Utwór „Alicja” Kazika, pochodzący z albumu Melassa wydanego w 2000 roku, stanowi gęstą, wielowarstwową opowieść, która splata osobistą tragedię z obrazem zbiorowej obojętności i hipokryzji. Piosenka, choć nie zawsze dosłowna, maluje ponury portret zdarzeń, w centrum których stoi niewyjaśniona śmierć i głębokie poczucie zdrady, osadzone w kontraście z hucznym, wiejskim weselem.

Początkowe strofy wprowadzają słuchacza w retrospektywną narrację, gdzie bohaterka, z perspektywy czasu, wspomina moment odkrycia śmierci bliskiej osoby. „To jeszcze jakby wczoraj dzień / Choć to przed laty stało się” – te słowa natychmiast sygnalizują traumę, która naznaczyła jej życie. Początkowe wrażenie uśmiechu czy drwiny na twarzy zmarłego okazuje się być jedynie złudzeniem, cieniem, co podkreśla szok i niedowierzanie w obliczu tragedii. Cały tekst utworu utrzymany jest w konwencji strumienia świadomości, z elementami poetyckiej impresji.

W centrum piosenki znajduje się silny kontrast między osobistym dramatem a tłem radosnego, lecz jednocześnie pustego i chaotycznego wesela w Kłosowie. „Dziś u nas w miasteczku jest znowu wesele / Wszyscy zapamiętali po kościele / Do stołu zasiąść, chociaż nie głodni” – te wersy rysują obraz społeczności, która, pomimo świadomości wydarzeń, skupia się na zewnętrznych rytuałach i beztroskiej zabawie. Wesele to symbol powierzchowności i ucieczki od niewygodnej prawdy. Sceny z wesela, pełne tańca proboszcza z oblubienicą, pijanego tłumu bijącego się po ryjach, czy druhny szukającej przygód, zdają się wyśmiewać tradycję i obyczajowość.

Kluczowym i najbardziej wstrząsającym elementem utworu jest motyw zabójstwa brata przez brata oraz nieodpowiedniej miłości brata do siostry: „Zabija brata brat, bóg gniewać musi bardzo się / Ale najbardziej bóg się gniewa, gdy widzi, że / Kocha siostrę brat / Ale nie kocha jak powinien tak on brat”. Te wersy, wraz z późniejszym oskarżeniem zmarłego: „Dokoła każdy wiedział to, co uczyniłeś jej myślą / Wolą, uczynkiem, zaniedbaniem, jesteś niczem samo zło” oraz „Brat nienawidzi pasterza”, silnie sugerują, że śmierć nastąpiła w wyniku grzechu kazirodztwa lub przemocy na tle seksualnym, popełnionego przez brata, który chciał zostać księdzem. „I nie wiedziałeś wtedy nic, bo księdzem chciałeś za wszelką cenę być” – ten wers obnaża hipokryzję i moralne zepsucie, czyniąc postać zmarłego jeszcze bardziej odrażającą. Kazik, w swojej typowej manierze, nie boi się poruszać tematów tabu, wprowadzając motywy pedofilii czy wykorzystania seksualnego, często w kontekście religii, co budziło kontrowersje, ale również zmuszało do refleksji.

Refren „Ona... Ona to wie / Ona to zna / Zapierdala jak co dzień...” jest intrygujący i wieloznaczny. „Ona” wydaje się być personifikacją losu, prawdy, pamięci, a może nawet samej śmierci, która jest wszechobecna, nieubłagana i obojętna na ludzkie cierpienie. Jej obecność nie przynosi ulgi ani radości, ale jej brak pozostawia człowieka samotnym „jak pies”. Porównania do „psa Lejdorfa” (odwołanie do wiernego, cierpiącego psa z wiersza Słowackiego), „psa z SS” i „psa potrójnego” wzmacniają poczucie opuszczenia, cierpienia i niepokoju, jednocześnie ukazując ciemne strony ludzkiej natury i historii. „Ona nie cieszy, nie bawi gdy jest / Lecz kiedy jej ni ma samotnyś jak pies” – to zdanie podkreśla paradoks, że nawet bolesna prawda jest lepsza niż samotność w nieświadomości lub kłamstwie.

"Alicja" to utwór głęboko poruszający, pełen gniewu, rozczarowania i bólu. Kazik nie podaje gotowych odpowiedzi, ale za pomocą surowego języka i mocnych, często brutalnych obrazów, zmusza do refleksji nad moralnością, winą, karą i skomplikowaną naturą ludzkich relacji. Jest to utwór, który, jak wiele innych w dorobku artysty, celowo buduje napięcie i dyskomfort, by wywołać silne emocje i sprowokować do myślenia.