Interpretacja Loki N' Roll - Közi

Utwór „Loki N' Roll” autorstwa Köziego to mroczna i intensywna podróż w głąb umysłu udręczonego, eksplorująca tematy cierpienia, autodestrukcji i przewrotnej akceptacji bólu. Jako były gitarzysta legendarnego zespołu visual kei Malice Mizer, Közi słynął z elektronicznych i gotyckich kompozycji, często poruszających kwestie sado-masochizmu i seksualnych fetyszy. W swojej solowej twórczości artysta kontynuuje ten dramatyczny, teatralny styl, wzbogacając go o „szum” i efekty, tworząc bardziej ekscentryczne brzmienie. Piosenka „Loki N' Roll” ukazała się 17 maja 2006 roku na jego drugim albumie solowym o tym samym tytule, który był limitowaną edycją 3000 kopii, a pierwsze zamówienia były dostarczane z podpisaną pocztówką. Közi jest nie tylko kompozytorem, aranżerem i wykonawcą, ale również autorem tekstu do tego utworu, co podkreśla jego osobiste zaangażowanie w przekaz.

Tekst rozpoczyna się od obrazu nieuchronnego upadku – „Aa mata ochite kita sora ni ramu boku megakete shitatari ochite kure no desu” (Znowu spada, kapie z nieba, celując we mnie). Metafora „Gaku tsuranuku ALKALOID” (Alkaloid przeszywający czaszkę) sugeruje wszechogarniającą, toksyczną substancję, która zatruwa umysł i ciało, pozbawiając możliwości ucieczki. Podmiot liryczny jest jak „Nigeba nado nai kusari ni tsunaga reta sarashi mono no you” – publiczny widowisk, przykuty łańcuchami, bez nadziei na wybawienie, nieustannie nasycany trucizną i bólem w absolutnej ciemności. To poczucie uwięzienia i wystawienia na widok publiczny, czerpiąc z estetyki cierpienia, jest typowe dla mrocznej estetyki Köziego.

Refren „SWING SWEEP SUICIDE DANCE” powtarza się niczym szalona mantra. To samobójczy taniec, który „Jikujiku to” (powoli) i „Hone no mi ni hibiku” (rezonuje w kościach), jest jednocześnie „SWEET SOLID SUICIDE DANCE”. Kontrast między słodyczą a samobójstwem, a także mechaniczny, powtarzalny charakter „tańca”, mogą symbolizować perwersyjną przyjemność płynącą z destrukcji lub bezsilną akceptację własnego losu. Fraza „LIKE LOKI N' ROLL” to klucz do interpretacji. Loki, nordycki bóg oszustwa i chaosu, jest postacią nieprzewidywalną, figlarną, często działającą na szkodę innych lub siebie. Tytuł sugeruje, że ta destrukcyjna „kołysanka” jest naznaczona szaleństwem, mistyfikacją i anarchią, typową dla tego bóstwa. Rozplątane łańcuchy, które „karamaru kusari kiru kara mawaru kusari kiru” (są cięte, obracające się łańcuchy są cięte), a wreszcie pragnienie „tada sakuretsu shitai mitai” (po prostu pragnę wybuchnąć), wskazuje na chęć gwałtownego wyzwolenia, nawet jeśli miałoby ono prowadzić do totalnego rozpadu.

Część „WHAT FOR? WHY ARE YOU HERE? WHAT'S IT ABOUT?” wyraża dezorientację i egzystencjalne pytania. Odpowiedź „Dokuzuku dake sa dokudokushiku ne UP SIDE DOWN” (To tylko ropieje, jadowite, prawda? Do góry nogami) ukazuje, że ból stał się wszechobecny i zniekształca percepcję rzeczywistości. Zwrot „Warufuzakena nda takumi ni ayashi nagara no / Kono wana mo kari some no sugata / GRAND GUIGNOL sa nagara no LATE SHOW” wprowadza element groteskowego teatru. Grand Guignol to nazwa paryskiego teatru słynącego z krótkich sztuk podkreślających przemoc, horror i sadyzm. Użycie tego terminu sugeruje, że całe cierpienie może być jedynie przedstawieniem, misternie zaaranżowaną pułapką, która jest jedynie tymczasową formą – „kari some no sugata”. To odzwierciedla teatralny aspekt twórczości Köziego, który w Malice Mizer często wcielał się w postać klauna/pierrota i wykorzystywał dramatyczne kostiumy.

Moment, w którym „Itsu kara ka itami wa ajiwai fukai mono e to... / Shitte shimatta you na no desu” (Od kiedy ból stał się czymś o głębokim smaku... Wydaje się, że to poznałem), jest punktem zwrotnym. Podmiot liryczny nie tylko akceptuje ból, ale znajduje w nim perwersyjną głębię. „Atama uzumaku CARTOUCHE” (Kartusz wirujący w mojej głowie) może symbolizować, że ta nowa perspektywa staje się centralnym, definiującym elementem jego tożsamości.

Dalej następuje akt aktywnego przyjęcia ciemności: „Doku wo yari ni yukou yo dare no you ni tarashi ni sa / Motto motto motto kurette sa / Boku no kao shita koitsu ga itteru” (Chodźmy rozdawać truciznę, kapiąc ją jak ktoś inny / Daj mi więcej, więcej, więcej, mówi / To coś z moją twarzą mówi to). Podmiot liryczny nie jest już tylko bierną ofiarą, ale świadomie chce stać się źródłem trucizny, przekazując ją dalej. Pojawienie się „koitsu ga itteru” (to coś mówi), „z moją twarzą”, silnie sugeruje istnienie alter ego, wewnętrznego demona lub utratę własnego „ja” na rzecz mrocznej, uwodzicielskiej siły, która pragnie coraz więcej cierpienia i chaosu.

Powtórzenie refrenu z niewielką zmianą, „Kuruoshii hodo ni tada hanata reta / Itai mitai” (Po prostu uwolniony do szaleństwa / Wydaje się, że boli), wskazuje na to, że owo wyzwolenie nie przynosi ulgi, lecz jeszcze głębsze wejście w obłęd. Ostatnie wersy „WHERE, TOO, IN DARKNESS / STABBING PAIN” pozostawiają słuchacza z poczuciem, że mimo wszystko, udręka trwa, ukryta w ciemności, a ostry ból wciąż przeszywa istnienie.

„Loki N' Roll” to zatem pieśń o złożonej relacji z cierpieniem – od bezsilnego zniesienia, przez odkrycie jego groteskowej teatralności, po perwersyjną akceptację i wreszcie czynne uczestnictwo w szerzeniu chaosu. Jest to utwór głęboko osadzony w estetyce gotyckiego rocka i industrialu, a także w bogatej tradycji visual kei, gdzie emocje i dramatyzm odgrywają kluczową rolę.