe wspólne życie. "Kosa przykryta pościelą" jest mocną metaforą ukrytej przemocy, zagrożenia i zdrady, która czyha tuż pod powierzchnią ich intymności. Fakt, że "na niej my" oznacza, że oboje są uwikłani w tę tragiczną, niszczycielską spiralę, są jednocześnie ofiarami i sprawcami własnego dramatu.

"Nienawidzę Cię" to utwór pełen bólu, złości i desperackiego pragnienia bliskości, która wydaje się niemożliwa do osiągnięcia w otoczeniu autodestrukcyjnego stylu życia. Jest to szczery portret wewnętrznego konfliktu artysty, który, jak sam to określał w innych kawałkach ("Piękno Ból" czy "Agresja & Depresja"), często mierzy się z głębokimi problemami emocjonalnymi i psychicznymi. Utwór doskonale oddaje emocjonalną intensywność i nieprzewidywalność lirycznego stylu Kukona, który zbudował swoją markę na autentyczności i odwadze w poruszaniu trudnych tematów.